Το αυτονόητο είπε ο άνθρωπος: αν οι Ελληνες προκαλέσουν πολιτική αστάθεια, το οικονομικό πρόγραμμα θα αποσταθεροποιηθεί. Το γνωρίζουμε πολύ καλά από την εμπειρία των τεσσάρων ετών. Φάνηκε εξ αρχής ότι πολιτικοί και ψηφοφόροι είχαν μπερδέψει την ουσία: η κρίση έφερε το Μνημόνιο και όχι το αντίστροφο!
Παρά ταύτα, η ανησυχία του κ. Ράις είναι προμελετημένη. Το Ταμείο παραμένει δογματικώς προσκολλημένο σε μια αντιπαραγωγική και παρωχημένη αντίληψη ως προς την αντιμετώπιση του χρέους. Η έλευση του ΣΥΡΙΖΑ εξυπηρετεί τον σχεδιασμό του. Πιστεύουν ότι η μεσοπρόθεσμη διαχείριση του χρέους είναι σημαντικότερη από τη διασφάλιση της ανάπτυξης. Αποδεικνύουν πόσο στατικά αντιμετωπίζουν τα νέα χαρακτηριστικά της ανέκδοτης κρίσης χρέους, όπως προέκυψαν από την προσαρμογή κρατών, αγορών και πολιτών, στη βαθύτατη κρίση του δυτικού και ιδιαίτερα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού.
Οι αγορές, σε αντίθεση με τους γραφειοκράτες του Ταμείου, εμπιστεύονται τις θετικές προοπτικές της Ελλάδας. Επιπλέον, παίρνουν τοις μετρητοίς όσα τους λένε τα επιτελικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Μια κυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα, πιστεύουν οι ιθύνοντες των διεθνών αμοιβαίων κεφαλαίων, που ζητούν και απολαμβάνουν την εμπιστευτική ενημέρωση στελεχών της μείζονος αντιπολίτευσης, θα κινηθεί με πολιτικό ρεαλισμό, εντός του κεκτημένου της Ζώνης του Ευρώ και χωρίς βιασύνες. «Σας λένε όσα θέλετε να ακούσετε», τους επισημαίνουν στελέχη των παρατάξεων που υποστηρίζουν την κυβέρνηση, στην προσπάθειά τους να φουντώσουν την ανησυχία του σώφρονος πολίτη και όσων έχουν βάλει πλάτη για να μείνει όρθια η χώρα.
Ας συμφωνήσουμε στο ακόλουθο: ό,τι και να βγάλει η κάλπη, το πολιτικό σκηνικό θα αναδιαταχθεί. Εξάλλου, η ανασύσταση των παρατάξεων και των αναφορών στην πολιτική είναι απαραίτητη για να κάνουμε το επόμενο βήμα. Στην κατεύθυνση αυτή, ένα ευρύ μέτωπο, που θα περιλαμβάνει Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ, «Ελιά», «Ποτάμι» και «Γέφυρες», μπορεί να ζητήσει «να φύγει το ΔΝΤ». Η Ευρωζώνη διαθέτει, πλέον, το απαραίτητο νομικό και λειτουργικό πλαίσιο παρακολούθησης των προγραμμάτων στήριξης, όπως ορίστηκε με τους Κανονισμούς 472 και 473.
Σε τελευταία ανάλυση, οι ευρωκράτες έχουν σοβαρότατες ευθύνες για όσα στραβά συνέβησαν, όπως πολύ όμορφα τα περιγράφει η έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου (η τελική και όχι το σχέδιο που περιέφερε ο Χουντής του ΣΥΡΙΖΑ!). Ακόμη και το Βερολίνο αντιλαμβάνεται γιατί είναι πλέον απαραίτητο να υποστηρίξουν όσους Ελληνες λένε: «Τελειώσαμε με το χρέος. Τώρα κοιτάμε το Εθνικό Προϊόν».
Η εμμονή παραγόντων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΔΝΤ στο περίφημο «εμπόδιο του χρέους», όταν πρέπει να βιαστούμε για να επιτύχουμε ένα «οικονομικό μπουμ» δείχνει πόσο μακριά από τις πραγματικές προκλήσεις παραμένει ένα, δυστυχώς, πολύ μεγάλο τμήμα του πολιτικού κόσμου.
Εξάλλου, τόσο το Μεσοπρόθεσμο της κυβέρνησης, όσο και οι προβλέψεις των δανειστών, θεωρούν ότι η Ελλάδα θα διατηρεί «για πάντα» το κρατικό δημοσιονομικό πλεόνασμα, στο αντιαναπτυξιακό ύψος του 4% στο ΑΕΠ. Το κράτος δεν είναι εταιρεία για να έχει «κέρδη»! Αρκεί να μη δημιουργεί ελλείμματα.
Ας σκεφτούμε με κάποια προοπτική. Ας κρίνουμε τα κόμματα με το μόνο σοφό κριτήριο: ποιος εγγυάται την ταχύρρυθμη ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας, που θα μας πάει σε Εγχώριο Προϊόν κοντά στα 240 δισ. ευρώ;
Του Μπάμπη Παπαδημητρίου από την Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου