Η γραμμή των συνόρων, έλεγε, είναι νοητή και, στην πράξη, δεν μπορεί να υπάρξει. Σου δείχνουν, λ.χ., εκείνοι που ξέρουν ένα δένδρο. Μετά, στα 150 μέτρα παρακάτω, σου δείχνουν ένα ύψωμα του εδάφους που κάπως ξεχωρίζει· και σου λένε: «Να η γραμμή των συνόρων». Ποια γραμμή; Ενδιαμέσως δεν υπάρχει επίπεδη έρημος, ώστε να χαράξεις μια νοητή ευθεία και να ξέρεις πώς θα πορευθείς. Επιπλέον, τις διαδρομές από το ένα σημείο μέχρι το άλλο εκεί τις ορίζει το φυσικό περιβάλλον· δεν μπορεί η περίπολος να πάει πετώντας στο σημείο που πρέπει, μη τυχόν και πατήσει σε τουρκικό έδαφος.
Το αποτέλεσμα είναι να σημειώνονται εκατέρωθεν περιστατικά όπως το πρόσφατο. Στους εννέα μήνες που πέρασε ο φίλος εκεί, τρεις φορές τούς έπιασαν οι Τούρκοι και δύο φορές έπιασαν εκείνοι τους Τούρκους. Τελικό σκορ, δηλαδή, 2-3 υπέρ των αντιπάλων.
Τα σημειώνω αυτά ως επιμορφωτικές λεπτομέρειες του μεγάλου μαθήματος που προκύπτει από την υπόθεση αυτή και μας λέει ότι, ναι, μπορούμε μια χαρά να πάμε απέναντι· πώς επιστρέφουμε είναι το ζήτημα! Θυμηθείτε το 1919-1922. Με ένα σύνταγμα καταλάβαμε τη Σμύρνη και, τρία χρόνια αργότερα, επιστρέψαμε με ενάμισι εκατομμύριο πρόσφυγες. Η Γεωγραφία έχει λύσει οριστικά το θέμα αυτό υπέρ της Τουρκίας. Η ίδια το ξέρει και το εκμεταλλεύεται απέναντί μας. Το ξέρουμε και εμείς, γι’ αυτό και έχουμε τις υψηλότερες δαπάνες για άμυνα, ως ποσοστό του ΑΕΠ, μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ. Οσοι από την πλευρά μας το ξεχνούν, επειδή ο εγωισμός τους έχει πληγωθεί, καλά θα κάνουν να το θυμηθούν ξανά...
*: Ευκαιρία, διότι η πολύτιμη γνώση του Υπαρκτού Ελληνισμού, την οποία απέκτησε μέσω της στρατιωτικής θητείας, ήταν εκείνο που τον έκανε να αποφασίσει οριστικά να μεταφέρει τη βάση της ζωής του στο εξωτερικό. Ποτέ δεν το μετάνιωσε και ευγνωμονεί γι’ αυτό τον Ελληνικό Στρατό, που του δίδαξε τι σημαίνει ελληνικό κράτος!
Του Στ. Κασιμάτη στην Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου