Το πόρισμα των εισαγγελέων, όπως και στη Μάνδρα, επιμερίζει ευθύνες σε δημάρχους, δασάρχες και στην Περιφερειάρχη Αττικής. Και αναδεικνύει τρείς εγκληματικές παθογένειες της δημόσιας διοίκησης.
Η πρώτη είναι των διορισμένων Αρχών με κομματικά κριτήρια για να εξυπηρετείται το κόμμα και όχι ο πολίτης και το κράτος του. Και ο καθρέφτης αυτής της παθογένειας είναι η Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης. Η οποία, στο δικό της πόρισμα συμπεριέλαβε δημάρχους και δασάρχες, αλλά ξέχασε τον υπ αριθμόν ένα πολιτικό υπεύθυνο. Την περιφερειάρχη.
Δεν είναι, ίσως, τυχαίο ότι η Επιθεωρητής καθυστέρησε 8 μήνες να παραδώσει το πόρισμά της για τη Μάνδρα στους εισαγγελείς, ενώ οι εισαγγελείς κατέληξαν σε πόρισμα και σε διώξεις για το Μάτι, μόλις 7 μήνες μετά την εκατόμβη! Για την οποία η επιθεωρητής καθυστερούσε επίσης το πόρισμα!
Η δεύτερη παθογένεια είναι η παντελής έλλειψη έννοιας καθήκοντος να υπηρετηθεί το δημόσιο συμφέρον από τους λειτουργούς της διοίκησης, μεταξύ των οποίων πρώτοι σε διαφθορά είναι οι δήμαρχοι, κοινοτάρχες και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.
Όσοι παρακολουθούν τα δημοτικά συμβούλια και τις αντιδημαρχίες ξέρουν ότι το κυρίαρχο θέμα είναι τα ρουσφέτια και η εξυπηρέτηση «πελατών». Τα έργα γίνονται αν συμφέρουν κάποιους ή αν δεν ενοχλούν κάποιους άλλους. Οι υπερκοστολογήσεις και η ρεμούλα πάνε σύννεφο. Τα μεγάλα έργα, σαν αυτά που δεν έγιναν στη Μάνδρα είναι γραμμένα στα μαύρα κατάστιχα. Έρχονται σε σύγκρουση με δεκάδες μικροϊδιοκτησίες, συγγενείς, φίλους, πελάτες, ψηφοφόρους, «δυνατούς». Με τους οποίους κανείς εκλεγμένος δεν έχει τα κότσια να συγκρουστεί για το κοινό καλό. Η καρέκλα της εξουσίας είναι για τη μάσα και για το νταηλίκι.
Δεν είναι τυχαίο, που σε όλα τα πορίσματα των αρμόδιων Αρχών, η τοπική Αυτοδιοίκηση είναι πρώτη σε διαφθορά. Και τελευταία σε έργα κοινής ωφέλειας.
Η Τρίτη παθογένεια αφορά στην κ Δούρου και κάθε κύριο και κυρία Δούρου. Η περιφερειάρχης, μετά την απαγγελία κατηγορίας χτες από τους εισαγγελείς, δήλωσε με τη γνωστή παντελή έλλειψη αίσθησης ευθύνης, ότι είναι αθώα. Και για να μην αμφιβάλει κανείς ότι είναι χοντρόπετση, πετάει στο τουίτερ δυο αναρτήσεις, που απευθύνονται επιεικώς σε ηλίθιους.
Στη μία επικαλείται το πόρισμα ελεγκτών της κομματικής δημόσιας διοίκησης και «ανεξάρτητων» μηχανικών του ΤΕΕ, ότι η Περιφέρεια ενήργησε ταχύτατα. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ! Ενώ η κατηγορία σε βάρος της είναι για αμέλεια πριν την τραγωδία.
Στη δεύτερη επικαλείται ότι γίνονται αντιπλημμυρικά έργα σε όλη την Αττική, άνω των 500 εκ. ευρώ! Τώρα. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ. Κατόπιν εορτής! Αν γίνονται! Και σαν να μη φτάνουν αυτά, στην ανακοίνωσή της αφήνει αιχμή ότι το πόρισμα και η κατηγορία σε βάρος της έρχονται «δύο μήνες πριν τις εκλογές»!
Μιλάμε για απύθμενο θράσος. Δε φτάνει που δεν είχε την τσίπα να παραιτηθεί μετά τους 24 νεκρούς στη Μάνδρα. Δε φτάνει που δεν είχε την ευαισθησία να παραιτηθεί μετά την εκατόμβη στο Μάτι. Έχει το θράσος να υπονοεί ότι οι εισαγγελείς είναι βαλτοί να τη σαμποτάρουν στην προεκλογική της κάθοδο! Γιατί αυτό υπονοεί.
Η κ Δούρου, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες που ασχολούνται με τα κοινά, δεν έχουν ίχνος τσίπας. Ίχνος ευαισθησίας. Ίχνος ευθύνης απέναντι στις υποχρεώσεις τους. Ίχνος ντροπής απέναντι στους πολίτες. Ίχνος αντίληψης της Δημοκρατίας. Μιλάμε για Τρίτο Κόσμο. Μόνο εκεί σκοτώνονται άνθρωποι από ολιγωρίες της διοίκησης και δεν τρέχει τίποτε.
Οπουδήποτε στο δυτικό κόσμο σκοτωθούν άνθρωποι από ένα δυστύχημα σε τραίνο, από πλημμύρες, από πυρκαγιές, από δυσλειτουργία σε δημόσια δομή, οι υπεύθυνοι παραιτούνται αμέσως. Χωρίς να φταίνε ντε και καλά. ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ. Και αναλαμβάνουν αυτό ακριβώς. Το ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ. Της πολιτικής ευθύνης.
Εδώ, η κυρία Δούρου και όλοι οι όμοιοί της στο παρελθόν, καλή ώρα σαν τον κ Μουζάλα με τους δεκάδες νεκρούς πρόσφυγες, κοιμούνται τα βράδυα του καλού καιρού και ζητάνε και την ψήφο του λαού, χωρίς να συναισθάνονται την πολιτική ευθύνη της καρέκλας που κάθονται. Μιλάμε για τομάρια. Όπως ο πρώην υπουργός Τόσκας, που «θα έκανε τα ίδια στο Μάτι», αλλά και οι αρχηγοί αστυνομίας και πυροσβεστικής!
Η αμορφωσιά περί τη Δημοκρατία είναι το δεύτερο μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει η χώρα. Και που ευθύνεται για σχεδόν όλα της τα προβλήματα. Το πρώτο είναι η αμορφωσιά στα σχολεία. Η αμορφωσιά αυτή ευθύνεται και για το θράσος και τη γαϊδουριά της κάθε κας Δούρου.
Και επειδή το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, ο πρωθυπουργός είναι τόσο ανίδεος για Δημοκρατία και Διοίκηση, που περηφανεύεται κι όλας ότι αν και αμόρφωτος είναι πρωθυπουργός. Η αμορφωσιά του δεν του επιτρέπει να δει ότι εξ αιτίας της είναι ανίκανος να έχει κριτήριο για να διορίσει τον σωστό άνθρωπο στη σωστή θέση. Η αμορφωσιά του δεν του επιτρέπει να κρίνει ποιος ξέρει και ποιος δεν ξέρει σε όλα τα θέματα. Γιατί ο ίδιος δεν ξέρει τίποτε σε κανένα θέμα. Πάει με το ένστικτο. Όπως δεν έκαναν ούτε οι πρωτόγονες κοινωνίες. Γι αυτό και κυβερνάνε υπουργοί- νούμερα ή απατεώνες. Με το κράτος να πηγαίνει στα βράχια.
Όλα αυτά τα μπουμπούκια σαν την κ Δούρου, είναι δικές του επιλογές. Και το δυστύχημα για τη χώρα είναι ότι ο εκχυδαϊσμός της πολιτικής κοινωνίας είναι διαχρονικός και όσο πάει και γίνεται χειρότερος. Γίνεται κυνικός. Διεκδικεί, όπως η κ Δούρου, να είναι και δικαίωμά του να υπάρχει, έτσι, άξεστος και θρασύς!
Και μ αυτό το σκεπτικό, η πλειοψηφία της Βουλής- που ανήκει στην ίδια αμόρφωτη συνομοταξία- μετατρέπει το κακούργημα της πρόκλησης πολλαπλών θανάτων από αμέλεια, σε πλημμέλημα! Για να ρίξει στα μαλακά το πολιτικό συνάφι της. Εγκληματώντας κατά του λαού.
Οι Έλληνες πολιτικοί πρέπει να το πάρουν απόφαση. Η αμέλεια στην υπηρεσία δεν είναι αμέλεια. Είναι γραψαρχιδισμός. Είναι περιφρόνηση του δημόσιου συμφέροντος. Είναι περιφρόνηση του πολίτη. Είναι παραβίαση καθήκοντος κατά την υπηρεσία. Στην Αθήνα της Δημοκρατίας πήγαινες εξορία και σου στερούσαν τα πολιτικά σου δικαιώματα. Στην Ελλάδα του σήμερα βγάζουν και τη γλώσσα.
Να το ξαναπώ κουραστικά. Η Ελλάδα δεν θα αλλάξει αν δεν αλλάξει νοοτροπία ο πολιτικός της κόσμος. Ο οποίος θέλει ανανέωση εκ βάθρων. Αλλά, ποιος λαός θα φέρει αυτή την αλλαγή, αφού ο λαός είναι δημιούργημα αυτής της αμορφωσιάς που έχει σπείρει ο πολιτικός κόσμος εδώ και δεκαετίες;
Η έκθεση του ΟΟΣΑ αποκάλυψε ότι η Ελλάδα δαπανά μόνο το 3% των δημόσιων δαπανών για την Παιδεία. Εικοστή έκτη στους 28! Το 1960 μας κατέβαζαν στο πεζοδρόμιο οι καθηγητές, διεκδικώντας το 15%. Γιατί το τότε 10% ήταν λίγο! Και μιλάμε για κοινωνία μορφωμένων σε σχέση με τη σημερινή. Όποιος θέλει να δει γιατί είναι έτσι η κ Δούρου και ο κ Τσίπρας και να μην ξαναδεί αυτά τα μοντέλα στη χώρα πρέπει να δει από πίσω την αιτία. Και από κει να αρχίσει. Αλλιώς, οι Δούρου θα είναι η μοίρα μας.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου