Συνέντευξη από τον Σάκη Μουμτζή; Γιατί; Ο άνθρωπος έχει μια δική του στήλη στο liberal, μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να πει αυτά που θέλει να πει. Αυτό είναι αλήθεια. Όπως αλήθεια είναι ότι έπρεπε να βρω έναν τρόπο για να του πω «εύγε». Ας μην ξεχνάμε ότι κέρδισε και το «στοίχημα» που είχε βάλει με όλους εμάς τους υπόλοιπους. Του το είχα υποσχεθεί: «Σάκη, δεν το πιστεύω ότι θα κάνει ο Αλέξης ένα τέτοιο δώρο στον Κυριάκο. Αν έχεις δίκιο θα σου κάνω μία συνέντευξη και θα τη δημοσιεύσω στη στήλη μου. Για να θυμόμαστε και οι δύο τι έχουμε πει». Και κάπως έτσι φτάσαμε στην Δευτέρα 6 Μαΐου. Αν ο Τσίπρας ήθελε να πάμε σε τετραπλές εκλογές θα έπρεπε να προκηρύξει τις εκλογές μέχρι το Σαββάτο. Το Σάββατο ήταν το τελευταίο όριο! Έτσι χτες τον πήρα τηλέφωνο: «Σάκη ήρθε η ώρα να ξεπληρώσω το στοίχημα»…
Τι σε έκανε να πιστεύεις ότι πάμε σε εκλογές το Φθινόπωρο; Με εντυπωσίασε τότε η επιμονή σου.
Στη λογική της μαρξιστικής αριστεράς και αυτών των ανθρώπων που έχουν αυτή την ιδεολογία δεν υπάρχει η λέξη ήττα. Δεν προσέρχονται σε έναν αγώνα για μια τακτική υποχώρηση, για μία τακτική αναδίπλωση. Δεν είναι στη λογική τους να παραδώσουν την εξουσία για να αναδιπλωθούν και στη συνέχεια να διεκδικήσουν την εξουσία εκ νέου, όπως θα έκανε ένα οποιοδήποτε αστικό κόμμα. Στη λογική τους είναι ότι αλλάζουν το καθεστώς. Ότι το μεταλλάσσουν από αστικό σε κάτι άλλο. Πώς μπορούν να παραδώσουν πίσω στον εχθρό κάτι που βρίσκεται στο στάδιο της μεταμόρφωσης και δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί; Σαν να λέμε ότι διακόπτει κανείς βίαια τη μεταμόρφωση της πεταλούδας στο κουκούλι!
Ναι, αλλά το καλοκαίρι του 2015 έκαναν μια τακτική υποχώρηση.
Την έκαναν, πράγματι. Όχι όμως για να παραδώσουν την εξουσία. Την έκαναν για να την κρατήσουν. Υπάρχει σημαντική διαφορά ανάμεσα σε αυτές τις δύο καταστάσεις.
Κι έτσι έφτασες στο συμπέρασμα ότι δεν θα πήγαινε σε εκλογές τον Μάιο.
Υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν άλλοι δύο λόγοι. Ήρθαν από το πουθενά και μπήκαν στα σαλόνια. Με πεντάστερα ξενοδοχεία, με σωματοφύλακες, με ταξίδια στο εξωτερικό. Δεν είναι διατεθειμένοι να «απαλλαγούν» απ’ όλα αυτά. Πέντε μήνες ακόμη; Πέντε μήνες! Είναι μεγάλο το διάστημα. Κι επιπλέον, ποιος ξέρει τι μπορεί να συμβεί σε αυτούς τους πέντε μήνες. Έτσι σκέφτονται. Ότι μπορεί να γίνει ένα ατύχημα, να πέσει ένα τούβλο στο κεφάλι του Μητσοτάκη όταν αυτός περπατάει στα σοκάκια που δεν πάνε πλέον αυτοί. Ότι μπορεί να γίνει οτιδήποτε και ως δια μαγείας να αλλάξει πλήρως το σκηνικό. Όσο ζουν ελπίζουν. Υπάρχει κι ένας ακόμη λόγος: Αν ο κ. Τσίπρας έχει αποφασίσει να πάει σε ένα νέο κόμμα, που έτσι φαίνεται, θα χρειαστεί το στρατό των μεσαίων κομματικών στελεχών που διαθέτει σήμερα και που τα έχει διορίσει ως μετακλητούς στο δημόσιο. Κι αυτά τα στελέχη θέλουν να πάρουν για άλλους πέντε μήνες το μισθό τους, τα 1.500 ευρώ που παίρνουν κάθε μήνα. Είναι ο στρατηγός που φροντίζει για τις ανάγκες του στρατού του. Δείτε κι αυτή την πλευρά
Υπάρχει πιθανότητα να βρει τρόπο να μην πάει σε εκλογές ούτε καν το Φθινόπωρο;
Για μένα είναι προφανές ότι θα κάνουν τα πάντα για να παραμείνουν στην εξουσία. Η ερώτησή σου είναι ακραία και αναφέρεται σε ακραίες καταστάσεις. Μία ακραία εκδοχή, λοιπόν, είναι μια περίπτωση εθνικής κρίσης. Μια κρίση που θα μπορούσε να προκληθεί από μόνη της, αλλά και σε συνεννόηση στο παρασκήνιο, στη βάση ενός αμοιβαίου οφέλους των Ερντογάν και Τσίπρα. Ο Ερντογάν θα έπαιρνε τη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και ο Τσίπρας τα εύσημα από τον ξένο παράγοντα για το γεγονός ότι θα έφερνε σε πέρας μία ακόμη δύσκολη αποστολή και ταυτόχρονα θα κέρδιζε άλλους έξι μήνες στην εξουσία! Ακραίες καταστάσεις. Αλλά να τις έχουμε κάθε φορά υπόψη μας. Όπως και το γεγονός ότι δεν θα έκανες μια τέτοια ερώτηση αν κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ ή η Νέα Δημοκρατία.
Είναι κακό πράγμα η συνεκμετάλλευση;
Πας σε άλλο θέμα! Τίποτα δεν είναι κακό. Αλλά για να λύσεις τέτοια μεγάλα θέματα θα πρέπει να είσαι ισχυρός, να έχεις λόγο στο τραπέζι. Κοιτάξτε πώς «λύθηκε» το Μακεδονικό. Οι Γερμανοί και οι Αμερικανοί έχουν λόγους να πανηγυρίζουν. Αν πάμε αυτή την περίοδο να κλείσουμε και τα ελληνοτουρκικά, τότε πάλι η ίδια εξέδρα θα ζητωκραυγάζει.
Γι' αυτό και στηρίζουν Τσίπρα!
Φυσικά! Κάνει τις δουλειές τους σε χρόνο μηδέν. Σε αυτά που αρνιόντουσαν οι Σαμαράς και Βενιζέλος.
Και ένα μέρος της αστικής τάξης τους έχει στηρίξει…
Και εξακολουθεί να τους στηρίζει. Ο Τσίπρας έκανε τα χατίρια στους ολιγάρχες με τον ίδιο τρόπο που τα έκανε και στους ξένους. Γιατί οι ολιγάρχες να μην συνεχίσουν να τον στηρίζουν; Έχουν άλλους πέντε μήνες μπροστά τους για να λύσουν «εκκρεμότητες» που δεν θα τους τις λύσει ο Μητσοτάκης. Όπως δεν τους τις έλυσε ο Σαμαράς. Κι όταν αναφερόμαστε στους ολιγάρχες δεν εννοούμε μόνο τις 2 – 3 επιχειρήσεις των ιδίων ή της οικογένειάς τους. Είναι ένα πυραμοειδές σύστημα που περιλαμβάνει εκατοντάδες επιχειρήσεις και στελέχη γύρω από τον κάθε ολιγάρχη.
Μπορεί να πάει σε εκλογές τον Ιούνιο;
Δεν μπορώ να το αποκλείσω. Αλλά οι πιθανότητες εξακολουθούν να είναι για το Φθινόπωρο. Εκτός κι αν γίνει κάτι και χάσει ο Τσίπρας τη δεδηλωμένη. Σήμερα έχει 151 ψήφους στη Βουλή, μπορεί να τους κάνει και 152. Δεν έχουν την πολιτική νομιμοποίηση, αλλά δεν έχουν ταυτόχρονα και πολιτική ευαισθησία. Απόδειξη το Μάτι. Εκείνο το μοιραίο βράδυ συνεδρίασαν για να συγκαλύψουν, όχι για να διασώσουν. Τι είναι αυτό, λοιπόν, που μπορεί να σπάσει το μέτωπο των 151; Δεν το ξέρω. Να πούμε ότι αυτή μπορεί να είναι μία μεγάλη ήττα στις ευρωεκλογές; Και πώς ορίζεται η «μεγάλη»; Εδώ προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα ότι και οι 8 μονάδες είναι μια φυσιολογική διαφορά…
Ακόμη κι αν χάσει με περισσότερες από 10 μονάδες (λέμε ένα σενάριο) έχει να βάλει στο τραπέζι τη στροφή στην κεντροαριστερά. Να υποσχεθεί ότι θα κάνει μία νέα αρχή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κάθε μέρα διαψεύδει τους γεφυροποιούς. Τι μας είπαν; Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μετατοπιστεί προς το Κέντρο, να γίνει ο κυρίαρχος φορέας της Κεντροαριστεράς. Ξεχνάνε ή θέλουν να ξεχάσουν ότι ο φορέας της ακρότητας από την οποία δήθεν προσπαθεί να απαλλαχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ίδιος ο Τσίπρας. Αυτός προκάλεσε την πόλωση και το διχασμό. Αυτός εκτσογλάνησε την πολιτική ζωή του τόπου από το 2011. Και συνεχίζει να το κάνει με ένταση ακόμη και σήμερα. Δείτε τι έγινε με τον Πολάκη. Δεν επιχείρησε απλά να καλύψει τον υπουργό του, αλλά να νομιμοποιήσει την πρακτική του. Τι είπε; Μην ακουμπάτε τον Πολάκη, είναι σαν να ακουμπάτε εμένα. Για ποια κεντροαριστερά μπορούν να μιλάνε με τέτοιους όρους; Κεντροαριστερά και Τσίπρας είναι έννοιες ασύμβατες. Από την άλλη πλευρά έγινε μία συμφωνία win – win ή kazan – kazan που θα έλεγε και ο Ερντογάν. Ο Τσίπρας είχε ανάγκη την πολιτική τους νομιμοποίηση και οι πρόθυμοι από την πλευρά τους ένα ρόλο σε αυτή την ζωή. Δεν τον βρήκαν στο ΚΙΝΑΛ, τον ψάχνουν τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι, όμως, οι περιπλανώμενοι της αριστεράς. Και ουδείς τους παίρνει στα σοβαρά. Πολλές φορές ούτε καν οι ίδιοι…
Θανάσης Μαυρίδης στο liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου