Η αλήθεια, όμως, είναι ότι αυτό που η κυβέρνηση «πέτυχε» ήταν να χειροτερέψει ακόμη και τη δική της συμφωνία του Μαΐου 2016 – πόσο μάλλον αυτή του Νοεμβρίου του 2012.
Κάτι τέτοιο μόνο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ της προπαγάνδας και του τυχοδιωκτισμού μπορούσαν να… πετύχουν.
Να καταφέρουν δηλαδή να χειροτερέψουν ακόμη και τη δική τους περσινή συμφωνία.
Και εξηγούμαι με συγκεκριμένα παραδείγματα:
Παράδειγμα πρώτο: Όσον αφορά στο θέμα των πρωτογενών πλεονασμάτων, του επιβλήθηκε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% επί του ΑΕΠ ως το 2022 και «ίσο με ή πάνω από αλλά κοντά» στο 2% ως το 2060!
Με την υποσημείωση – την οποία σκόπιμα και τεχνηέντως αποκρύπτουν - ότι το συγκεκριμένο ποσοστό θα πρέπει να συνάδει με το πλαίσιο των ευρωπαϊκών κανόνων ως προς την άσκηση της δημοσιονομικής πολιτικής.
Δηλαδή αυτό το «πάνω από το 2%» μπήκε ώστε να υπάρχει εναρμονισμός με τους δημοσιονομικούς κανόνες που θα ισχύουν για τις υπόλοιπες χώρες.
Παρ’ όλα αυτά το θράσος τους έφθασε στο σημείο να λένε ότι η Ελλάδα θα εξαιρεθεί από το… Σύμφωνο Σταθερότητας!
Αντίθετα, τον Μάιο του 2016 είχε συμφωνηθεί πρωτογενές πλεόνασμα 1,75% για το 2017 και 3,5% το 2018, στόχος που, όπως αναφερόταν, «πρέπει να διατηρηθεί σε μεσοπρόθεσμο διάστημα».
Δηλαδή το 2016 δεν υπήρχε η συγκεκριμένη χρονολογία διατήρησης του στόχου του 3,5% ως το 2022, η οποία μπήκε τώρα.
Όσον αφορά στην μετά το «μεσοπρόθεσμα διάστημα» κατάσταση, η αναφορά στη δήλωση του 2016 ήταν «δημοσιονομική πορεία σε συνάφεια με τις δημοσιονομικές δεσμεύσεις της ΕΕ».
Δηλαδή το 2016 έλεγαν πως η χώρα θα έμπαινε σε κανονικότητα μετά το «μεσοπρόθεσμα διάστημα».
Τώρα, το 2017, αναφέρονται σε μια απίστευτα μακρινή, αλλά πολύ συγκεκριμένη χρονολογία: 2060!
Τι χρειαζόταν αυτό αφού θα έχουμε επιστρέψει στην κανονικότητα. Τι σημαίνει αυτό; Προφανώς ότι συμβολικά θέλουν να καταδείξουν πως η επιτροπεία θα συνεχιστεί μέχρι μια συγκεκριμένη χρονολογία (που αν απουσίαζε η Ελλάδα θα εμφανιζόταν ίση με όλες τις άλλες χώρες).
Παράδειγμα δεύτερο: Τον Μάιο του 2016, υπήρξε πρόβλεψη για «μηχανισμό έκτακτης ανάγκης για το χρέος», τον οποίο οι κυβερνητικοί τότε είχαν βαφτίσει «κόφτη» χρέους. Όπως συγκεκριμένα έλεγαν τότε, «δεν θα υπάρχει διαπραγμάτευση για το χρέος, αλλά αυτόματα θα αποφασίζονται μέτρα, όπως η περαιτέρω αναδιαμόρφωση του EFSF και η αναβολή πληρωμών τόκων».
Φέτος, αυτό πήγε περίπατο. Και αντικαταστάθηκε από την περίφημη γαλλική πρόταση, την πολύ χειρότερη, που η κυβέρνηση υποδέχθηκε με κραυγές ενθουσιασμού (για το… βραχιολάκι από την Αμοργό του Γάλλου υπουργού Οικονομικών που ξαφνικά μας επισκέφθηκε για να την επιβάλει)!
Φέτος, λοιπόν, ο μηχανισμός που θα αφορούσε μόνο την περίπτωση συναγερμού για αύξηση του χρέους, αντικαταστάθηκε από έναν άλλο μηχανισμό, που θα συνδέει την αποπληρωμή του χρέους με την ανάπτυξη.
Εκεί δηλαδή που, βάσει της περσινής απόφασης, θα μας διευκόλυναν μόνο σε περίπτωση κρίσης χρέους και ύφεσης, τώρα θα μας βάζουν να πληρώνουμε όταν θα έχουμε κάποια ανάπτυξη. Δηλαδή, δεν θα μας αφήσουν να πάρουμε ανάσα! Μας υποχρεώνουν όλα τα έσοδα από την ενδεχόμενη ανάπτυξη να τα δίνουμε στο χρέος.
Κατά τα λοιπά, νομίζω πως όλοι καταλάβαμε:
-Τίποτε για το χρέος – αντίθετα επιδείνωση των συνθηκών αποπληρωμής του – και επιβεβαίωση των συμφωνηθέντων το 2016. Όσο για το πάγωμα των τόκων και την επέκταση του μέσου όρου των λήξεων, η φράση που χρησιμοποιείται είναι «επιβεβαιώσαμε ότι είμαστε έτοιμοι να εξετάσουμε…» - δηλαδή ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι.
-Καμιά συγκεκριμενοποίηση και ποσοτικοποίηση (αυτές τις λέξεις χρησιμοποιούσαν όλο το προηγούμενη διάστημα) των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος. Ρητά αναφέρεται πως «η ακριβής μέτρηση των μέτρων θα γίνει στο τέλος του προγράμματος».
-Καμιά διαφοροποίηση ως προς το θέμα της πρόσβασης στις αγορές (κι’ ας μας ζαλίζουν τώρα ότι το πιο… σημαντικό βρίσκεται στην τελευταία παράγραφο). Σε όλες τις δηλώσεις του μετά το 2012, το Eurogroup δεσμεύεται να βοηθήσει την Ελλάδα να ανακτήσει την πρόσβαση στις αγορές ακόμη και μετά το τέλος των προγραμμάτων.
Με λίγα λόγια, με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κάθε πέρσι και καλύτερα.
www.elzoni.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου