Και προκάλεσαν μια εκδικητική ανακοίνωση από την πλευρά της κυβέρνησης, με την οποία ουσιαστικά προαναγγέλλονται μονομερείς αποφάσεις όσον αφορά στο δημοσιοϋπαλληλικό και στο μισθολογικό στάτους των ιερέων.
Δεν πρόκειται, βέβαια, για το θέμα της περιουσίας, γιατί η επίλυση του θέματος αυτού είχε εκκινήσει με το νόμο Σαμαρά του 2013.
Πρόκειται για την προσπάθεια της κυβέρνησης να καταστρέψει τους εθνικούς δεσμούς που συνδέουν τον ελληνικό λαό με την Εκκλησία.
Δηλαδή για το πρώτο βήμα προς τον χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, που θα έχει ως αποτέλεσμα την ψυχική απομάκρυνση του λαού από την Ορθοδοξία. Να καταλυθεί αυτός ο ακατάλυτος και προαιώνιος δεσμός.
Και είναι απορίας άξιο πώς κάποιοι κάνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται αυτόν τον τελικό σκοπό, αλλά προσπαθούν να «εξηγήσουν» αυτό που δεν αποτελεί τίποτε άλλο από άλλη μια διαλυτική κυβερνητική πρόθεση.
Για να συμβούν όλα αυτά, χρησιμοποιήθηκε σειρά προπαγανδιστικών επιχειρημάτων.
Έτσι, δεν μας έφταναν οι «κυβερνητικές πηγές», έκαναν την εμφάνισή τους και οι «εκκλησιαστικοί κύκλοι».
Οι οποίοι με πολύ βιαστικό και πρόχειρο τρόπο έσπευσαν να μας επισημάνουν τα… ένδεκα σφάλματά μας ως προς τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύσαμε την περίφημη μη συμφωνία του Τσίπρα με την Εκκλησία.
Και έδωσαν στη δημοσιότητα ένα κείμενο που βρίθει… σφαλμάτων.
Το πρώτο «σφάλμα» μας, λοιπόν, είναι ότι θεωρούμε τους ιερείς δημοσίους υπαλλήλους, ενώ, όπως αναφέρουν, σύμφωνα με το ΣτΕ «οι ιερείς δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή υπάλληλοι κρατικών Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου. Είναι θρησκευτικοί λειτουργοί με εργοδότη όχι το Δημόσιο, αλλά τις Μητροπόλεις τους, που είναι εκκλησιαστικά ΝΠΔΔ ανεξάρτητα σε σχέση με το Δημόσιο». Και ως ενίσχυση του επιχειρήματός τους, αναφέρουν ότι οι κληρικοί δεν υπάγονται στον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα.
Σφάλμα! Διότι μιλούμε για Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου – και ως γνωστόν στον δημόσιο τομέα υπάρχουν διάφορες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων.
Επιπλέον αν και γίνεται αναφορά στην απόφαση του ΣτΕ του 1983, σύμφωνα με την οποία «...αφού οι Εφημέριοι είναι κυρίως θρησκευτικοί και πνευματικοί λειτουργοί και όχι συνήθεις διοικητικοί υπάλληλοι, οι διατάξεις περί δημοσίων υπαλλήλων δεν μπορούν κατ’ αρχήν να τους καταλάβουν εάν πάντως δεν υπάρχει ρητή και σαφής περί αυτού μνεία στο νόμο», παραλείπεται η αναφορά στην απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, το οποίο «τουλάχιστον κατά την εφαρμογή διατάξεων οικονομικού περιεχομένου, δεν εξαιρεί τους Εφημερίους από τον ευρύτερο κύκλο των υπαλλήλων του Δημοσίου και των Ν.Π.Δ.Δ».
Αλλά και το ίδιο το περί σφάλματος επιχείρημα, καταργείται από την ίδια την απόφαση του ΣτΕ, διότι αυτή αναφέρεται στο ενδεχόμενο ρητής και σαφούς μνείας στο νόμο.
Αυτός ο νόμος, όμως, υπάρχει. Και όχι ένας, αλλά δύο!
Πρόκειται για τον νόμο 4235/2014, σύμφωνα με τον οποίο:
«Τα νομικά πρόσωπα του άρθρου 1 παρ. 4 του ν. 590/1977 (Α 146) και του ν. 4149/1961 (Α 41), του άρθρου 1 του ν. 349/1976 (Α 149), οι Ιερές Μητροπόλεις της Δωδεκανήσου (Ρόδου, Κώου και Νισύρου, Λέρου, Καλύμνου και Αστυπάλαιας, Καρπάθου και Κάσου και Σύμης) και οι Ενορίες και οι Μονές τους, καθώς και η Πατριαρχική Εξαρχία Πάτμου, οι Πατριαρχικές και Σταυροπηγιακές Μονές στην Ελλάδα, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου του άρθρου 1 του ν. 2456/1920 (Α 173) του άρθρου 1 του ν.δ. 301/1969 (Α 195) και του άρθρου 1 του β.δ. της 29.3.1949 (Α 79) υπάγονται στις διατάξεις που διέπουν τη Γενική Κυβέρνηση και τον δημόσιο τομέα ως προς την οργάνωση και διοίκηση τους, την εν γένει περιουσιακή και λογιστική διαχείριση τους, τους λειτουργούς και το προσωπικό τους, μόνον εφόσον αυτές το ορίζουν ρητά.
Οι ισχύουσες διατάξεις, γενικές ή ειδικές, που ορίζουν ρητώς την κρατική εποπτεία επί των ανωτέρω νομικών προσώπων, τη διοίκηση και διαχείριση τους, το δημοσιονομικό και διαχειριστικό έλεγχο τους, καθώς και τη διαδικασία πρόσληψης και την υπηρεσιακή κατάσταση του κάθε είδους προσωπικού τους δεν θίγονται. Διαχειριστικές πράξεις των ανωτέρω προσώπων, για τις οποίες αυτά επιχορηγούνται ή χρηματοδοτούνται από εθνικούς ή ευρωπαϊκούς πόρους, υπόκεινται στις διατάξεις για τις κρατικές ή δημόσιες συμβάσεις και την εποπτεία και έλεγχο της διαχείρισης κρατικών και ευρωπαϊκών πόρων».
Δηλαδή, ο νόμος του 2014 εντάσσει Μητροπόλεις και ιερείς στη Γενική Κυβέρνηση!
Επομένως… σφάλμα!
Το δεύτερο «σφάλμα» μας σχετίζεται, πάντα κατά τους εκκλησιαστικούς κύκλους, με το γεγονός ότι η μονιμότητα των ιερέων δεν προκύπτει από την δημοσιοϋπαλληλική τους ιδιότητα, διότι κανένα υπουργείο δεν τους εντάσσει στο οργανόγραμμά του. Είναι μόνιμοι επειδή το προβλέπει ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδος, όχι η κρατική νομοθεσία για τους δημοσίους υπαλλήλους, μας λένε.
Και πώς θα εξασφάλιζε τη μονιμότητά τους η Εκκλησία αν δεν είχε τα απαραίτητα χρήματα να καταβάλλει τους μισθούς τους; Και πώς θα είχε τα χρήματα η Εκκλησία αν δεν τα κατέβαλλε το κράτος;
Επιπλέον, ο νόμος 4111/2013 της κυβέρνησης Σαμαρά, προβλέπει κατάργηση του εκτός προϋπολογισμού λογαριασμού με τίτλο «Κεφάλαιο προς πληρωμή μισθού εφημεριακού κλήρου» - αυτόν που τώρα θέλουν να ξαναφτιάξουν – και τη μεταφορά των αποδοχών των κληρικών στο υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, όπου εγγράφονται οι ειδικές προς τούτο πιστώσεις.
Επομένως, η μισθοδοσία των κληρικών εντάσσεται στον προϋπολογισμό του Κράτους και ψηφίζεται κάθε χρόνο από την Βουλή!
Επομένως… σφάλμα!
Το τρίτο «σφάλμα» που μας καταλογίζουν είναι ότι ισχυριζόμαστε πως η μεταβολή του φορέα της μισθοδοσίας σημαίνει απόλυση ιερέων από το Δημόσιο και απώλεια μονιμότητας.
Μας λένε ότι ο εργοδότης θα παραμείνει ο ίδιος – με τη διαφορά ότι σήμερα ο εργοδότης είναι το Κράτος δια του αρμόδιου υπουργείου.
Και βέβαια, αν οι αποδοχές των κληρικών βρεθούν εκτός κρατικού προϋπολογισμού, τότε, αν το υπουργείο των Οικονομικών βρεθεί σε αδυναμία, δεν θα τους συμπεριφερθεί όπως στους υπολοίπους δημοσίους υπαλλήλους. Διότι απλά θα βρίσκονται εκτός κρατικού προϋπολογισμού!
Παραλείποντας μια σειρά άλλων «σφαλμάτων», σημειώνω πως οι ίδιοι οι συγγραφείς του «ενημερωτικού» σημειώματος αναφέρουν ότι «από το 2004 υπάρχει πλήρης ανάληψη της μισθοδοσίας - ασφάλισης από το Δημόσιο».
Επομένως… το Δημόσιο!
Πάω στο 7ο «σφάλμα», δηλαδή στην άποψη ότι «δεν ενημερώθηκαν Εκκλησία Κρήτης και Μητροπόλεις Δωδεκανήσου».
Εδώ μας ενημερώνουν ότι «η συμφωνία αφορά τους κληρικούς και την περιουσία της Εκκλησίας της Ελλάδος, όχι την Εκκλησία της Κρήτης, τις Μητροπόλεις της Δωδεκανήσου ή την Πατριαρχική Εξαρχία της Πάτμου».
Δηλαδή, θα έχουμε παπάδες διαφόρων ταχυτήτων στη χώρα που λέγεται Ελλάς!
Τελικά, δηλαδή, αντί να χωρίσουν το Κράτος από την Εκκλησία, χωρίζουν τις Εκκλησίες μεταξύ τους!
Παραλείπω δυο ακόμη αδιάφορα «σφάλματα» και πάω στο 10ο.
Αυτό θα ήταν αρκετό για να μην ασχοληθούμε με όλα τα υπόλοιπα.
Αναφέρονται στον νόμο 4111/2013 της κυβέρνησης Σαμαρά, γράφοντας μάλιστα ότι ψηφίστηκε επί… υπουργίας Άννας Διαμαντοπούλου (η οποία, βεβαίως, δεν ήταν τότε υπουργός, αλλά αυτά κάνει η βιασύνη).
Με τον νόμο εκείνο οι ιερείς ΕΓΙΝΑΝ δημόσιοι υπάλληλοι! Διότι με τον νόμο εκείνο οι Ιερές Μητροπόλεις υποχρεώθηκαν να εντάξουν τις πάσης φύσεως αποδοχές στο σύστημα της Ενιαίας Αρχής Πληρωμής.
Δηλαδή, καθαρά Δημόσιο!
Υποστηρίζουν μάλιστα οι «κύκλοι» ότι αυτό «αποτέλεσε μια σημαντική δημοσιονομική τακτοποίηση του λογαριασμού, αλλά δεν αποτελούσε αναγνώριση από το Δημόσιο ότι θα μισθοδοτεί όσους κληρικούς χειροτονεί η Εκκλησία»!
Δεν κατάλαβα! Τώρα με την δήθεν συμφωνία το Δημόσιο αναλαμβάνει να μισθοδοτεί αβέρτα όσους κληρικούς χειροτονεί η Εκκλησία;
Όχι, βέβαια!
Αλλά επιπλέον, οι κληρικοί πετιούνται έξω από την Ενιαία Αρχή Πληρωμής! Δηλαδή από το Δημόσιο!
Δηλαδή ο Σαμαράς τους ενέταξε στο Δημόσιο και ο Τσίπρας τους πετάει έξω!
Και βέβαια, ουδείς φαίνεται να ενδιαφέρεται για το τι θα γίνει με τις μουφτείες!
Διότι με τον νόμο 4235/2014 (του Σαμαρά), στην πρόνοια του νόμου 1920/1991 σύμφωνα με την οποία«Οι Μουφτείες θεωρούνται δημόσια υπηρεσία», προστέθηκε η φράση «επιπέδου γενικής διεύθυνσης».
Μήπως μπορούν να μας πουν όσοι θεωρούν πως το 2013 υπουργός ήταν η κ. Διαμαντοπούλου τι θα γίνει όταν οι μουφτείες θα ζητήσουν ανάλογη μεταχείριση;
Δεν θα ζητήσουν μετά εκλογή μουφτή;
Και δεν θα δημιουργηθεί έτσι ένας πολιτικοθρησκευτικός ηγέτης στη Θράκη;
Συμπέρασμα: Με δεδομένο ότι η Εκκλησία λειτούργησε πάντα υπέρ του Έθνους, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το εν λόγω σημείωμα δεν προέρχεται από «εκκλησιαστικούς κύκλους».
Με λίγα λόγια, δεν χρειαζόταν η αναζήτηση ένδεκα σφαλμάτων για να κρυφτεί το ένα και μοναδικό, που δεν είναι άλλο από το Σφάλμα της Συμφωνίας με τον Τσίπρα!
www.elzoni.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου