Άσχετα από την ουσία του δημοψηφίσματος, για την οποία και μιλήσαμε χθες.
Ποιο ήταν το ζήτημα για το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ (και ορισμένοι άλλοι) θεώρησαν ότι μπορεί να κινητοποιήσουν τον ελληνικό λαό και να δημιουργήσουν « κίνημα ανατροπής της κυβέρνησης».
Ήταν η δυνατότητα που έδινε το νομοσχέδιο, στο να πουληθεί κάποια στιγμή , ένα ποσοστό της ΔΕΗ, έτσι ώστε να δημιουργηθεί και μια άλλη εταιρεία παράλληλη με την μονοπωλιακή σήμερα ΔΕΗ, ώστε να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός.
Μιλάμε δηλαδή για βασική αρχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της διεθνούς οικονομίας της αγοράς. Τον ανταγωνισμό…
Επίσης , το νομοσχέδιο για το οποίο κάποια θέλησαν να ξεκινήσουν την «λαϊκή επανάσταση», δεν «χάριζε την ΔΕΗ στους ιδιώτες». Απλώς έδινε την δυνατότητα να γίνει διαγωνισμός στο μέλλον.
Άρα λοιπόν και οι αναφορές σε «εξευτελιστικά ποσά» που θα πωλούνταν η κρατική περιουσία, ήταν ψέματα, αφού δεν έχει υπάρξει αποτίμηση ακόμα από διεθνή εταιρεία , ώστε να βγει και η τιμή πώλησης…
Γιατί αυτό προβλέπει το νομοσχέδιο. Όταν αποφασιστεί η πώληση ( κάτι που πρέπει να γίνει και με βάσει τις κοινοτικές συνθήκες) θα υπάρξει πρώτα εκτίμηση της άξιας από διεθνή εταιρεία και μετά θα γίνει ο διαγωνισμός.
Που σημαίνει ότι μόνον τότε θα ξέρουμε ενδεικτική τιμή.
Από την άλλη, δεν είναι λίγοι αυτοί που επισημαίνουν ότι με τους όρους που μπαίνουν από το ελληνικό δημόσιο (πχ προστασία εργαζομένων για μια πενταετία και άλλες ρυθμίσεις) δύσκολα θα βρεθεί ιδιώτης που θα μετάσχει σοβαρά στον διαγωνισμό. Αλλά αυτό θα το δούμε
Τώρα για το θέμα δημοψήφισμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να μαζέψει κάτω από ένα κείμενο 120 υπόγραφες, γιατί οι περισσότεροι βουλευτές της αντιπολίτευσης κατάλαβαν (έστω και με καθυστέρηση....) το «πολιτικάντικο κόλπο» που σκέφτηκαν στην Κουμουνδούρου «για να τους βάλουν στο τσεπάκι τους» όπως εύγε σε τηλεοπτικό στούντιο πριν ξεκινήσει εκπομπή στέλεχος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Όμως πέραν αυτού, υπάρχει και ένα άλλο πιο ουσιαστικό θέμα.
Δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να αποφασιστεί δημοψήφισμα, από την στιγμή που για να γίνει κάτι δεκτό, το Σύνταγμα προβλέπει 180 βουλευτές, κάτι που ήταν γνωστό από την αρχή ότι δεν μπορούσε να υπάρξει.
Αρά , ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ, έκανε όλη αυτή την φασαρία, όλο αυτό τον θόρυβο, για το τίποτε.
Κυριολεκτικά για το τίποτα, μια και δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να υπάρξει θετική απόφαση από την Βουλή για δημοψήφισμα.
Ήταν λοιπόν ένα εντελώς επικοινωνιακό τρυκ του Σύριζα, που προσπάθησε (και εν μέρει τα κατάφερε) να εμπλέξει και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, που θεώρησαν ότι πρέπει και αυτά να μην υστερήσουν σε επαναστατικότητα. Μόνον που κατάλαβαν στην μέση τι ακριβώς συμβαίνει….
Ένα τρυκ, που παρ ολίγων όμως να δημιουργήσει μεγάλα ζητήματα στην ελληνική οικονομία , μια και θα μπορούσε να πλήξει τον τουρισμό, στον οποίο φαίνεται ως χώρα να έχουμε επενδύσει πάρα πολλά, άλλα και γενικότερα προβλήματα στην εικόνα της χώρας στο εξωτερικό , με επιπτώσεις βέβαια στο θέμα της προσέλκυσης επενδύσεων.
Είναι αυτό όμως υπεύθυνη πολιτική στάση?
Του Πέτρου Τρουπιώτη από το Χρηματιστήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου