Γιατί δεν μας κατέλαβε αίσθημα ντροπής όταν θεσπιζόταν το επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία ...

Εκλεκτική ευαισθησία ...

Ευτυχής σύμπτωση. Ο αγαπητός γείτονας στη στήλη αυτή Γιώργος Ρωμαίος σε εκτενή προδημοσίευση από το νέο βιβλίο του για την Ελλάδα των δανείων και χρεοκοπιών κι εγώ πολύ συνοπτικότερα επισημαίναμε ταυτόχρονα την προηγούμενη Κυριακή την ιστορικά αναμφισβήτητη διαπίστωση ότι η χώρα μας, από συστάσεως του νέου ελληνικού κράτους μέχρι και σήμερα, ζει με δανεικά από τους πλούσιους συμμάχους μας.
Και ότι λόγω συνήθους κακοδιαχείρισης, σπατάλης ή και καταχρήσεων ζοριζόμαστε να εξοφλούμε τα δανεικά και υποχρεωνόμαστε σε ταπεινωτική μεταχείριση και εξευτελιστικούς όρους για να εξαναγκασθούμε να τα ξεχρεώσουμε.
Πράγμα που αποδεικνύει ότι δεν μπορούμε να επιβιώσουμε χωρίς δανεισμό, αλλά και ότι ταυτόχρονα προσπαθούμε να μην ανταποκρινόμαστε στις υποχρεώσεις μας προς τους δανειστές.
Και επειδή οι κυβερνώντες τη χώρα μας είναι και οι κύριοι υπαίτιοι της κακής διαχείρισης των δανεικών, τα οποία κυρίως σπαταλώνται για να ζουν πλουσιοπάροχα και να πλουτίζουν κιόλας παρέα με τους κομματάρχες, τους κολλητούς, τους συγγενείς, τους κουμπάρους και τους κόλακες «κηπουρούς» τους, τη διακομματική συνδικαλιστική νομενκλατούρα και τα λαϊκίζοντα ΜΜΕ, ενεργοποιούν τα συναισθήματά μας.


Ετσι καταγγέλλουν ότι: Οι ξένοι συνωμοτούν κατά της φιλτάτης πατρίδας μας για να μας ξεζουμίσουν και για να βγάλουν τα απωθημένα τους από φθόνο για την πολιτιστική προσφορά των αρχαίων προγόνων μας, που εμείς όμως πρώτοι εξευτελίζουμε και ποδοπατούμε.
Είναι πράγματι πολύ ταπεινωτικά τα όσα τελευταία μάς σέρνουν ξένοι αξιωματούχοι και μέσα ενημέρωσης για την αδυναμία και ανικανότητά μας να νοικοκυρέψουμε τον τόπο μας αξιοποιώντας τα δάνεια αλλά και τις δωρεάν παροχές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Είναι άραγε όμως εύλογη η αγανάκτησή μας και ο υποδαυλιζόμενος υπερπατριωτισμός μας;

Πώς δεν αισθανθήκαμε ταπεινωμένοι που επί τουλάχιστον τρεις δεκαετίες δεχόμαστε να διατρέφουμε κηφήνες σε για αυτούς δημιουργούμενους περιττούς οργανισμούς και θέσεις; Γιατί δεν μας κατέλαβε αίσθημα ντροπής όταν θεσπιζόταν το επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία, το οποίο παίρνουν όλοι, άρα και οι μη προσερχόμενοι εγκαίρως;
Και πώς δεν εξεγέρθηκε η ευαισθησία μας από την κατασπατάληση ή καταλήστευση των κοινοτικών κονδυλίων από χιλιάδες απατεώνες αγρότες ή εκπονούντες δήθεν επιστημονικές μελέτες; Και πώς δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα να μην τιμωρείται κανείς (όχι μόνο οι πολιτικοί) και να κυκλοφορούν ελεύθεροι κάθε είδους εγκληματίες και κλέφτες με συνενοχή νομοθετών και κάποιων δικαστών; Και γιατί ανέχονταν οι συνδικαλιστές μας και τα δήθεν φιλολαϊκά αριστερά κόμματα να καταληστεύονται τα ασφαλιστικά ταμεία μας με αδικαιολόγητες παροχές, από εντάξεις σε αυτά προσώπων που δεν πλήρωναν εισφορές, από πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και από την υπερχρέωσή τους, ενώ το κράτος λυμαινόταν τα αποθεματικά τους συχνά άτοκα;

Και γιατί κοιμόταν η δήθεν δημοκρατική ευαισθησία μας όταν κάποια κόμματα δίδασκαν την παρανομία, κάποιοι μας καταδυνάστευαν με τις παράνομες απεργίες τους στις μονοπωλιακές ΔΕΚΟ παρά τα παχυλά προνόμια και τους προνομιακούς μισθούς και τις ψεύτικες υπερωρίες; Και γιατί δεν εξεγειρόμαστε που η ανεξέλεγκτη δημόσια εκπαίδευση μας αναγκάζει να προσφεύγουν τα παιδιά μας στα φροντιστήρια ή να πληρώνουμε φακελάκια σε γιατρούς και νυκτερινές νοσοκόμες;
Και γιατί η καχυποψία μας παραβλέπει πως αυτοί που θέλουν να πτωχεύσουμε και να επιστρέψουμε στη δραχμή είναι κυρίως οι φοροδιαφεύγοντες, οι μπαταξήδες, οι επίδοξοι μαυραγορίτες ή εκείνοι που έβγαλαν τα λεφτά τους έξω για να αγοράσουν τώρα με πενταροδεκάρες τα ασημικά της πτωχευμένης πατρίδας μας;
Και γιατί δεν περισσεύει ίχνος ντροπής που το ΠΑΜΕ και οι κουκουλοφόροι διώχνουν ανεμπόδιστα τους τουρίστες και τις επιχειρήσεις από τη χώρα μας, τις μόνες που μπορούν να προσφέρουν θέσεις εργασίας και αύξηση του εθνικού πλούτου; Κι όμως, όλα αυτά και άλλα πολλά που χρηματοδοτούσαμε με δάνεια έφεραν την αγαπημένη πατρίδα μας στην πτώχευση και στην επαιτεία από άλλους πιο νοικοκυρεμένους λαούς.

Του Μεγάλου Γ. Μαρίνου στο Βήμα.