Είτε είναι στημένη είτε γνήσια η σύγκρουση των κυβερνητικών εταίρων για το Μακεδονικό (το Reuters, χθες, μετέδωσε την εκτίμηση ότι είναι γνήσια), ο ευτελισμός της λειτουργίας του πολιτεύματος είναι δεδομένος σε κάθε περίπτωση. Μια κυβέρνηση, που στήνει καβγά για την εξωτερική πολιτική, ενόσω ο κυβερνητικός εταίρος πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στις ΗΠΑ, είναι σαν ένα ζευγάρι που τσακώνεται και ξεκατινιάζεται μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου – τελείως ξεφτίλα, πολύ απλά.
Ο Τσίπρας είχε γνώση της πρότασης Καμμένου για το Μακεδονικό, είπε ο ίδιος ο υπουργός Αμυνας, αλλά ο πρωθυπουργός δεν είχε εγκρίνει την πρότασή του, δεν ήταν δηλαδή κυβερνητική πολιτική. Ωστόσο, εκείνος την είπε στους Αμερικανούς, όχι ως υπουργός, αλλά ως κυβερνητικός εταίρος – έτσι, για να τον γνωρίσουν καλύτερα οι συνομιλητές του, να δουν τι άνθρωπος είναι, το εύρος της σκέψης του. Με λίγα λόγια, προκειμένου να σώσει τα προσχήματα της συγκυβέρνησης, ο υπουργός Αμυνας πέταξε στην τουαλέτα την επίσημη επίσκεψή του στις ΗΠΑ και μετά τράβηξε και το καζανάκι. Ο Πάιατ θα έχει φάει τα γυαλιά του από τα νεύρα του, ο Μάτις ακόμη θα γελάει...
Την ίδια ώρα, ο πρωτάνθρωπος των Σφακίων προτείνει ευθέως από το βήμα της Κ.Ε. τη φυλάκιση πολιτικών αντιπάλων ώστε να επανεκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ. (Η ειρωνεία είναι ότι την ίδια ώρα η δική τους κυβέρνηση έχει αποφυλακίσει 12.000 καταδικασμένους εγκληματίες με τον νόμο Παρασκευόπουλου...) Σιγοντάρει στον εκφοβισμό και ο Καμμένος, ο οποίος απειλεί από φιλοκυβερνητικές εφημερίδες μέχρι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και δημοσιογράφους. Μένουν γαντζωμένοι στην εξουσία διά του ευτελισμού και του εκφοβισμού. Ο Μητσοτάκης το περιγράφει όλο αυτό, πολύ προσεκτικά, ως «κυνικό συνεταιρισμό εξουσίας». Εγώ, που δεν έχω την ανάλογη καλλιέπεια, θα το έλεγα συμπεριφορά «συμμορίας», όπως τη βλέπουμε στις ταινίες.
Ευτυχώς, όμως, βρισκόμαστε στην Ελλάδα! Στη χώρα όπου η κατάσταση είναι μονίμως κρίσιμη, μα ποτέ σοβαρή. Στη χώρα όπου υπάρχει ως υπουργός ο Αλέκος Φλαμπουράρης, ο μέγας Φλωμπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, για να επαναφέρει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση: την ιλαροτραγική. Μιλώντας λοιπόν ο παππούς από το βήμα της Κ.Ε., παρέλειψε να αναφερθεί στα τρέχοντα και πεζά (Μακεδονικό, συγκυβέρνηση, Καμμένος κ.λπ.), αλλά άνοιξε το βλέμμα στη συνολική εικόνα της διακυβέρνησης, για να διαπιστώσει ότι «τα πήγαμε καλά», υπό την έννοια ότι «εδώ και τώρα, σήμερα, διενεργούμε το πείραμα της Αριστεράς στον 21ο αιώνα». Προέτρεψε μάλιστα τον ΣΥΡΙΖΑ «οπωσδήποτε να αποκρούσει τον συμβιβασμό με τα παραδοσιακά κοινοβουλευτικά ειωθότα και να διατηρήσει τον ριζοσπαστισμό και την προοπτική της ανατροπής».
Ο δημόσιος καβγάς των κυβερνητικών εταίρων για την εξωτερική πολιτική, τον οποίο παρακολουθούμε να εκτυλίσσεται εδώ και στο εξωτερικό, καθώς και ο συστηματικός εκφοβισμός αντιπάλων και επικριτών με την απειλή της Δικαιοσύνης, είναι η άρνηση του συμβιβασμού «με τα παραδοσιακά κοινοβουλευτικά ειωθότα» που συμβουλεύει ο μπαρμπα-Αλέκος. Είναι το πείραμα της Αριστεράς στον 21ο αιώνα. Και εμείς είμαστε οι ηλίθιοι στην πλάτη των οποίων διενεργείται. Πραγματικά μας αξίζει να είμαστε ο εξυπνότερος λαός του κόσμου...
Mot juste
Πάντως, το ότι ο Φλαμπουράρης είναι απολύτως αντάξιος του προσωνυμίου «Φλωμπέρ», προκύπτει και από το παρακάτω απόσπασμα της ομιλίας του, που φανερώνει την αγωνία του καλλιτέχνη για τη mot juste: «Σ’ αυτά τα, σχεδόν τέσσερα, χρόνια της κυβερνητικής μας διαδρομής, συναντηθήκαμε με όλα τα μεγάλα διλήμματα που μπορούν να τεθούν στην Αριστερά που κυβερνά. Κανένα δεν μας λυπήθηκε: η θεωρία και η πράξη, το κράτος και ο ρόλος του, ο καπιταλισμός, ο φασισμός, η προσφυγιά, τα κινήματα, η εξουσία, η γραφειοκρατία, η εργασία, οι τράπεζες, που μετά τις πρόσφατες εξελίξεις πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου σκηνές από την ταινία “Τα σταφύλια της οργής”, τις οποίες πρέπει να αποτρέψουμε, και πάει λέγοντας». Τρομακτικό να σκέφτεσαι ότι αυτός ο αφελής και συγχρόνως αδίστακτος άνθρωπος είναι υπουργός και μάλιστα με ευθύνη τις τράπεζες...
Fail better
Ο Ευάγγελος Αντώναρος ζητεί ένα νέο κεντροδεξιό κόμμα. Προφανώς και αυτός προεξοφλεί την έκλειψη των ΑΝΕΛ στις επόμενες εκλογές, οπότε αναζητεί στέγη, ώστε να θέσει ξανά υποψηφιότητα και να αποτύχει ξανά. Εύγε, Ευάγγελε! Αυτό είναι το σωστό πνεύμα. Ever tried. Ever failed. No matter. Try again. Fail better.
Του Στ. Κασιμάτη στην Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου