∆ηλαδή στην ταχεία εφαρµογή των αποφασισθέντων στην τελευταία διάσκεψη κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και ιδιαίτερα του «κουρέµατος» του δηµόσιου χρέους, προκειµένου να διασφαλισθεί η νέα δανειακή σύµβαση που θα αποτρέψει την κήρυξη πτώχευσης της Ελλάδας και τη βίαιη επιστροφή σε τραγικές συνθήκες, τις οποίες δεν µπορούν ούτε να διανοηθούν οι νεότεροι και θυµούνται µε δέος οι παλαιότεροι.
Με µια τέτοια κυβέρνηση θα µπορούσε ο κ. Παπαδήµος µε πολύ λιγότερες δυσκολίες και καθυστερήσεις να εκπληρώσει την αποστολή του. Το πολιτικό κόστος και η κοµµατική ιδιοτέλεια δεν θα ορθώνονταν εµπόδια στο έργο του και η ψήφιση των όποιων νόµων, που προβλέπουν τα δεσµευτικά µνηµόνια, δεν θα προσέκρουε στον κίνδυνο καταψήφισης από την πλειοψηφία της Βουλής.
Και αυτό διότι τα τρία κόµµατα που στηρίζουν την κυβέρνηση θα ήταν υποχρεωµένα να τα εγκρίνουν µε την ψήφο τους, αφού γι’ αυτό έχουν δεσµευθεί µε τις γραπτές διαβεβαιώσεις των αρχηγών τους, όπως προνοητικά απαίτησε η τρόικα. Η καταψήφισή τους θα συνιστούσε κατάφωρη παραβίαση γραπτών διεθνών δεσµεύσεων, θα προκαλούσε πτώση της κυβέρνησης Παπαδήµου και οι έλληνες πολίτες θα τιµωρούσαν µε την ψήφο τους στις αναπόφευκτα άµεσες εκλογές τους υπαιτίους του καταποντισµού της χώρας στην οικονοµική άβυσσο.
Αφού και ως µονοκοµµατική η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ απεδείχθη αδύνατον να λειτουργήσει λόγω εσωτερικού αλληλοσπαραγµού και ταυτόχρονης παράλυσης από τον φόβο του πολιτικού κόστους, πώς θα µπορούσε να είναι παραγωγικότερη σε κυβερνητική συνύπαρξη µε τη Νέα ∆ηµοκρατία και τον ΛΑΟΣ; Ηδη εντός της ίδιας πια κυβερνήσεως θεωρούν ως προέχουσα αποστολή να καταγγέλλουν και να υπονοµεύουν ο ένας τον άλλον, εν όψει εκλογών.
Τώρα µάλιστα εντείνουν την επίδειξη διαφορετικότητας και αντιµνηµονιακής ρητορείας, καθώς η συγκυβέρνηση διευκολύνει την είσπραξη από τα κόµµατα της Αριστεράς της οργής και της απελπισίας των θιγοµένων από την κρίση. Πολύ περισσότερο αν ισχύει η διαπίστωση του σπουδαίου κοινωνιολόγου, αείµνηστου Ευάγγελου Λεµπέση ότι «αι µάζαι ουδέποτε εδίψασαν δι’ αληθείας». ∆ιότι, όπως υπογραµµίζει, «αποστρέφονται τα πασιφανή γεγονότα που τας δυσαρεστούν και προτιµούν να θεοποιούν την πλάνην, αν αυτή τας γοητεύει». Και στη θεοποίηση της πλάνης, η Αριστερά, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, δεν έχει όρια και δεν φείδεται µέσων, όπως και ο θρηνούµενος από το ΚΚΕ ερυθρός δικτάτορας Κιµ Γιονγκ Ιλ.
Ετσι ατελής η κυβέρνηση Παπαδήµου και υπονοµευόµενη ακόµη και εκ των ένδον, καθώς προέχουν η προσωπική και κοµµατική ιδιοτέλεια και οι αρχηγικές φιλοδοξίες τους, δεν δικαιολογεί την προσδοκία να λειτουργήσει ως κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, µολονότι οφείλει να το πράξει. ∆εν γνωρίζουµε πώς θα µπορέσει να φέρει σε πέρας ο κ. Πρωθυπουργός τις διακηρυχθείσες, διεθνείς άλλωστε, δεσµεύσεις της κυβέρνησής του, αλλά δεν πρέπει να διστάσει σε απαιτούµενες αποφασιστικές κινήσεις, που θα µπορούσαν ίσως να διευκολυνθούν από ένα ολιγοµελές Υπουργικό Συµβούλιο απαρτιζόµενο από πολιτικά έστω πρόσωπα, που όµως θα προτάξουν το συµφέρον της χώρας, αντί των προσωπικών επιδιώξεων και φιλοδοξιών.
Νοµίζω ότι µιας τέτοιας κυβερνήσεως η ανιδιοτελής προσπάθεια θα εκτιµηθεί από τους έλληνες πολίτες, οι οποίοι ποικιλοτρόπως δείχνουν την αποδοκιµασία τους στο σηµερινό πολιτικό σύστηµα. Η αποµάκρυνση των δεκάδων αργόµισθων υπουργών-υφυπουργών και του πλήθους των φίλων που στελεχώνουν τα γραφεία τους θα συµβάλει και ως έµπρακτη απόδειξη περιορισµού της σπατάλης, η οποία σε επίπεδο κορυφής παραµένει πάντα προκλητικά ασυγκράτητη. Προτού προλάβουν η αγανάκτηση και ο θυµός να παραδώσουν τη χώρα σε νέο εµφύλιο σπαραγµό.
Toυ Γ. Μαρίνου από το ΒΗΜΑ
Σημείωση Αντίλογου : Με όλο τον σεβασμό στην άποψη του μεγάλου αυτού δημοσιογράφου δεν νομίζω ότι είναι θέμα τύχης.
Ο κ. Μόντι ΔΕΝ δέχθηκε ερμαφρόδιτες λύσεις .
ΔΕΝ δέχθηκε , σε αντίθεση με τον κ. Παπαδήμο κομματικές ισοροπίες για να "μην δυσαρεστήσει" , ΔΕΝ δέχθηκε 50 άτομα στην κυβέρνηση του (στην ουσία την ΙΔΙΑ κυβέρνηση ΠΑ-ΣΟΚ με μερικές προσθήκες από τους υπόλοιπους) δημιουργώντας μία χάβρα...
Είναι θέμα τύχης η ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ η διαφορά ύφους των δύο κυβερνήσεων ;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου