Αν δεν λες ποτέ την αλήθεια είσαι εξίσου ασφαλής με τον τίμιο άνθρωπο που δεν τολμάει ποτέ να λέει ψέματα. Οταν σε πληροφορούν πως σήμερα ορκίζεσαι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ομολόγησες χθες εξανίστασαι: εγώ δεν το είπα ποτέ αυτό.
Και αν έχουν καταγραφεί τα λεγόμενά σου δηλώνεις ότι πρόκειται για χονδροειδή παρανόηση» (ή επί το συριζαϊκότερον ότι παραποιήθηκαν από τα αδίστακτα ΜΜΕ).
Συνεχίζω, όπως διαπιστώνουν οι αναγνώστες μου, την από πολλές πλευρές προσέγγιση της κορυφαίας «αξίας» που χρησιμοποιείται ως μέσο άσκησης εξουσίας και πειθούς των παραπλανημένων μαζών ή για τέρψιν εκείνων που το έχουν ως εργαλείο επαγγελματικής ευδοκίμησης.
«Ολοι λένε ψέματα όταν οι πληροφορίες που έχουν στο μυαλό τους είναι “κακές” και όλοι λένε την αλήθεια όταν είναι εύκολο να το κάνουν» αποφαίνεται ο καθηγητής Στίβεν Μακ Κόρνακ.
Και συνεχίζει: «Η εξαπάτηση γίνεται με τέσσερις κυρίως τρόπους: α) κάνοντας ψευδείς δηλώσεις (δηλαδή λέγοντας ψέματα), β) παραλείποντας πληροφορίες (δηλαδή κρύβοντας την αλήθεια), γ) μιλώντας αόριστα και με πολλές ασάφειες και δ) αλλάζοντας συζήτηση. Στην πολιτική αποτελεί αυτό μια ιδιαιτέρως προσφιλή τακτική, όπως επίσης είναι η αποφυγή της απάντησης διά της... επιθέσεως».
Την τελευταία πρακτική έχουν εξαντλήσει οι βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όταν τους στριμώχνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα ή ο κ. Καρανίκας και το επιτελείο στρατηγικού σχεδιασμού του Μαξίμου με non papers και ευρηματικά τουϊταρίσματα.
Και ο ειδικός μελετητής του ψεύδους Μακ Κόρνακ προειδοποιεί ως μελετητής της εξαπάτησης: «Ανησυχώ ιδιαιτέρως όταν ένας πολιτικός αρχίζει να λέει πόσο ειλικρινής είναι. Συνήθως σημαίνει το αντίθετο». Και συνιστά: «Αν γνωρίσετε κάποιον και μέσα στα πρώτα λεπτά αρχίσει να σας λέει πόσο ειλικρινής ή καλός άνθρωπος είναι, φύγετε τρέχοντας. Σημαίνει ότι δεν είναι».
Πόσο οι αγνοί ψηφοφόροι πείθονται από την προειδοποίηση αυτή του κ. Κόρνακ ή αντιθέτως θαυμάζουν και χειροκροτούν και υπερψηφίζουν τον ψεύτη πολιτικό;
«Μέσα στη σημερινή έκρηξη λαϊκισμού και δημαγωγίας» διαπιστώνει η Τασούλα Καραϊσκάκη («Η Καθημερινή», 16/10) «διευρύνεται εντυπωσιακά η γκρίζα ζώνη της κουλτούρας ανεντιμότητας. Το ψέμα κυριαρχεί ως τρόπος πειθούς και μέσον εξαπάτησης – σε βαθμό που και οι ίδιοι οι πολιτικοί να πέφτουν θύματα των δικών τους ψεμάτων – και δηλητηριάζει και την τελευταία ίνα της κοινωνίας μας. Πώς αντιδρά ο έλληνας πολίτης στα ψέματα των πολιτικών; Οταν ερωτάται εάν εμπιστεύεται τους πολιτικούς συνήθως απαντά όχι. Πρόκειται για μία απελευθερωτική αλήθεια, αλλά χωρίς πρακτικό αντίκρισμα» διαπιστώνει η αρθρογράφος. «Διότι με την ψήφο του την ανατρέπει».
Είναι προφανώς μάταιη η θερμή σύσταση του Ευαγγελιστή Ιωάννη: «Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς». Προτιμάται το ψεύδος. Αλλωστε ο καλός χριστιανός αντιμετωπίζει εδώ και ένα πρόβλημα.
Οταν ο Πόντιος Πιλάτος ερώτησε τον Ιησού «και τι εστίν αλήθεια;» ο Κύριος δυστυχώς δεν απάντησε.
Και αυτήν τη σιωπή στο για αυτόν προφανές καπηλεύονται επίσης όσοι αξιοποιούν το ψεύδος ως πειστική αλήθεια.
Του Γ. Μαρίνου στο Βήμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου