Νιφάδες προπαγάνδας ...

Δεν πρόκειται πλέον για απλή προπαγάνδα. Πρόκειται για αντικατάσταση της διακυβέρνησης με την προπαγάνδα.

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες μάλιστα αυτό αποτελεί σχεδόν καθημερινή πρακτική. Ενδεικτικά αναφέρομαι σε μερικές «νιφάδες χιονιού», όπως αποκαλούνται οι μεθοδευμένες κινήσεις προπαγάνδας:

-Εν αναμονή του τέταρτου μνημονίου, στήνονται άρον-άρον δύο εξεταστικές (μία για τα εξοπλιστικά και μία για την υγεία) – με τον κ. Τσίπρα να ομολογεί στη Βουλή σχετικά με την πρώτη ότι υπάρχει το ζήτημα της παραγραφής, αλλά το κάνει για να λάμψει η αλήθεια και με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, σχετικά με τη δεύτερη, να περιορίζουν με το αίτημά τους τον έλεγχο ως το 2014, παραλείποντας τα χρόνια της δικής τους «διακυβέρνησης». Όπως έχουμε ξαναπεί και ξαναγράψει, αν ψάξουμε στην ιστορία των Εξεταστικών μετά το 2010, θα διαπιστώσουμε πως όλες προκλήθηκαν πριν από την έλευση ενός μνημονίου.

Ιδού τα πρώτα αντίμετρα της κυβέρνησης Τσίπρα!

Τα non paper του Μαξίμου μας έκαναν να πιστέψουμε ότι η ιστορική συμφωνία των 3,6 δισεκατομμυρίων ευρώ επήλθε μετά από την απειλή που εκτόξευσε ο Αλέξης Τσίπρας προς την γερμανίδα Καγκελάριο, ότι αν δεν υποχωρούσε η Μέρκελ, τότε  θα έψαχνε στις εκλογές να βρει την ψήφο της. Ήταν ο απόλυτος αντιπερισπασμός. Ιδού η γυμνή αλήθεια!

Ιδού η αλήθεια, όπως την ξετρυπώσαμε από τα λαγούμια του Μαξίμου. Εκεί που γράφεται η σύγχρονη Ιστορία του τόπου. Διότι το Μαξίμου ήταν εκείνο που ήθελε να μας κάνει να πιστέψουμε την νέα αυτή ηρωική εκδοχή, ότι ο Αλέξης έπιασε από τον γιακά τον Σόιμπλε κι ότι τον κοίταξε με αυτή την όλο νόημα αγριεμένη ματιά του. Κι είχε γι' αυτό τους λόγους του. Η αλήθεια, όμως, είναι τελείως διαφορετική!

Περί ομαδικών απολύσεων ισχύοντες παραλογισμοί...

Αν μια οικογένεια αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, δεν απαγορεύεται να απολύσει οικιακή βοηθό, παραδουλεύτρα, κηπουρό ή τον εκπαιδευτικό που βοηθά τα παιδιά της οικογένειας στα μαθήματά τους. Λογικό και αναπόφευκτο, αφού η οικονομική στενότητα το επιβάλλει. Το ίδιο ελεύθερα μπορεί και ο οποιοσδήποτε μικρομεσαίος επιχειρηματίας να απολύσει εργαζομένους αν η πελατεία του αραιώσει, προκειμένου να μη χρεοκοπήσει. Μια αντίθετη απαγόρευση θα εθεωρείτο από όλους μας παραλογισμός. Κι όμως, αυτός ο παραλογισμός είναι θεσμοθετημένος με αυστηρές απαγορεύσεις στις απολύσεις περιττού προσωπικού προκειμένου περί των μεγάλων επιχειρήσεων. Αν μια μεγάλη βιομηχανία αναγκάζεται να μειώσει την παραγωγή της ή να κλείσει κάποια υπολειτουργούντα τμήματά της, δεν επιτρέπεται να προβεί σε ανάλογο περιορισμό του μη αναγκαίου πια προσωπικού της, εκτός από ένα 5% σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία. Μαζικότερη συρρίκνωση του αριθμού των απασχολουμένων απαγορεύεται. Πρόκειται για το περίφημο εργασιακό πρόβλημα των ομαδικών απολύσεων για το οποίο γίνεται ανελέητη μάχη, ώστε το 5% να μη γίνει 10% όπως ζητούν οι δανειστές, όχι από αντεργατική διάθεση αλλά προκειμένου να διασωθούν απειλούμενες με χρεοκοπία επιχειρήσεις.

Οι προβληματικές της κ. Γεννηματά...

​Ενα από τα βασικά προβλήματα του ΠΑΣΟΚ είναι ότι ο λαός δεν ξεχνά τα στραβά του. Ενα ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν λέει να ξεχάσει τα δικά του ανάποδα και τα ξανασερβίρει στον ελληνικό λαό χωρίς καν να αλλάξει τα ονόματα. Ετσι, η πρόεδρος του κινήματος κ. Φώφη Γεννηματά αποφάσισε να επιστρέψει την ελληνική οικονομία στη δεκαετία του ’80, να ξαναφτιάξει δηλαδή τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων και να φορτώσει τα επιχειρηματικά δάνεια στις πλάτες του ελληνικού λαού, δηλαδή ημών των φορολογουμένων. Προτείνει δηλαδή να ξαναζήσουμε το «έπος των προβληματικών», που ζήσαμε τη δεκαετία του ’80 εις βάρος της εθνικής οικονομίας. Κι αν για τότε το ΠΑΣΟΚ μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν είχε εμπειρία αυτής της καταστροφικής πολιτικής, σήμερα η κ. Γεννηματά ποια δικαιολογία έχει να αναδιανείμει τον πλούτο από τους πολλούς φορολογουμένους υπέρ λίγων επιχειρηματιών;

Τα ψέματα Τσίπρα – Καμμένου για τη ΔΕΗ ...

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά (και δυστυχώς ούτε η τελευταία) που αποκαλύπτουμε τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ και των κυρίων Τσίπρα και Καμμένου.

Αυτή τη φορά, η σταχυολόγηση αφορά στις δηλώσεις, υποσχέσεις, δεσμεύσεις, ύβρεις για τη ΔΕΗ. Τότε μιλούσαν για πλιατσικολόγους, αεριτζήδες και αερονύχηδες και για επιστροφή της ΔΕΗ υπό δημόσιο έλεγχο στο… 100%.

-9 Μαΐου 2011. Συνέντευξη Τσίπρα στον Real Fm (Χατζηνικολάου): «Το πώς θα γίνει η ανάπτυξη είναι ένα τεράστιο ζήτημα. Θα πρέπει να κάνουμε μια ολόκληρη εκπομπή για να το συζητήσουμε. Θα πω όμως επιγραμματικά κάποια πράγματα. Η ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει χωρίς δημόσιες επενδύσεις. Και η ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει χωρίς ισχυρούς κρατικούς πυλώνες -να το πω έτσι- σε νευραλγικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας. Δεν μπορείς να ξεπουλάς τις δημόσιες τράπεζες εν ονόματι κάποιων μετόχων οι οποίοι δεν έχουν βάλει δεκάρα στην κρίση και έχουν πάρει 95 δις από το δημόσιο για να σταθούν και να θέλεις να χρηματοδοτήσεις την ανάπτυξη. Δεν θα την χρηματοδοτήσεις ποτέ. Δεν μπορείς να ξεπουλάς την ενέργεια, τη ΔΕΗ ή τον ΟΤΕ, νευραλγικούς τομείς, να θέλεις να ξεπουλήσεις τον ΟΠΑΠ που έχει 800 εκ. κέρδη ετησίως και την ίδια στιγμή τα ασφαλιστικά ταμεία να καταποντίζονται. Άρα λοιπόν δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη με τους όρους μιας προοπτικής μέσα από νεοφιλελεύθερες συνταγές».

Ο λαϊκισμός στην ευρωπαϊκή προοπτική ...

Η εποχή των ανακατατάξεων και των ανατροπών στην οποία ζούμε δεν αφήνει σχεδόν τίποτα όρθιο. Τα παραδοσιακά πολιτικά σύνορα έχουν συνθλιβεί και νέες πραγματικότητες κυριαρχούν στο πολιτικό σκηνικό. Δεξιά κι Αριστερά εγκαταλείπουν παραδοσιακές πολιτικές θέσεις υιοθετώντας απόψεις ξένες γι' αυτούς, αποξενώνοντας οπαδούς κι' απομακρύνοντας πατροπαράδοτα φιλικές κοινωνικές ομάδες. Η οικονομική κρίση στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και το ογκώδες μεταναστευτικό ρεύμα από μουσουλμανικά εδάφη αυξάνουν τις εντάσεις κι εδραιώνουν την ασυνεννοησία και την αβεβαιότητα. 

Η ξαφνική πολιτική ισχυροποίηση καινούργιων σχηματισμών καλλιεργεί αναπάντεχες ανησυχίες και δίνει τροφή σε φόβους για ενδεχόμενες αντί-δημοκρατικές προοπτικές. Αυτό που προκαλεί τις περισσότερες νευρικότητες είναι το φαινόμενο του λαϊκισμού. Κόμματα δηλαδή που συνθηματολογούν πάνω σε ζητήματα της καθημερινότητας δίνοντας έμφαση σε λύσεις απλοϊκές που κολακεύουν δίχως ιδιαίτερη σκέψη κι ανάλυση τις λαϊκές τάξεις. Η ακριβής έννοια του λαϊκισμού δεν είναι εύκολο να ορισθεί. Σε κάθε περίπτωση σηματοδοτεί μια σύγκρουση μεταξύ ομοιογενών ολοτήτων - του Λαού, από την μια μεριά, και της Ελίτ (οικονομικής, πνευματικής, πολίτικης), από την άλλη. Σύμφωνα με τον διάσημο Μαρξιστή θεωρητικό Ernesto Laclau (On Populist Reason. Verso, 2007), είναι μια Λογική που μπορεί να πάρει είτε Δεξιά είτε Αριστερή μορφή. 

Η «μάχη της ΔΕΗ» και η ... σταυροφορία του Σκουρλέτη.

Ως γνωστόν, ο κ. Σκουρλέτης δήλωσε προσφάτως (Σκάι, 29 Μαρτίου 2017) ότι έχει γαλουχηθεί να σέβεται τις συλλογικές αποφάσεις – και επομένως θα δεχθεί οποιαδήποτε «συλλογική» απόφαση για τη ΔΕΗ.

Εντάξει, αλλά αυτό μπορεί να το πει κάποιος που έχει κάποια στιγμή εκφράσει μια διαφωνία. Όχι, όμως, κάποιος ο οποίος έχει επιδοθεί σε… σταυροφορία!

Πολύ περισσότερο που έσπευσε να διακηρύξει την επικείμενη νομιμοφροσύνη του, την ίδια στιγμή που είχε μιλήσει για «στημένο παιχνίδι» και για «βαποράκια συμφερόντων», που «θέλουν να κάνουν ρεσάλτο στη δημόσια περιουσία».

Συγγνώμη, αλλά όταν πιστεύεις ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο, πώς είναι δυνατόν να δηλώνεις ταυτόχρονα πως θα ψηφίσεις υπέρ των… βαπορακίων;

Μιλάμε ή όχι για την επιτομή του πολιτικού καιροσκοπισμού;

Και μάλιστα όταν έχει προηγηθεί αυτή η πρωτοφανής σταυροφορία υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ;

Το μυστικό ταξίδι στη Μέκκα του ΣΥΡΙΖΑ...

O eminence grise, η «γκρίζα μεγαλειότητα», είναι ένας καταξιωμένος στην πολιτική χαρακτήρας. Πρώτος eminence grise της ιστορίας ήταν ο καπουτσίνος μοναχός Φρανσουά ντι Τρεμπλέι, μυστικοσύμβουλος του Ρισελιέ στις αρχές του 17ου αιώνα, από το γκρι του ράσου του οποίου πήρε το αξίωμα το όνομα του.

Στην ελληνική πολιτική κλασικότερη περίπτωση eminence grise ήταν ο Ιωάννης Διάκος. Τυπικά δημοσιογράφος, στην πράξη σύμβουλος εξ' απορρήτων του Ιωάννη Μεταξά, ο Ιωάννης Διάκος ήταν ο σύνδεσμος του Μεταξά με τα οικονομικά συμφέροντα. Η σύγκρουση με τον Διάκο ήταν πολιτικά θανατηφόρα. 'Οπως έμαθαν ο Θόδωρος Σκυλακάκης και ο Αλέξανδρος Παπαχελάς, υπουργοί της κυβέρνησης Μεταξά, που από διαφωνία με τον Διάκο υποχρεώθηκαν σε παραίτηση.

Χιλιάδες λουκέτα στον βωμό της «περήφανης διαπραγμάτευσης»...

Το «επιχείρημα» των κυβερνητικών σχετικά με τις συνέπειες από την καθυστέρηση της αξιολόγησης, είναι πως τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα αν δεν μεσολαβούσε αυτή η «περήφανη διαπραγμάτευση».

Φυσικά, τα πράγματα χειροτέρεψαν ακριβώς εξαιτίας της καθυστέρησης.

Και όσοι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διαπραγματεύονται για το… καλύτερο, τα στοιχεία δείχνουν πως έχουν πετύχει το χειρότερο.

Όσο δίνουν δήθεν τη μάχη των εργασιακών σχέσεων, η επιχειρηματικότητα καταστρέφεται – με αποτέλεσμα την απώλεια θέσεων εργασίας.

Δηλαδή, δίνοντας τη «μάχη των εργασιακών σχέσεων» κατάφεραν να καταργήσουν και την εργασία!

Σύμφωνα με την εξαμηνιαία έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ, κατά το χρονικό διάστημα Αύγουστος 2016 - Ιανουάριος 2017, διέκοψαν τη λειτουργία τους 18.410 επιχειρήσεις, ενώ προβλέπεται πως το επόμενο διάστημα, τέσσερις στις 10 επιχειρήσεις (ποσοστό 40,3%) θεωρεί αρκετά ή πολύ πιθανό ότι θα κλείσει.

Στον κόσμο του Παρασκευόπουλου που για την 37η ληστεία ενός Ρώσου φταίει το ελληνικό σωφρονιστικό σύστημα ...

«Αρκούν λίγα δευτερόλεπτα σκέψης και κοινής λογικής, ώστε να καταπέσει η προπαγάνδα» δήλωσε μετά την κριτική στον νόμο του ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος. Πράγματι αρκούν ελάχιστα δευτερόλεπτα. Για να καταπέσει η προπαγάνδα του ίδιου του Παρασκευόπουλου. Ενός ακόμα εμμονικού αριστερού πολιτικού που όταν καταλαβαίνει ότι οι φλου ιδεοληψίες του έχουν πραγματικά θύματα, προσπαθεί να μην πάρει το βάρος των αποφάσεων του.

Κανένας δεν ζήτησε να καταργηθούν «οι πρόωρες απολύσεις κρατουμένων από τις φυλακές που έχουν εισαχθεί εδώ και 100 χρόνια στη χώρα μας, με τον Ν. 811/1917» όπως προσπάθησε να φέρει το θέμα εκεί που τον βολεύει ο Νίκος Παρασκευόπουλος με τη δήλωσή του. Αυτό που ζητήθηκε είναι να μην αποφυλακίζονται άτομα που πιθανότατα θα προκαλέσουν το ίδιο έγκλημα για το οποίο αρχικά είχαν εγκλειστεί. Και ο νόμος Παρασκευόπουλου πάει να γίνει συνώνυμο με το recurring crime. Το έγκλημα, που ο πρόωρα αποφυλακισμένος εγκληματίας διαπράττει με τον ίδιο τρόπο για τον οποίο είχε εγκλειστεί. Κάτι που τον κάνει φυσικό αυτουργό, αλλά ηθικός παραμένει ο πολιτικός που τον κατέθεσε στη Βουλή.

Ούτε λέξη για τα κλειστά βόρεια σύνορά μας ...

Οι αριθμοί είναι αδιάψευστοι και εδώ: Μέσα σε ένα χρόνο από την έναρξη εφαρμογής της Συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας (ερήμην, βεβαίως, της Ελλάδας), από τις 20 Μαρτίου 2016 ως τις 20 Μαρτίου 2017, στα νησιά του Βορείου Αιγαίου πέρασαν συνολικά 23.923 πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ προς την Τουρκία επαναπροωθήθηκαν 749.

Δεν έχουμε πλέον να αντιμετωπίσουμε τις τεράστιες ροές που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την αλλοπρόσαλλη πολιτική τους είχε προκαλέσει μετά την επέλασή τους στην εξουσία.

Υπάρχει, όμως, ένας σταθερός αριθμός αφίξεων (για παράδειγμα 74 στις 17 Μαρτίου, 193 στις 18, 81 στις 20, 90 στις 21), που αποτελούν πρόβλημα για έναν και μοναδικό λόγο: Τα βόρεια σύνορά μας παραμένουν κλειστά εδώ και πάνω από έναν χρόνο (άλλο ένα… επίτευγμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα κλειστά σύνορα μετά τις κλειστές τράπεζες).

Έτσι, με δεδομένες τις καθυστερήσεις όσον αφορά στην εξέταση των αιτημάτων ασύλου, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, έστω και πολύ λιγότεροι, εγκλωβίζονται στη χώρα μας.

Και όμως! Το ζήτημα των συνόρων δεν θέλει να το θίξει κανείς – κυρίως επειδή ντρέπονται να το θυμούνται.

Ιδού τι σημαίνει «περιπέτεια» ...

Η ρήση του αμερικανού νομπελίστα συγγραφέα, William Faulkner, «Το παρελθόν δεν είναι νεκρό. Στην πραγματικότητα δεν είναι καν παρελθόν», νομίζω, ταιριάζει στην περίπτωση.

Δυόμισι χρόνια πριν, μπροστά στο δίλημμα σταθερότητα ή περιπέτεια, πολλοί είχαν επιλέξει το δεύτερο. «Πόσο χειρότερα μπορούσαν να γίνουν τα πράγματα» ρωτούσαν, καταλογίζοντας στις κυβερνήσεις των μνημονίων, όπως τις αποκαλούσαν, ότι ψεύδονται λέγοντας πως δεν υπάρχει εναλλακτική οδός εξόδου από την κρίση. Στον πρόχειρο απολογισμό που έκαναν σημείωναν ότι έπειτα από πέντε χρόνια δημοσιονομικής προσαρμογής:

- το δημόσιο χρέος είναι στα ύψη παρά τις θυσίες,

- η ανεργία έχει εκτιναχθεί και όσο κι αν προσπαθούν με αλχημείες οι υπουργοί Εργασίας να την μειώσουν, εκείνη επιμένει,

- στην Υγεία και την Παιδεία η κατάσταση είναι ζοφερή,

- οι επενδυτές που υποσχέθηκαν ότι θα έρθουν, μάλλον έχασαν τη διεύθυνση,

- η απλήρωτη εργασία έχει γίνει καθεστώς,

Στη δίνη των γερμανικών εκλογών...

Όπως ήταν αναμενόμενο συνέβη αυτό που δεν έπρεπε να συμβεί: Το «ελληνικό ζήτημα» βρέθηκε στο επίκεντρο της γερμανικής προεκλογικής εκστρατείας.

Χτυπούν μια στο καρφί και μια στο πέταλο και όλα δείχνουν πως σκοπεύουν να πάνε έτσι μέχρι τις γερμανικές εκλογές.

Η «σύγκρουση» μεταξύ του Χριστιανοδημοκράτη Σόιμπλε και του Σοσιαλδημοκράτη Γκάμπριελ, διεξάγεται για λόγους εσωτερικούς εκλογικούς, καθώς ο καθένας τους στοχεύει στο δικό του κομματικό ακροατήριο.

Η κυβέρνηση, όμως, επιμένει να κάνει επικοινωνιακού τύπου «αναλύσεις» και να προπαγανδίζει ότι έχει βρει… συμμάχους και στη Γερμανία.

Ψηφίζοντας και ελπίζοντας...

«Γρήγορα και βρώμικα» όπως λένε πολλοί ψυχολόγοι. Για τέτοιες λύσεις ετοιμάζεται πλέον η κυβέρνηση. Τους προετοίμασε ο Πολ Τόμσεν για να τη βρούνε από το συνήθη ύποπτο Β. Σόιμπλε. Σε αυτές τις περιπτώσεις λένε οι ειδικοί, ο εγκέφαλος εργάζεται για την επιβίωση, όχι για τη βελτιστοποίηση και η ταχύτητα είναι ζωτική για την αποτελεσματική λειτουργία. Σε αυτό το πλαίσιο οι «κόκκινες» γραμμές γίνονται ροζ και στο τέλος είσαι έτοιμος να δεχτείς τα πάντα ή πιο σωστά αυτά που από την αρχή είχε στο μυαλό της η άλλη πλευρά.

Σαν στρατός κατοχής συμπεριφέρονται οι εργαζόμενοι ΔΕΚΟ ...

Η κομματική εξάρτηση του συνδικαλιστικού κινήματος ιδιαίτερα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα λόγω του μονοπωλιακού χαρακτήρα των επί μέρους λειτουργιών επέτρεψε βαθμιαία, πέραν του ασύδοτου κομματισμού, και την de facto οικειοποίηση των ίδιων των ΔΕΚΟ από τους εργαζομένους σε αυτές. Με τη συνενοχή των κομματικών συνδικαλιστών καλλιεργείται στο προσωπικό των ΔΕΚΟ αίσθημα ιδιοκτησίας. Ετσι υποκατέστησαν το Δημόσιο, το οποίο κατά κανόνα υποτάσσεται ακόμα και στις πιο παράλογες απαιτήσεις των συνδικάτων που επιδιώκουν με ατέρμονες παράλογες απεργίες, οι οποίες μάταια κηρύσσονται από τη Δικαιοσύνη παράνομες.

Οι drama queens του ΣΥΡΙΖΑ στην εποχή των μνημονίων...

Ποτέ δεν θα φανταζόμουν τους drama queens που τα μνημόνια θα αποκάλυπταν στην ελληνική αριστερά. Από τον Γιώργο Κυρίτση που όταν ψήφισε ΝΑΙ στο μνημόνιο είπε «Η αποψινή ήταν η πιο εξευτελιστική στιγμή στη ζωή μου από τότε που κατουρήθηκα στο σχολικό στην τρίτη δημοτικού» μέχρι τον Κώστα Σέλτσα που αισθάνθηκε σφίξιμο στην καρδιά και στο στομάχι όταν έμαθε ότι το μονοπώλιο του λιγνίτη πρέπει να τελειώσει, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει μία γκάμα ψυχοσωματικών αντιδράσεων που εκπλήσσει. Την οποία δεν θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί σε σχέση με τους ήρωες του  εκτός αν ο Βελουχιώτης να δάκρυζε όταν έβλεπε  ανεμογεννήτριες στα λέφτερα βουνά.

Το ερώτημα όμως είναι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κλείσει μια συμφωνία της προκοπής δημιουργώντας αυτή την στρατιά των drama queens. Φυσικά ένας λόγος είναι ότι με τις παράλογες υποσχέσεις η διαπραγματευτική του ικανότητα συρρικνώθηκε απελπιστικά..

Αναμένοντας το τέλος ...

Άλλη μια βδομάδα πανομοιότυπη με τις προηγούμενες: Διαρροές για επικείμενο κλείσιμο της αξιολόγησης – Πανηγυρισμοί - Ναυάγιο στο Eurogroup/ Euroworking group - Νέα ημερομηνία ορόσημο - Και πάλι από την αρχή. Αυτό έγινε και αυτή τη βδομάδα. Όπως ακριβώς έγινε και την προηγούμενη. Και λίγο πριν. Και αυτό γίνεται επί μήνες. Κοντά χρόνο πια.
Μα τι συμβαίνει; Δεν έχουν καλές πληροφορίες οι δημοσιογράφοι εντός και εκτός της Ελλάδας; Δεν θα το λέγαμε. Δεν κάνουν σωστές εκτιμήσεις των δεδομένων οι αναλυτές εντός και εκτός της Ελλάδας; Ίσως. Αλλά ποιων δεδομένων; Όχι των τεχνοκρατικών αλλά των πολιτικών. Και συγκεκριμένα της στρατηγικής ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ή μάλλον της βαθύτερης φύσης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Οι εμπλεκόμενοι σε Ευρώπη και Ελλάδα δεν εννοούν να αντιληφθούν στην ολότητά του το φαινόμενο Τσίπρα και της παρέας του. Δεν εννοούν να καταλάβουν αυτό που από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν φανερό: πως πρόκειται για μια ομάδα ανθρώπων που δεν λειτουργεί με αίσθημα ευθύνης, πως το μόνο που την απασχολεί είναι η διατήρηση της εξουσίας και η νομή της. Δεν καταλαβαίνουν πως οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα κάνουν το παν, θα τρώνε τις σάρκες της χώρας, για να παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία. Και πως αυτή η παράταση μπορεί να επιτυγχάνεται μόνο αν η χώρα και οι πολίτες βρίσκονται συνεχώς σε μια κατάσταση αναμονής με κομμένη την ανάσα υπό τη σπάθη της ολικής καταστροφή - σε ένα καθεστώς ατέρμονου εκβιασμού: ή εμείς θα σας σώσουμε από την καταστροφή ή θα καταστραφείτε ολοσχερώς.

Συλλογικές συμβάσεις: Η προπαγάνδα που κατέστρεψε την οικονομία...

Όσο περνά (άπρακτος) ο καιρός, τόσο ενισχύονται οι υποψίες και επιβεβαιωνόμαστε όσοι πιστεύουμε πως η κυβέρνηση σκόπιμα κωλυσιεργεί για να φθάσει (πάλι) ο κόμπος στο χτένι, να υπογράψουν τα πάντα και να προβάλουν ξανά (το είπε ήδη ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στη Ρώμη, αναφερόμενος στο 2015) το προπαγανδιστικό επιχείρημα «κάναμε την πολιτική επιλογή να μην τινάξουμε την Ελλάδα σε κομμάτια».

Στις 23 Μαρτίου, ο κ. Τσίπρας έστειλε μια επιστολή στους Γιουνκέρ, Τουσκ, προεδρεύοντες στη Σύνοδο Κορυφής και λοιπούς Ευρωπαίους ηγέτες, με την οποία τους ζητούσε να δώσουν μια «ξεκάθαρη απάντηση» για τα εργασιακά και για το κατά πόσο το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο και ειδικά σε ό,τι αφορά τις εργασιακές σχέσεις και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις ισχύει σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ ή για όλα τα κράτη μέλη εκτός της Ελλάδας.

Ποιος ΣΥΡΙΖΑ; Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα είναι πάλι!

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα. Είναι νοοτροπία, επάγγελμα, τρόπος ζωής. Δεν είναι Αριστεροί, δεν είναι Δεξιοί. Είναι οι άνθρωποι της κάθε εποχής. Γεννημένοι νικητές, παιδιά της αυταπάτης, παράφορα ερωτευμένοι με την εξουσία. Είναι ΠΑΣΟΚ, μεταμορφωμένοι άλλοτε σε «Δεξιούς» και άλλοτε σε «Αριστερούς». Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, του Άκη και του Κουτσόγιωργα που μεταλλάσσεται διαρκώς και επιβιώνει. Θα γλιτώσουμε ποτέ;

Αυτό το ΠΑΣΟΚ μισεί θανάσιμα τον Σημίτη, τον Βενιζέλο, τον Μητσοτάκη. Μισεί κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης αυτής της χώρας. Μισεί την ίδια την χώρα. Δεν θέλουν να αλλάξουν το παραμικρό.  Αντιστέκονται στην αξιολόγηση, στην αριστεία, στην τεχνολογία, σε κάθε πρόοδο. Αντιστέκονται σε οτιδήποτε θεωρούν ότι μπορεί να απειλήσει τον τρόπο ζωής τους.

Ηθικό "πλεονέκτημα" στα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ , η αλλιώς πόσο ρόμπες είναι στην αριστερά...

Καταγγελίες για συντροφικά μαχαιρώματα από συνδικαλιστές των δύο Συλλόγων των Υπαλλήλων της Τραπέζης της Ελλάδος έκανε ο Μάκης Μπαλαούρας στο περιστύλιο της Βουλής, με αφορμή την είδηση ότι έλαβε το βοήθημα της λεγόμενης 13ης σύνταξης στο τέλος του 2016.

Επανέλαβε ότι ενημέρωσε εγκαίρως για το θέμα που δημιουργήθηκε, και ότι δώρισε τα χρήματα στο Ταμείο Αλληλεγγύης του Συλλόγου Συνταξιούχων της ΤτΕ και στο Απεργιακό Ταμείο του Συλλόγου Υπαλλήλων ΤτΕ, κάνοντας λόγο για «καρφώματα», ωστόσο ο Σύλλογος Υπαλλήλων Τράπεζας Ελλάδος (ΣΥΤΕ), στον οποίο έχει διατελέσει πρόεδρος, τον διαψεύδει, κάνοντας λόγο για καθυστέρηση εννέα ημερών.