Όταν χαρίζεις χρέος που οφείλεται σε άλλους ...

Κάποια ακόμα σχόλια για την ομιλία του Ομπάμα στο Ιδρυμα Νιάρχου. «Αναμφίβολα είναι πολύ δύσκολο να καταστρώνει κανείς μια πραγματική αναπτυξιακή στρατηγική χωρίς να συνδυάζεται αυτό με ελάφρυνση του χρέους» είπε για το ελληνικό κυρίως ακροατήριο. Σχολίασε δε επικριτικά «κάποιες κυβερνήσεις του Βορρά, που έχουν τη δική τους πολιτική, τους δικούς τους πολιτικούς σκοπούς, πολίτες, ψηφοφόρους και πολλές φορές δείχνουν μεγάλη διστακτικότητα όσον αφορά στην ελάφρυνση του χρέους». Λόγια ωραία αλλά άσφαιρα. Συνιστά στους Ευρωπαίους την ελάφρυνση του χρέους το οποίο οφείλει σε αυτούς η υπερδανεισμένη Ελλάδα. Δηλαδή πιέζει να χαρίσουν τα δικά τους χρήματα, καθώς η ευρωζώνη μάς τα έχει δανείσει και όχι οι ΗΠΑ. Αρνείται ταυτόχρονα κάθε μείωση ελληνικού χρέους προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, του οποίου οι ΗΠΑ είναι ο κύριος χορηγός, με το επιχείρημα ότι δεν το επιτρέπει ο κανονισμός του. Αλλά έτσι ο κ. Ομπάμα εμφανίζεται γαλαντόμος με ξένα κόλλυβα. Και μάλιστα από χώρες δανείστριες που μερικές είναι πολύ φτωχότερες από την Ελλάδα. Ανέξοδες υποσχέσεις μάλλον για να ανταποκριθεί στη συνθηματολογία του φιλόξενου κ. Τσίπρα. Οταν πήγε όμως στο Βερολίνο, δεν είπε τίποτα για το χρέος. Ισως για να μην του παρατηρήσουν ότι παριστάνει τον γενναιόδωρο με τα δικά τους λεφτά.



Επλεξε το εγκώμιο του σύγχρονου οικονομικού συστήματος αλλά επέκρινε το ότι οι διευθύνοντες οικονομικούς κολοσσούς έχουν ημερήσιες απολαβές όσο είναι το ετήσιο εισόδημα ενός μέσου αμερικανού πολίτη. Κατάγγειλε επίσης την προσπάθεια φοροδιαφυγής των πολυεθνικών κολοσσών αλλά άφησε ασχολίαστο τον φορολογικό παράδεισο που τους προσφέρει η πολιτεία Ντέλαγουεαρ, που λειτουργεί ανεμπόδιστα στο κέντρο των ΗΠΑ. Πώς είναι δυνατόν να μην προκαλεί ο εκτραχηλισμός του άλλοτε νοικοκυρεμένου πουριτανικού καπιταλισμού, που κατέληξε 25 άνθρωποι να συσσωρεύουν πλούτο 1 τρισ. δολαρίων. Αντιπαρήλθε όμως φαινόμενα αμερικανικών πολυεθνικών όπως της Apple που στο ειδικό φορολογικό καθεστώς της Ιρλανδίας γλιτώνει 13 δισ. ευρώ φόρους ή της Google, που στον ίδιο φορολογικό παράδεισο για τζίρο 22,6 δισ. ευρώ πλήρωσε μόνο 47 εκατ. φόρους. Ας σημειωθεί ότι τα έσοδα των εν λόγω κολοσσών πραγματοποιούνται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες (και στην Ελλάδα) αλλά δεν πληρώνουν κανέναν φόρο σε αυτές, λόγω διαφορετικής φορολογικής έδρας. Πρόκειται για ανεμπόδιστες προς το παρόν συνέπειες μιας υπό διαμόρφωση παγκοσμιοποίησης. Αλλά έτσι είναι εύλογο κατά τον Ι. Βούλγαρη «οι κοινοί άνθρωποι, ο απλός ξεχασμένος από την πολιτεία πολίτης, ο χαμένος της παγκοσμιοποίησης να εξεγείρονται κατά του κατεστημένου, κατά των ελίτ και να επενδύουν σε λαϊκιστές πολιτικούς». Αυτά τα φαινόμενα αφέθηκαν να θεριέψουν ως άνθη του κακού και με τους ανεπαρκείς πια θεσμούς στα αποδυναμωμένα εθνικά κράτη, την ανεκτικότητα εν ονόματι της ατομικής ελευθερίας και την αναποτελεσματική και εν πολλοίς διεφθαρμένη γραφειοκρατία της όλο και πιο προβληματικής δημοκρατίας μας και καταλήγουν να τα εκμεταλλεύονται αδίστακτοι δημαγωγοί που επιφυλάσσουν αντιδημοκρατικές λύσεις. Φαινόμενα επακόλουθα της ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης, της υποβάθμισης του κράτους δικαίου εν ονόματι των ατομικών ελευθεριών και της τάσεως αγνόησης της σιωπηλής πλειοψηφίας προς χάριν μειονοτικών ιδιαιτεροτήτων.

Του Γ. Μαρίνου στο Βήμα