Βέβαια, ο μαρξισμός δεν ασχολείται καθόλου με τον άνθρωπο ως μονάδα. Δεν τον ενδιαφέρουν οι άνθρωποι, καθώς τους συνολοποιεί σε τάξεις. Οι τάξεις αποτελούν τα ιστορικά υποκείμενα τα οποία δεν συνεργάζονται, δεν συνοικούν, αλλά βρίσκονται σε μια διαρκή σύγκρουση μεταξύ τους, αυτό που η θεωρία ονόμασε ταξική πάλη.
Ο ανθρωπισμός με την έννοια της προσφοράς και της αλληλεγγύης δεν υπάρχει στο αξιακό σύστημα των αριστερών. Γι΄αυτούς όλα καθορίζονται από τις κοινωνικές σχέσεις και από την πάλη των τάξεων. Γιατί δεν μπορούμε να μιλούμε για ανθρωπισμό, όταν η θεωρία απαιτεί την εξαφάνιση ολόκληρων τάξεων, όταν επαγγέλλεται τον κοινωνικό ευγονισμό, όταν η βιολογική εξόντωση ανάγεται σε πολιτικό όπλο.
Αυτά τα είδαμε στον «παράδεισο των σοσιαλιστικών δημοκρατιών», αυτά τα βλέπουμε και σήμερα στην Βενεζουέλα με την ανθρωπιστική κρίση που έχει ξεσπάσει. Αυτά τα βλέπουμε και στην Μόρια. Εννιά χιλιάδες άνθρωποι στοιβάζονται σε έναν καταυλισμό που αντέχει τρεις χιλιάδες. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση είχε καταγγείλει τις συνθήκες που επικρατούσαν στην Αμυγδαλέζα. Ήταν λογικό να περιμένουμε από την κ. Τ. Χριστοδουλοπούλου, όταν έγινε υπουργός και καλούσε τους δυστυχισμένους πρόσφυγες να έρθουν στην πατρίδα μας, να είχε κάνει και έναν στοιχειώδη προγραμματισμό για την φιλοξενία τους.
Την πρώτη γεύση της «σοσιαλιστικής» φιλοξενίας την πήραμε στην Ειδομένη, όπου χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά μέσα στην λάσπη του χειμώνα είχαν εγκλωβιστεί λόγω της ανεξέλεγκτης εισόδου τους στην χώρα μας. Είναι στοιχειώδης κανόνας ανθρωπιστικής συμπεριφοράς όταν καλούμε κάποιον στο σπίτι μας να τον περιποιούμαστε, όσο μπορούμε. Αν δεν μπορούμε δεν τον καλούμε.
Σήμερα η πατρίδα μας λόγω της Μόριας έχει γίνει αντικείμενο παγκόσμιου σχολιασμού. Συγχρόνως οι ευρωπαϊκός ελεγκτικός μηχανισμός, o OLAF, κάτι σαν το δικό μας το ΣΔΟΕ, θα ελέγξει πώς διατέθηκε το 1,6 δισεκατομμύρια που μας χορήγησε η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τι μένει λοιπόν από τα κροκοδείλια δάκρυα που έχυναν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για τους πρόσφυγες, όταν κυβερνούσαν οι Σαμαροβενιζέλοι; Μένει μόνον η υποκρισία τους και η πλήρης αδιαφορία για την τύχη των προσφύγων. Ο ανθρωπισμός για την αριστερά, όπως και όλες οι αξίες του αστικού πολιτισμού, είναι απλά εργαλεία άσκησης πολιτικής.
Όταν τους συμφέρει τις θυμούνται και τις επικαλούνται. Πάντα όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Όταν γίνονται κυβέρνηση ο ανθρωπισμός γίνεται μεγάλη μπίζνα.
Του Σάκη Μουμτζή στο Liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου