Αντίθετα, θεωρώ ότι πρέπει πάντα να ψάχνουμε τι κρύβεται πίσω από το προφανές.
Είναι όμως γεγονός ότι αυτές τις μέρες, μετά τις επαφές Σαμαρά στο εξωτερικό, πλήθυναν οι δηλώσεις υπέρ της χώρας μας.
Κοιτώντας σε δεύτερο επίπεδο, πίσω από το προφανές δηλαδή, μπορούμε να πούμε πως οι υψηλού επιπέδου αυτές επαφές δημιούργησαν το υπόβαθρο, έστησαν τη βάση που οι ξένοι ηγέτες χρειάζονταν ώστε να αποτολμήσουν δηλώσεις υπέρ της χώρας μας και υπέρ της παραμονής της στο ευρώ.
Διότι η δυσφήμηση της χώρας υπήρξε τόσο μεγάλη – και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνά ο κ. Βενιζέλος, ούτε όταν απευθύνεται στο εσωκομματικό του ακροατήριο – που οι λαοί των δανειστών μας (υπάρχουν, βλέπετε, και εκεί λαοί, κοινοβούλια, εσωκομματικές και εθνικές εκλογές) έχουν οδηγηθεί σε εσφαλμένα συμπεράσματα για τη χώρα μας – με τη βοήθεια, βέβαια, και των εκεί μέσων ενημέρωσης που (και στο εξωτερικό) εξυπηρετούν συμφέροντα.
Όσοι, λοιπόν, υποστηρίζουν πως ο πρωθυπουργός επέστρεψε με άδεια χέρια από το εξωτερικό, πρέπει να λάβουν υπόψη τους αυτή τη μεταστροφή.
Να λάβουν υπόψη τους πως οι διάφοροι Ευρωπαίοι ηγέτες γνωρίζουν πως έχει δημιουργηθεί εσφαλμένη εικόνα για την Ελλάδα.
Γνωρίζουν επίσης πως και οι ίδιοι ευθύνονται για την κρίση, για τον υπερδανεισμό των χωρών-μελών τους, προκειμένου να αγοράζουν τα προϊόντα τους, για τις καθυστερήσεις και τις ολιγωρίες.
Γνωρίζουν ότι μετέτρεψαν την Ελλάδα, στα μάτια των λαών του, σε εξιλαστήριο θύμα, ώστε να αποσείσουν τις δικές τους ευθύνες.
Δεν μπορούσαν, όμως, να το παραδεχθούν ευθέως και δεν μπορούσαν ξαφνικά, μετά από όλη αυτή την προπαγάνδα, να αρχίσουν να λένε τα αντίθετα.
Χρειάζονταν μια δικαιολογητική βάση – και αυτήν την έδωσε με την παρουσία του και την ομιλία του ο πρωθυπουργός.
Στάθηκε έτσι δυνατόν η καγκελάριος Μέρκελ να αρχίσει να μιλά υπέρ των Ελλήνων και να αναγνωρίζει τις θυσίες τους, ενώ για πρώτη φορά, μέσα στη Μπούντεσταγκ, ακούστηκε προχθές ο Μίκαελ Μάιστερ, αντιπρόεδρος των Χριστιανοδημοκρατών, να θέτει προχθές και την γεωπολιτική διάσταση της κρίσης.
Είπε ο Μάιστερ πως μια ενδεχόμενη αποπομπή της Ελλάδας από την ευρωζώνη δεν θα είχε μόνο οικονομικό, αλλά και γεωπολιτικό κόστος, καθώς θα οδηγούσε σε περαιτέρω αποσταθεροποίηση την ήδη ταραγμένη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.
Οι φράσεις του είναι χαρακτηριστικές: «Απλά ρίξτε μια ματιά στον χάρτη και δείτε πού βρίσκεται η Ελλάδα. Πιστεύω πως πρέπει να διευρύνουμε τον διάλογο για την Ελλάδα πέρα από τις καθαρά χρηματοοικονομικές και οικονομικές διαστάσεις του θέματος».
Πριν από λίγες μέρες, ο επίσης Χριστιανοδημοκράτης Άρμιν Λάσετ, δήλωσε στο «Ρόιτερ’ς» ότι ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα μπορούσε να πυροδοτήσει ακόμη και ανεπιθύμητες αναταραχές στην νότια Ευρώπη.
Χρησιμοποίησε κι’ αυτός μια χαρακτηριστική φράση: «Διακυβεύονται πολύ περισσότερα εδώ από το αν η Ελλάδα θα τηρήσει τις δεσμεύσεις του μνημονίου».
Ακόμη και ο αντικαγκελάριος Ρέσλερ απηύθυνε προχθές έκκληση για τη διάσωση του ευρώ, ενώ ο προερχόμενος από το ίδιο κόμμα υπουργός των Εξωτερικών Βεστερβέλε, χαρακτήρισε την ίδια μέρα «αντιπατριωτική την αντιευρωπαϊκή ατμόσφαιρα που δημιουργούν ορισμένοι στη χώρα».
Ανάλογη μεταστροφή βλέπουμε και στην Αυστρία. Προχθές, η συνήθως αδιάλλακτη υπουργός των Οικονομικών Μαρία Φέκτερ, δήλωσε πως «η αποπομπή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα απέβαινε σε βάρος των Αυστριακών φορολογούμενων» ενώ τόνισε πως η ενότητα της Ευρωζώνης αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση ευημερίας, από κοινού βεβαίως με την τήρηση των δεσμεύσεων των μελών της για μεταρρυθμίσεις.
Δήλωσε μάλιστα πρόθυμη να συζητήσει την επιμήκυνση του ελληνικού προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.
Την ίδια μέρα, μετά τη συνεδρίαση του αυστριακού υπουργικού συμβουλίου, ο σοσιαλδημοκράτης Αυστριακός καγκελάριος Βέρνερ Φάιμαν, ζήτησε να μπει φρένο στις «επιπόλαιες δηλώσεις» περί εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
«Η έξοδος μιας χώρας ή η αποτυχία της εγκυμονεί πολλούς κινδύνους, οδηγεί σε περισσότερη φτώχεια, ανεργία, ανεπαρκή εφοδιασμό, πτωχεύσεις επιχειρήσεων και κοινωνικές αναταραχές στον πληθυσμό, ενώ το κόστος μιας ανασυγκρότησης θα ήταν πολύ υψηλότερο από το κόστος κοινών μέτρων σταθεροποίησης», προειδοποίησε, κάνοντας και αυτός αναφορά στην επικείμενη έκθεση της τρόικας, που για την ελληνική κυβέρνηση αποτελεί στρατηγική επιλογή να είναι θετική.
Διότι μια θετική έκθεση της τρόικας την χρειάζονται περισσότερο οι ξένοι, παρά εμείς – για να την δείξουν στους λαούς τους, στα μάτια των οποίων έχουμε υποστεί απίστευτη δυσφήμηση και μάλιστα εξ οικείων.
Να μην ξεχνάμε πως σε όλες αυτές τις χώρες πρόκειται να διεξαχθούν εκλογές – βλέπετε δεν έχουμε μόνο εμείς αυτό το προνόμιο.
Στη Γερμανία, ο συνασπισμός του οποίου ηγείται η Μέρκελ παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα, καθώς το μεν κόμμα της Μέρκελ παραμένει πρώτο στις δημοσκοπήσεις, ο δε συνασπισμός της έρχεται δεύτερος μετά τους σοσιαλδημοκράτες και τους συμμάχους τους Πράσινους.
Στη Γαλλία, η δημοτικότητα του Ολάντ έχει αρχίσει να κάνει βουτιά. Προβλήματα έχει και ο Ολλανδία που επίσης ετοιμάζεται για εκλογές και η Φινλανδία με τη λαϊκιστική στάση των «Αληθινών Φιλανδών».
Δυστυχώς, δεν είμαστε μόνοι επί του πλανήτου, ούτε είμαστε ο ομφαλός της γης.
Επομένως, αυτή την ώρα που, παρ’ όλα τα παραπάνω, όλοι αυτοί αρχίζουν να μεταβάλλουν άποψη και στάση, είναι τουλάχιστον γελοίο να αρχίσουμε να εμφανίζουμε προβλήματα στο εσωτερικό – και μάλιστα στο εσωτερικό της κυβέρνησης.
Πιθανόν όλα όσα λέγονται τελευταίως να λέγονται εκ του ασφαλούς – όλοι γνωρίζουν (και ο κ. Βενιζέλος) πως μετά από αυτήν την κυβέρνηση δεν υπάρχει κάτι άλλο.
Ενδεχόμενη πτώση της θα οδηγούσε, φυσικά, σε εκλογές. Και τρίτες εκλογές μέσα σε λιγότερο από μισό χρόνο θα ισοδυναμούσαν με άτακτη χρεοκοπία, δηλαδή με αυτοκτονία. Θα μας εγκατέλειπαν όλοι αμέσως – και με το δίκιο τους.
Διότι «αν μισώνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει λευτεριά»!
Ούτε και Ναβαρίνο, βεβαίως.
Όλοι γνωρίζουν (και ο κ. Βενιζέλος) πως δεν αξίζει για μια ομιλία σε εσωκομματικό ακροατήριο να δημιουργούνται κραδασμοί και συζητήσεις.
Όσον αφορά στην αναφορά του κ. Σαμαρά «ουδείς αναμάρτητος», σχετικά με τη στάση της Νέας Δημοκρατίας όσον αφορά στο πρώτο μνημόνιο, ο κ. Βενιζέλος οφείλει να λάβει υπόψη του πως το έκανε για να μην πλήξει τη στάση του δικού του κόμματος, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ.
Τι έπρεπε να απαντήσει δηλαδή ο Σαμαράς; Να αρχίσει να διεκτραγωδεί τη συμπεριφορά Παπανδρέου, που κατηγορούσε τη χώρα του με κάθε ευκαιρία; Με αποτέλεσμα να την οδηγήσει σιδηροδέσμια στο ΔΝΤ;
Να αρχίσει να λέει πως ναι, διαφωνούσε με το πρώτο μνημόνιο, το οποίο έτσι κι’ αλλιώς δεν εφαρμόστηκε – με αποτέλεσμα να πάμε με το μαχαίρι στο λαιμό στο δεύτερο;
Το πήρε πάνω του και τελείωσε. Το «ουδείς αναμάρτητος» το είπε για να μην κατηγορήσει το ΠΑΣΟΚ, που είναι εταίρος του στην κυβέρνηση.
Ο κ. Βενιζέλος άλλωστε γνωρίζει πως... ουδείς αναμάρτητος. Και οφείλει να θυμάται όχι μόνο τις επιθέσεις της τότε αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση Παπανδρέου, αλλά και τα ολέθρια λάθη εκείνης της κυβέρνησης, που μόνο ως αναμάρτητη δεν μπορεί να εμφανίζεται τώρα…
www.elzoni.gr
1 σχόλιο:
ΤΙ ΑΝΑΡΤΑΤΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΚΟΤΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙ ΞΕΡΟΛΑ; ΕΛΕΟΣ ΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ.
Δημοσίευση σχολίου