Σε τέτοιες περιπτώσεις αρμόζει η σιωπή. Δεν έχεις τίποτα να πεις. Δεν πρέπει τίποτα να πεις.
Εδώ όμως είναι Ελλάντα (που έλεγε και ο Γιάτσεκ Γκμοχ). Κάποιοι απλώς δεν μπορούν να αφήσουν να πέσει κάτω μια τόσο "θεαματική" τραγωδία.
Η είδηση πως στο τιμόνι της Πόρσε βρισκόταν ο γιος του ιδιοκτήτη πασίγνωστης εταιρίας παιχνιδιών ξεσήκωσε κύματα οργής. Πέρα από τις κατάρες που άκουσε ο νεκρός η μπάλα πήρε και ολόκληρη την οικογένειά του. Κάποιοι μίλησαν για (all time classic σε τέτοιες περιπτώσεις) μποϊκοτάζ των προϊόντων της εταιρείας ενώ πολλοί ανήγαγαν σε ταξικό το γεγονός: Ο πλούσιος "κακομαθημένος κάγκουρας" έπεσε σχεδόν συνειδητά πάνω στην de facto "φτωχική" οικογένεια γιατί "Έτσι είναι οι πλούσιοι".
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Καταρχάς πρέπει να πούμε πως το στερεότυπο του γόνου πλούσιας οικογένειας που αγοράζει μια κουρσάρα με τα λεφτά του μπαμπά και γκαζώνει για να εντυπωσιάσει κάποιες χαζογκόμενες προφανώς και υφίσταται. Όλοι γνωρίζουμε τέτοιες περιπτώσεις και αν όντως το δυστύχημα στην Αθηνών-Λαμίας οφείλεται σε κάτι τέτοιο είναι λογικό η οργή να ξεχειλίζει.
Είναι όμως σίγουρα έτσι; Μπορεί κάποιος να πει με απόλυτη βεβαιότητα και απλώς βλέποντας ένα βιντεάκι λίγων δευτερολέπτων πως το αυτοκίνητο δεν υπέστη κάποια μηχανική βλάβη. Πως δεν εμπλέκεται κάποιο τρίτο όχημα; Πως ο οδηγός της Πόρσε δεν αντιμετώπισε ξαφνικά κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας; Με δεδομένο το γεγονός ότι το "θύμα-θύτης" ανήκε σε ευκατάστατη οικογένεια κανείς δεν θα μπορούσε να αποκλείσει ακόμα και το ενδεχόμενο δολιοφθοράς.
Είναι λοιπόν η οικονομική κατάσταση αυτό που προκαλεί στα δυστυχήματα στην ελληνική άσφαλτο; Κάθε Σαββατοκύριακο γίνονται δεκάδες δυστυχήματα, πολλά από αυτά θανατηφόρα. Όλα αυτά προκαλούνται από πλούσιους; Τόσοι πολλοί είναι οι πλούσιοι σε αυτή τη χώρα; Ας μην ξεχνάμε πως ένα από τα πιο πολύνεκρα και θλιβερά δυστυχήματα των τελευταίων δεκαετιών εκείνο στα Τέμπη, προκλήθηκε από έναν μεροκαματιάρη, βιοπαλαιστή οδηγό νταλίκας.
Όχι φίλοι μου. Το γεγονός πως ο Ελληνας δεν ξέρει να συμπεριφέρεται σωστά στους δρόμους δεν έχει να κάνει με το πόσα λεφτά έχει στην Ελβετία. Αλήθεια, όλοι εμείς πόσες φορές δεν έχουμε παραβιάσει τον Κ.Ο.Κ.; Πόσες φορές δεν ξεπεράσαμε το όριο ταχύτητας; Πόσες φορές δεν οδηγήσαμε μιλώντας στο κινητό ή ποστάροντας στο Facebook; Πόσες φορές δεν πιάσαμε το τιμόνι έχοντας πιει; Δυο-Τρία ποτηράκια ή όντας ντίρλα; Ακόμα και αν δεν έχουμε κάνει τίποτα από όλα αυτά έχουμε σίγουρα μπει σε αυτοκίνητο κάποιου άλλου που τα έκανε.
Απλώς εμείς ήμασταν τυχεροί. Ο οδηγός της Πόρσε όχι και πήρε κι άλλους στον λαιμό του. Όπως συμβαίνει άλλωστε συνήθως.
Τέλος, ας μη γελιόμαστε. Μεγάλο ρόλο στα σχόλια που ακολούθησαν το δυστύχημα έπαιξε η βιντεοσκόπησή του. Αν δεν είχαμε δει τις "σκληρές" (σύμφωνα με τον όρο που επιβάλλει η ιντερνετική αργκό) εικόνες θα μας είχε αφήσει σχετικά αδιάφορους η είδηση πως μια μητέρα, το παιδί της και άλλα δύο άτομα έγιναν στάχτη στην Εθνική Οδό τζάμπα και βερεσέ. Όπως επίσης και αν πατέρας του οδηγού της Πόρσε ήταν π.χ. κάποιος άγνωστος εφοπλιστής όλο αυτό το (δήθεν ταξικό) μίσος θα είχε παραμείνει εγκλωβισμένο σε κάποια αρρωστημένα μυαλά. Η συγκεκριμένη εταιρεία όμως είναι γνωστή τοις πάσι -και λόγω των, αμφιλεγόμενων, διαφημιστικών της σποτ- και άρα αποτελεί ιδανική ευκαιρία για ξέσπασμα απωθημένων.
Έχω γράψει πως η Ελλάδα είναι μια χώρα οπαδών. Για πολλούς συμπατριώτες μας παίζει μεγάλο ρόλο σε ένα συμβάν όχι το ίδιο το συμβάν αυτό καθαυτό αλλά ποιοι εμπλέκονται σε αυτό. Αν οι θύτες και τα θύματα είναι Έλληνες, ξένοι, πλούσιοι, φτωχοί, αστυνομικοί, αντιεξουσιαστές, χριστιανοί, μουσουλμάνοι. Το μόνο που δεν αλλάζει είναι το μίσος. Το τυφλό μίσος ορισμένων ντόπιων Ταλιμπάν. Το οποίο και ξεχύνεται σε κάθε ευκαιρία.
Του Θανάση Χειμωνά στο Liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου