Το άλλο (μικρό) κόμμα δεν τη θέλει τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και δεν σκοπεύει να ρίξει την κυβέρνηση – αν και αυτός ακριβώς, η συμφωνία δηλαδή, θα ήταν ο λόγος για την διεξαγωγή ψηφοφορίας για την παροχή ή μη ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
Τα ίδια και άλλα (μικρά) κόμματα βλέπουν βουλευτές τους να μετακινούνται προς το κυβερνητικό κόμμα και να εξυπηρετούν πολιτικές για τις οποίες δεν έχουν εκλεγεί.
Τα μικρά αυτά κόμματα και οι βουλευτές τους, ευκαιριακά δημιουργήματα, χωρίς πολιτικό dna και ιστορική παραταξιακή συνειδητότητα, χωρίς λαϊκή βάση, οργανωτική δομή και σύνδεση με τους ψηφοφόρους τους, με τους οποίους κρατούν μια χαλαρή έως ανύπαρκτη βάση, εύκολα δημιουργούνται και εύκολα διαλύονται, αφού προηγουμένως τα ίδια ή οι βουλευτές τους χρησιμοποιούνται για να επιβληθούν πολιτικές και αποφάσεις με τις οποίες διαφωνούν και οι ίδιοι οι ψηφοφόροι τους.
Έτσι, είναι δυνατόν, το βλέπουμε, η τύχη της Μακεδονίας να εξαρτάται από βουλευτή που ουδέποτε εξελέγη με ψήφο ή από βουλευτή που αποχώρησε ή διεγράφη από το κόμμα του και σκέφθηκε να δημιουργήσει δικό του κόμμα, επωφελούμενος/η από προνόμια παραχωρηθέντα από το κυβερνητικό κόμμα.
Σωστό. Διότι οι τυχοδιώκτες έχουν την τάση να ενώνουν δυνάμεις για να πετύχουν τον σκοπό τους και να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά ιδιοτελή τους συμφέροντα.
Και όσο περισσότεροι τυχοδιώκτες, τόσο ευκολότερα βρίσκονται κάθε φορά οι «πρόθυμοι».
Ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση ετοιμάζεται να παραδώσει την Μακεδονία είναι τόσο χαρακτηριστική, που ήλθε πια η ώρα οι Έλληνες να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους περί μικρών κομμάτων – πόσες φορές τα τελευταία χρόνια δεν έχουμε ακούσει τη φράση «εγώ ψηφίζω μικρό κόμμα»;
Αυτές τις μέρες, παρακολουθούμε σκηνές φρενοκομείου – του φρενοκομείου της απλής αναλογικής.
Παρακολουθούμε σκηνές από το ζοφερό μέλλον μας – το μέλλον που μας επιφυλάσσει η εφαρμογή της απλής αναλογικής.
Της απλής αναλογικής με τον δήθεν δημοκρατικό μανδύα, που στην πραγματικότητα φέρνει ακυβερνησία, διαρκή αστάθεια, συνεχείς συναλλαγές (που βαφτίζονται «διάλογος»), εκβιασμούς, διαλυτικές καταστάσεις και, τελικά, επιβολή κάθε αντεθνικής και αντικοινωνικής απόφασης.
Και όλα αυτά συμβαίνουν και θα συμβαίνουν την ώρα που η χώρα βυθίζεται στο χάος και η οικονομία της βουλιάζει.
Μέρες τώρα παρακολουθούμε τις κωλοτούμπες του Καμμένου, την αδυναμία του να ελέγξει την κοινοβουλευτική του ομάδα και τους υπουργούς που ο ίδιος διόρισε μέσω Τσίπρα και οι οποίοι τελικά θα ψηφίσουν την συμφωνία ή δεν θα ρίξουν την κυβέρνηση (που τελικά αποτελεί υπερψήφιση της συμφωνίας).
Πληρώνεται με το ίδιο νόμισμα, καθώς ο ίδιος πολιτικός τυχοδιωκτισμός που τον ένωσε με τον Τσίπρα ένωσε και τον Καμμένο με όλους αυτούς που εξαιτίας του θα ψηφίσουν τώρα για την παράδοση της Μακεδονίας – οπότε η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στον ίδιο.
Μην ξεχνάμε ότι στον τελευταίο ανασχηματισμό, που στηρίχθηκε ολόκληρος στις Πρέσπες, μέσω Καμμένου βρέθηκε στην κυβέρνηση η κ. Παπακώστα.
Πόσοι Καμμένοι θα βρεθούν στη Βουλή μέσα στην παραζάλη της απλής αναλογικής;
Και από πόσα ευκαιριακά κόμματα θα εξαρτάται η ύπαρξη και η αρτιμέλεια της ίδιας της χώρας μας, που ήδη αντιμετωπίζει υπαρξιακό πρόβλημα;
Την ώρα που παρακολουθούμε την επόμενη κωλοτούμπα Καμμένου και τις περιδινήσεις διαφόρων προκειμένου να μας εξηγήσουν γιατί ψηφίζουν τις Πρέσπες και καταψηφίζουν την κυβέρνηση (ενώ στην πραγματικότητα υπερψηφίζουν και τα δύο), ουδείς ασχολείται με το γεγονός ότι η χώρα παραμένει εκτός αγορών και η οικονομία της χώρας απλά δεν υπάρχει.
Οι τράπεζες έχασαν το δεύτερο εξάμηνο του 2018 το 55% της χρηματιστηριακής τους αξίας (αλλά γι’ αυτό δεν μιλά κανείς) και στις 10 και 11 Ιανουαρίου, ημέρες επίσκεψης της κ. Μέρκελ στην Αθήνα, το δεκαετές ομόλογο βρισκόταν στο απαγορευτικό 4,32% (αλλά ουδείς ασχολήθηκε με το γεγονός ότι ούτε τα ομόλογα δεν έπεσαν όταν η κ. Μέρκελ ήλθε να μας κάνει μαθήματα πατριωτισμού, χωρίς να πει λέξη για τα χάλια της οικονομίας).
Σημειώστε ότι τις ίδιες μέρες, τα ισπανικά ομόλογα βρίσκονταν στο 1,44% και τα πορτογαλικά στο 1,70%.
Και Τσίπρας και Καμμένος θέλουν να μας πουν πως έχουν λύσει όλα τα άλλα θέματα και δεν έμεινε τίποτε άλλο. Οπότε ο μεν Τσίπρας δίνει μάχη για την παράδοση της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς, ο δε Καμμένος, αφού του επέτρεψε να πάει στις Πρέσπες και να υπογράψει, εναλλάσσει τη στολή παραλλαγής με τον ντουλαμά του «Μακεδονομάχου»…
www.elzoni.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου