Προς Β. Κορέα ...

Εχω ταυτίσει σε τέτοιο σημείο τη Βόρειο Κορέα με τη φυσιογνωμία του Κιμ Γιονγκ Ουν, ώστε πιάνω συχνά τον εαυτό μου να πηγαίνει να την πει «Βόειο» Κορέα... Εν πάση περιπτώσει, εκτός από το δόλιο τον αδελφούλη του Κιμ, που τον σκότωσαν δύο κακές μάγισσες με δηλητηριασμένες βελόνες και τώρα βρίσκεται εκεί ψηλά μαζί με τα άλλα αγγελούδια, τη Β. Κορέα έφερε στην εγχώριο επικαιρότητα και ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, με το ξέσπασμά του χθες, μιλώντας σε επιτροπή της Βουλής. «Οσοι λένε αυτές τις ανοησίες (...) ας ταξιδέψουν στη Βόρειο Κορέα να καταλάβουν τι θα συνέβαινε», είπε για τους αμπελοφιλοσοφούντες περί δραχμής, καθώς ο εκνευρισμός του ξεχείλιζε και έκανε τη φωνή του να τρέμει.



Μπράβο στον διοικητή που κατάφερε να μην ανατιναχθεί, αλλά το νόημα των λόγων του υπέστη τεράστια συμπύκνωση και χρειάζεται λίγο να το αραιώσουμε. Πώς από τη δραχμή πηγαίνουμε στη Β. Κορέα; Υποθέτω ότι αυτό που εννοούσε ο Γ. Στουρνάρας, αλλά φυσικά δεν μπορούσε να πει, ήταν ότι το χάος, που θα προκαλέσει η κατάρρευση των πάντων από τον πληθωρισμό, μόνο η στρατιωτική ισχύς (ας μην πω παρέμβαση...) θα μπορεί να ελέγξει. Οσο και αν ακούγεται απίθανο, δεν είναι πάντως υπερβολικό ότι μια τέτοια κατάσταση μπορεί να είναι πλεονέκτημα για όσους ονειρεύονται σοσιαλισμό κανονικό, τύπου Πολάκη· και ιδίως αν είναι μια αριστερή κυβέρνηση εκείνη που τη χειρίζεται. Ετσι ξεκινά ο δρόμος προς Β. Κορέα. Κατά κανόνα, άλλωστε, στις ανεπτυγμένες κοινωνίες, τα μαρξιστικά καθεστώτα παντού επιβλήθηκαν δολίως, σταδιακά και, ξεκινώντας πάντα, από τον έλεγχο του στρατού.

Του Στ. Κασιμάτη στην Κ.