Επανήλθε στις αρχές του μήνα, όταν το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου αναίρεσε το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών που αφορούσε τον πρώην πρόεδρο της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής Ανδρέα Γεωργίου, με αποτέλεσμα να παραπέμπεται και πάλι για νέα κρίση στο Συμβούλιο Εφετών και για το κακούργημα της ψευδούς βεβαίωσης, πλέον του πλημμεληματικού χαρακτήρα αδικήματος της παράβασης καθήκοντος για το οποίο ήδη έχει παραπεμφθεί.
Η ψευδής βεβαίωση αφορά σε αυτό καθαυτό το ύψος του ελλείμματος, όπως ανακοινώθηκε το Φθινόπωρο του 2010, όταν η ΕΛΣΤΑΤ έστειλε τα στοιχεία στη Eurostat.
Από το 2010 μέχρι σήμερα έχουν συμβεί σχεδόν τα πάντα: Οι αποκαλύψεις από τα πρώην μέλη του Δ.Σ., οι καταγγελίες του Συλλόγου των Εργαζομένων, η μηνυτήρια αναφορά του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, η έρευνα από τον τότε οικονομικό εισαγγελέα κ. Πεπόνη, καταθέσεις, μια εξεταστική-παρωδία από τη Βουλή, τον Μάρτιο του 2012, ένα βούλευμα και άπειρες δηλώσεις.
Το θέμα ξεκίνησε ως πολιτικό – για την ακρίβεια ως θέμα πολιτικής χειραγώγησης – και τελικά κατέληξε σε ποινικό.
Χωρίς, όμως, να χάνει την πολιτική του διάσταση, που με το πέρασμα των χρόνων έγινε άκρως διδακτική, καθώς αποδεικνύει πως όλοι οι επίδοξοι νομείς της εξουσίας κάνουν το ίδιο πράγμα.
Ποιο; Μα αυτό που έκαναν οι κύριοι Γ. Παπανδρέου και Αλ. Τσίπρας, κοροϊδεύοντας και υφαρπάζοντας την ψήφο του ίδιου λαού με τα ίδια ψέματα.
Δηλαδή, βίοι παράλληλοι.
Ο κ. Παπανδρέου πήρε τις εκλογές του 2009 με το «λεφτά υπάρχουν» (όποια εξήγηση και αν προσπαθεί να δώσει έκτοτε, στα αυτιά του λαού το μόνο που έφτασε ήταν ότι «λεφτά υπάρχουν»).
Ο κ. Τσίπρας πήρε τις εκλογές του 2015 (και τις δύο) με το «τέρμα στη λιτότητα» (δηλαδή… λεφτά υπάρχουν!)
Ο κ. Παπανδρέου, όταν βρέθηκε στην εξουσία, έπρεπε με κάποιον τρόπο να εξηγήσει ότι λεφτά δεν υπήρχαν και να ρίξει τις ευθύνες σε άλλους – αναζήτησε δηλαδή εξωτερικό εχθρό.
Και τον βρήκε στο θηριώδες έλλειμμα του 15,4% που κατασκευάστηκε με την ένταξη στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης των ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ. Μπορούσε πια να υποστηρίξει πως έφταιγαν οι προηγούμενοι και πως ο ίδιος δεν γνώριζε τα πραγματικά στοιχεία όταν υποστήριζε πως «λεφτά υπάρχουν».
Μετά τη διαβεβαίωση ότι «λεφτά υπάρχουν» μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να δικαιολογήσει το πρώτο Μνημόνιο, τα πρώτα σκληρά μέτρα και την έλευση στη χώρα της τρόικας και του ΔΝΤ.
Ο κ. Τσίπρας, έπρεπε με τη σειρά του να εξηγήσει γιατί, παρά τα διάφορα ηρωικά περί νταουλιών και σχισίματος του μνημονίου ντάλα μεσημέρι, έπρεπε να πάρει ακόμη πιο σκληρά μέτρα και να υπογράψει άλλα δύο μνημόνια.
Αναζήτησε κι’ αυτός εξωτερικό εχθρό και τον βρήκε: Στους προηγούμενους που δεν έκλεισαν την αξιολόγηση για να μπορέσει να κυβερνά αυτός ανενόχλητος, στη διαπλοκή, στη μιντιοκρατία, στην ολιγαρχία, στους δημοσιογράφους και γενικά σε όσους δεν συμφωνούν μαζί του.
Με λίγα λόγια, Παπανδρέου και Τσίπρας είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Γι’ αυτό και ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είπαν λέξη για τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα της ΕΛΣΤΑΤ – αν και με το γνωστό του θράσος ο κ. Παππάς σε συνέντευξή του («Επένδυση», 6 Αυγούστου) δήλωσε πως «υποχρεούνται όλα τα κόμματα να τοποθετηθούν»!
Και γιατί δεν τοποθετείται το δικό του το κόμμα; Γιατί ο ίδιος δεν λέει κάτι παραπάνω από μερικές αοριστίες;
Ας τοποθετηθούμε, λοιπόν:
Το χρονικό που αποδεικνύει τη συμπαιγνία
-Ο κ. Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 με το «λεφτά υπάρχουν». Ακολούθησαν έξι με επτά μήνες απραξίας και καταστροφικών δηλώσεων, που εύλογα μετέτρεψαν την κρίση χρέους σε κρίση δανεισμού. Ήταν το αναγκαίο διάστημα χρονικής «απομάκρυνσης» από το «λεφτά υπάρχουν», καθώς μετά από τόσες προεκλογικές υποσχέσεις δεν θα ήταν δυνατόν να δικαιολογηθεί μια τόσο απότομη στροφή προς την πραγματικότητα. Τα ίδια δηλαδή με τον κ. Τσίπρα, που πέρασε τους πρώτους έξι μήνες δήθεν διαπραγματευόμενος και κατέληξε να αφήσει τη χώρα χωρίς πρόγραμμα, απροστάτευτη, στα τέλη του Ιουνίου 2015 – με τα γνωστά αποτελέσματα: Capital Controls, δημοψήφισμα και ένα επαχθέστερο τρίτο μνημόνιο, το οποίο ακολουθήθηκε από ένα τέταρτο συμπληρωματικό μνημόνιο, ακόμη πιο επαχθές.
-Τον Φεβρουάριο του 2010 – και ενώ είχε πια δρομολογηθεί η είσοδος της χώρας σε καθεστώς μνημονιακής επιτροπείας με την παρουσία του ΔΝΤ – ο τότε υπουργός των Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου κατέθεσε νομοσχέδιο που προέβλεπε μόνιμο εκπρόσωπο της Eurostat ή της στατιστικής αρχής άλλης χώρας της ΕΕ στο Συμβούλιο του Ελληνικού Στατιστικού Συστήματος που επρόκειτο να συσταθεί για να γνωμοδοτεί για την ποιότητα των στατιστικών στοιχείων της ελληνικής οικονομίας. Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε στις 6 Μαρτίου 2010 και η στατιστική υπηρεσία (ΕΣΥΕ μέχρι τότε) μετετράπη σε Ανεξάρτητη Αρχή και μετονομάστηκε σε Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ), εποπτευόμενη από την Βουλή των Ελλήνων, η Διάσκεψη των Προέδρων της οποίας διόριζε πλέον τον Πρόεδρο και τέσσερα από τα μέλη του επταμελούς Δ.Σ. (πράγμα το οποίο έπραξε, υπερψηφίζοντας την πρόταση του υπουργού των Οικονομικών, με ισχυρή πλειοψηφία – σχεδόν ομοφωνία – 4/5 και χωρίς να ελέγξει, όπως αποδεικνύεται, τίποτε). Τα υπόλοιπα τρία μέλη προτείνονται και διορίζονται ως εξής: Ένα από τον υπουργό Οικονομικών, ένα από την Τράπεζα της Ελλάδος και ένα από τον Σύλλογο των Υπαλλήλων.
-Ο ιδρυτικός νόμος της ΕΛΣΤΑΤ (Ν. 3832/2010), προέβλεπε ότι οι αποφάσεις της έπρεπε να είναι προϊόν συλλογικού οργάνου και τα στοιχεία έπρεπε να επικυρώνονται από τα μέλη του Δ.Σ. Δηλαδή, ο Πρόεδρος δεν είχε δικαίωμα να στείλει στοιχεία χωρίς την προβλεπόμενη από τον νόμο επικύρωση.
-Στις 29 Ιουνίου 2010 ανακοινώθηκε ότι για την θέση του Προέδρου της «Αρχής» επελέγη το στέλεχος του ΔΝΤ Ανδρέας Γεωργίου, μέχρι τότε αναπληρωτής προϊστάμενος του Τμήματος Στατιστικής του ΔΝΤ, αντιπρόεδρος ο Ν. Λογοθέτης, στέλεχος του ιδιωτικού τομέα και μέλη οι Ζωή Γεωργαντά, καθηγήτρια Στατιστικής στο Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας, Α. Φιλίππου, καθηγητής Στατιστικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών και πρώην υπουργός Παιδείας και βουλευτής στην Κύπρο.
-Στις 4 Αυγούστου 2010, ο κ. Παπακωνσταντίνου παρουσίασε τον κ. Γεωργίου στους υπαλλήλους της ΕΛΣΤΑΤ, ξεκαθαρίζοντας πως το στέλεχος του ΔΝΤ παραιτήθηκε από την θέση του για να αναλάβει καθήκοντα στην Ελλάδα.
-Έκτοτε, η νέα Αρχή αφήνεται στην ησυχία της και, όπως αποδείχθηκε, στα «μαγειρέματά» της. Με αποτέλεσμα, να στείλει τα στοιχεία για την ελληνική οικονομία στη Eurostat με την τότε κυβέρνηση να διαρρηγνύει τα ιμάτιά της ότι… δεν γνώριζε τι στοιχεία εστάλησαν, διότι «η Αρχή είναι πλέον εντελώς ανεξάρτητη»!
-Η αλήθεια είναι πως το Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ συνεδρίασε μία φορά τον Αύγουστο του 2010, όταν συνήλθε σε σώμα, και άλλη μία τον Οκτώβριο του 2010, όταν και διαπιστώθηκαν οι διαφωνίες ως προς την αλλαγή της μεθοδολογίας με σκοπό την εισαγωγή των ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης.
-Στις 30 Σεπτεμβρίου του 2010, ο κ. Παπανδρέου, μιλώντας με δημοσιογράφους, είπε πως μέχρι το τέλος του έτους (του… 2010) θα συνιστούσε εξεταστική επιτροπή για τα «greek statistics». Είπε επίσης ότι θα διερευνάτο και η περίοδος 2001-2004, ώστε να συμπεριληφθούν και οι συναλλαγές με την Γκόλντμαν Ζακς και τα περίφημα swaps. Αλλά στις 15 Οκτωβρίου, από το βήμα της Βουλής, ο κ. Παπανδρέου ξεκαθάρισε πως «το επίκεντρο της εξεταστικής επιτροπής για την οικονομία πρέπει να είναι η περίοδος 2007 -2009, περίοδος που η διακυβέρνηση της Ν.Δ επέφερε βαρύτατο πλήγμα στη χώρα»!
-Ενόψει των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών του Φθινοπώρου 2010, τις οποίες ο κ. Παπανδρέου ήθελε οπωσδήποτε να κερδίσει ως μια δεύτερη επιβεβαίωση της εξουσίας του στην κάλπη (άλλη μια ομοιότητα με τον κ. Τσίπρα), κυβέρνηση και ΕΛΣΤΑΤ τηρούσαν σιγή ιχθύος όσον αφορά στα στοιχεία που θα στέλνονταν στην Eurostat. Υπενθυμίζω ότι τότε ο κ. Παπανδρέου είχε καταφύγει στο γνωστό τέχνασμα περί προκήρυξης εθνικών εκλογών, ένα εκβιαστικό δίλημμα που έθεσε προκειμένου να εμφανίσει τις περιφερειακές εκλογές ως ανανέωση της (κουρελιασμένης) εντολής που είχε λάβει τον Οκτώβριο του 2009.
-Η ίδια η Eurostat, με επικεφαλής τον κ. Ραντερμάχερ, που αργότερα έδωσε μάχες υπέρ του κ. Γεωργίου, δημοσιοποίησε, στις 22 Οκτωβρίου 2010, τα στοιχεία όλων των χωρών, πλην… Ελλάδος! Σε όλο αυτό το διάστημα, από την κυβέρνηση ως την ΕΛΣΤΑΤ και τη Eurostat, έκαναν όλοι τον ψόφιο κοριό, κωφεύοντας στα επανειλημμένα αιτήματα δημοσιοποίησης των στοιχείων που είχαν δοθεί.
-Αν το έλλειμα δεν είχε αναθεωρηθεί προς τα πάνω, θα έπρεπε, βάσει του (πρώτου) Μνημονίου, να εξοικονομηθούν 8 δις ευρώ. Μετά την αναθεώρηση, όμως, βρεθήκαμε να ψάχνουμε για άλλα 6 δις ευρώ! Είναι προφανές πως αυτός ήταν ο σκοπός. Και είναι επίσης προφανές πως όλοι γνώριζαν: Από την Κύπρο, όπου βρέθηκε εκείνη την περίοδο, ο κ. Παπακωνσταντίνου δήλωσε πως η αναθεώρηση του ελλείμματος θα ξεπεράσει το 15%. Και στις 25 Οκτωβρίου 2010, ο κ. Παπανδρέου είχε αναφέρει σε διακαναλική συνέντευξη πως «δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα, εκτός και αν το έλλειμμα ξεπεράσει το 15%, οπότε», όπως είπε, «δεν θα φταίμε εμείς, αλλά οι προηγούμενοι». (Επομένως και γνώριζαν τη μεθόδευση και είχαν βρει τον εξωτερικό εχθρό, δηλαδή την προηγούμενη κυβέρνηση Καραμανλή).
-Η Eurostat έδωσε στη δημοσιότητα τα στοιχεία για την ελληνική οικονομία ακριβώς την επομένη του δεύτερου γύρου των περιφερειακών εκλογών, δηλαδή στις 15 Νοεμβρίου 2010. Και τότε, αφού οι Έλληνες είχαν δώσει άλλη μια νίκη στον κ. Παπανδρέου, πληροφορήθηκαν πως το έλλειμμα για το 2009 είχε φθάσει στο 15,4%! Η κυβέρνηση Παπανδρέου εξέφρασε την ικανοποίησή της για το γεγονός ότι (δι’ αυτού του τρόπου), η Eurostat ήρε τις επιφυλάξεις της για τα ελληνικά στοιχεία, επιφυλάξεις οι οποίες είχαν διατυπωθεί με την ευκαιρία της πρώτης κοινοποίησης στοιχείων, στις 22 Απριλίου 2010 (δηλαδή πριν γίνουν οι αλλαγές στην ΕΛΣΤΑΤ), όταν το έλλειμμα εμφανιζόταν στο 13,6%.
-Αυτό είχε ως συνέπεια και την αναθεώρηση προς τα πάνω του δημόσιου χρέους – στο 126,8% του ΑΕΠ (έναντι 115,1% τον Απρίλιο του 2010).
-Σε ανακοίνωσή του της 15ης Νοεμβρίου 2010, το υπουργείο των Οικονομικών πανηγυρίζει για το… «μέγεθος του δημοσιονομικού εκτροχιασμού της χώρας», καθώς και για την αλλαγή της μεθοδολογίας (ένταξη των ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ), ως αποτέλεσμα της «σκληρής δουλειάς» και της «καλής συνεργασίας» μεταξύ της Eurostat και της νεοσύστατης ανεξάρτητης Ελληνικής Στατιστική Αρχής και «όλων των εμπλεκόμενων φορέων στη παροχή δημοσιονομικών στατιστικών». (Ποιοι ήσαν άραγε αυτοί οι «εμπλεκόμενοι φορείς»;). Η ανακοίνωση καταλήγει με μια… υπόσχεση: «Με αυτά τα δεδομένα συνεχίζεται, αλλά από μια νέα αφετηρία για το 2010, η προσπάθεια για την επίτευξη των μεσοπρόθεσμων δημοσιονομικών στόχων του Προγράμματος και τη δραστική μείωση του ελλείμματος έως το 2014. Η μείωση αυτή του ελλείμματος τα επόμενα χρόνια θα γίνει με ισορροπημένο και δίκαιο τρόπο και σύμφωνα με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα. Δεν θα γίνει με περαιτέρω περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ούτε με αυξήσεις φόρων πέρα από αυτές στις οποίες έχουμε ήδη δεσμευτεί. Θα γίνει κυρίως από τον εξορθολογισμό στις δαπάνες του κράτους, ώστε τα χρήματα του φορολογούμενου να πιάνουν τόπο»!
-Την ίδια μέρα (15 Νοεμβρίου 2010, επομένη δεύτερου γύρου αυτοδιοικητικών εκλογών και ανήμερα της ανακοίνωσης του ελλείμματος) φθάνει στην Αθήνα και η τρόικα.
-Στις 17 Νοεμβρίου 2010, ο κ. Παπακωνσταντίνου συναντήθηκε με τους εκπροσώπους της τρόικας και ελήφθησαν οι τελικές αποφάσεις για τον νέο προϋπολογισμό. Όπως γίνεται γνωστό από «ανώτατο παράγοντα του ΥΠΟΙΚ», «η επιπλέον δημοσιονομική προσαρμογή, μετά την αναθεώρηση από τη Eurostat των στοιχείων για το έλλειμμα, θα γίνει εξ ολοκλήρου το 2011 και το έλλειμμα πρέπει να μειωθεί από τα 22 δις ευρώ στα 17 δις ευρώ. Δεδομένου ότι, το μνημόνιο προβλέπει ήδη μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος ύψους 9,15 δις ευρώ, στον νέο προϋπολογισμό αναμένεται να υπάρξουν πρόσθετα μέτρα ύψους 3,5- 4 δις ευρώ».
-Στις 18 Νοεμβρίου 2010 (αφού δηλαδή ολοκληρώθηκαν οι αυτοδιοικητικές εκλογές και ανακοινώθηκε το θηριώδες έλλειμμα) κατατέθηκε ο προϋπολογισμός για το 2011.
-Την ίδια μέρα, στην ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο, ο κ. Παπανδρέου αναφέρει πως με την πρόσφατη και οριστική αποτίμηση των ελλειμμάτων του 2009, «άλλαξε η αφετηρία», καθώς «το 2009, το έλλειμμα δεν ήταν 32 δισεκατομμύρια ευρώ, όπως πιστεύαμε, αλλά 36,2 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή, ήταν το έλλειμμα 15,4% του ΑΕΠ, αντί 13,6%». Και επομένως, όπως λέει, «η προσπάθεια φέτος πρέπει να είναι μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη». (Επομένως, είναι σαφές πως αναζητούσε τη νομιμοποιητική βάση για την εφαρμογή επιπλέον μέτρων).
-Σημειώστε πως μέχρι τότε, μπορεί να είχαμε μπει στον μηχανισμό στήριξης, αλλά δεν είχε ληφθεί κανένα μέτρο. Ο κ. Παπανδρέου είχε κάνει τις γνωστές ανακοινώσεις από το Καστελόριζο στις 23 Απριλίου 2010 και το μνημόνιο είχε υπογραφεί τον Μάιο του 2010, πλην όμως οι Έλληνες δεν είχαν ακόμη καταλάβει τίποτε. Επομένως, έπρεπε να δημιουργηθεί η νομιμοποιητική βάση για το πρώτο Μεσοπρόθεσμο με τα πρώτα σκληρά μέτρα, που ήλθε στη Βουλή τον Δεκέμβριο του 2010. Ο κ. Παπανδρέου μπορούσε πια να πει «δεν φταίμε εμείς, αλλά οι άλλοι».
-Στις 19 Νοεμβρίου 2010 – και ενώ είχαν δοθεί τα στοιχεία και είχε ανακοινωθεί το έλλειμμα – η κυβέρνηση ανέθεσε σε εταιρία ορκωτών λογιστών την μελέτη των στοιχείων των ΔΕΚΟ, υπό τον γενικό τίτλο «Συγκέντρωση, κωδικοποίηση και ανάλυση χρηματοοικονομικών στοιχείων επιλεγμένων ΔΕΚΟ». Γεγονός που αποδεικνύει πως κάτι τέτοιο δεν υπήρχε όταν τα ελλείμματά τους εντάχθηκαν στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης.
-Παράλληλα, τον Δεκέμβριο του 2010, ο κ. Παπακωνσταντίνου ενέταξε στο πολυνομοσχέδιο για την αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, το οποίο συζητήθηκε στην Βουλή με την διαδικασία του κατεπείγοντος, το άρθρο 11, που προέβλεπε μεταφορά όλων των αρμοδιοτήτων στο επικεφαλής της στατιστικής υπηρεσίας και πλήρη υπαγωγή των πάντων στον Πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ! Δηλαδή, μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο, άλλαξε το νόμο για την ΕΛΣΤΑΤ που ο ίδιος είχε φέρει προς ψήφιση τον Μάρτιο του 2010. Η δε μεταφορά όλων των αρμοδιοτήτων στον κ. Γεωργίου ήταν καθαρά «ελληνική» απόφαση, καθώς σε σχετικό ερώτημα-non paper που είχε αποστείλει στη Eurostat ο επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, ρωτώντας αν είναι σκόπιμη η ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του, η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία είχε απαντήσει πως αυτό «είναι θέμα της Ελλάδας και δεν υπεισέρχεται σε θέματα εθνικής κυριαρχίας».
-Στις 27 Σεπτεμβρίου του 2011, είχαμε την καρατόμηση των έξι μελών του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ (όλων πλην του Προέδρου) μέσω νομοθετικής ρύθμισης. Νωρίτερα, στις 19 Σεπτεμβρίου, είχαμε τις γνωστές αποκαλύψεις των μελών του Δ.Σ. της Αρχής περί τεχνητής διόγκωσης του ελλείμματος και για το γεγονός ότι στην ΕΛΣΤΑΤ ισχύει η ενός ανδρός αρχή. Την ίδια μέρα, ο οικονομικός εισαγγελέας κ. Πεπόνης είχε διατάξει προκαταρκτική εξέταση προκειμένου να διαπιστωθεί η βασιμότητα των ισχυρισμών τους, την οποία είχε αναλάβει εισαγγελέας πρωτοδικών κ. Πόπη Παπανδρέου. Το σοκ υπήρξε τόσο μεγάλο, που ο κ. Παπανδρέου ακύρωσε το ταξίδι του στις ΗΠΑ. Αποκαλύφθηκε τότε ότι τα μέλη του Δ.Σ., τα οποία είχαν εγκριθεί από τα 4/5 της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής, είχαν ουσιαστικά καταργηθεί, δεν συνεδρίαζαν, δεν συμφωνούσαν, δεν έλαβαν μέρος στον προσδιορισμό του ελλείμματος.
-Τότε έγινε γνωστό ότι τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2010, σημειώθηκαν θυελλώδεις συνεδριάσεις του Δ.Σ. της ΕΛ.ΣΤΑΤ, στη διάρκεια των οποίων ο πρόεδρος Α. Γεωργίου αρνείτο πεισματικά να εντάξει στην ημερήσια διάταξη των συνεδριάσεων αυτών το σοβαρό θέμα του ελλείμματος. Τελικά, στις 8 Οκτωβρίου 2010, το θέμα που κυριάρχησε ήταν το αναθεωρημένο έλλειμμα (15,4% τελικά), οπότε και ο πρόεδρος ενημέρωσε πως στον υπολογισμό του ελλείμματος θα εντάσσονταν στοιχεία από τις ΔΕΚΟ και άλλους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, χωρίς να παράσχει οποιαδήποτε εξήγηση – πράγμα το οποίο και έκανε χωρίς απόφαση της Αρχής, λόγω των έντονων διαφωνιών των μελών του Δ.Σ.
-Τον Οκτώβριο του 2011, η ΕΛΣΤΑΤ μείωσε το ΑΕΠ του 2010 κατά 2,9 δις ευρώ, με αποτέλεσμα να αυξηθεί το χρέος κατά 4 δις ευρώ και το έλλειμμα κατά 300 εκ ευρώ.
-Στις 22 Νοεμβρίου του 2011, η Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής δέχθηκε σε ακρόαση τον επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ κ. Γεωργίου και απέρριψε το αίτημά του για αλλαγή του Κανονισμού της Αρχής, απαιτώντας να προηγηθεί η τοποθέτηση μελών του Δ.Σ. Δηλαδή, δύο μήνες μετά την απομάκρυνση των προηγουμένων, η ΕΛΣΤΑΤ πορευόταν χωρίς Δ.Σ. και ο επικεφαλής της έκανε ό,τι ήθελε.
-Τον Δεκέμβριο του 2011, μετά από μηνυτήρια αναφορά του Δικηγορικού Συλλόγου, την υπόθεση ανέλαβε ο τότε οικονομικός εισαγγελέας κ. Πεπόνης, ο οποίος στις 23 Ιανουαρίου έστειλε τον φάκελο στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου, και από εκεί έφθασε στη Βουλή την 1η Φεβρουαρίου 2012. Το γεγονός προκάλεσε μεγάλη αναταραχή και η τότε κυβέρνηση (λόγω των καταγγελιών των οικονομικών εισαγγελέων Πεπόνη και Μουζακίτη για παρεμβάσεις στο έργο τους) έθεσε στο στόχαστρο τους συγκεκριμένους εισαγγελείς. Το ερώτημα περί αντικατάστασης ή μη των οικονομικών εισαγγελέων, τον Ιανουάριο του 2012 από τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης, «συνέπεσε» με την διαβίβαση του φακέλου για την ΕΛΣΤΑΤ στη Βουλή.
-Στις 9 Φεβρουαρίου 2012, σύσσωμη η Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ κατέθεσε αίτημα για εξεταστική επιτροπή (προφανώς με σκοπό να φορτωθούν όλα τα δεινά στην προηγούμενη κυβέρνηση, όπως άλλωστε και τελικώς συνέβη).
-Την ίδια μέρα, το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο απέρριψε το ερώτημα του υπουργού Δικαιοσύνης για αντικατάσταση των οικονομικών εισαγγελέων με ψήφους 7 έναντι 4 και αυτοί παρέμειναν στις θέσεις τους.
-Στις 22 Φεβρουαρίου 2012, διεξήχθη στη Βουλή η περίφημη συζήτηση για την σύσταση εξεταστικής επιτροπής (μετά από την γνωστή παραπλανητική πρόταση 111 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ) για τα στατιστικά στοιχεία.
-Στις 28 Φεβρουαρίου 2012 – και ενώ ο κ. Γεωργίου είχε καταθέσει στον οικονομικό εισαγγελέα με την ιδιότητα του υπόπτου – άλλαξε και πάλι ο νόμος για την ΕΛΣΤΑΤ, ως αποτέλεσμα των πιέσεων από την Κομισιόν και τη Eurostat. Βάσει της νέας διάταξης, ο πρωθυπουργός δεσμεύεται να καταστήσει τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ υπόλογο στο ελληνικό κοινοβούλιο, αλλά δεσμεύεται επίσης «να άρει την ανάγκη να διαβουλεύεται με το κοινοβούλιο σχετικά με τον Κανονισμό Λειτουργίας και Διαχείρισης της ΕΛΣΤΑΤ»!
-Η εξεταστική επιτροπή – οπερέτα, πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2012 στο άψε-σβήσε και το πόρισμά της υπήρξε η επιτομή της μονομέρειας: Καμιά αναφορά στην ταμπακιέρα και καμιά σχέση με τη δικογραφία που διαβιβάστηκε στη Βουλή. Βγήκαν όλοι λάδι και η επιτροπή επέρριψε όλες τις ευθύνες στην κυβέρνηση Καραμανλή. Οι μαρτυρικές καταθέσεις σχετικά με τη δράση της ΕΛΣΤΑΤ απλά δεν ελήφθησαν υπόψη. Στην Επιτροπή δεν έλαβαν μέρος η Νέα Δημοκρατία και το ΚΚΕ, ενώ στη συνέχεια αποχώρησαν και άλλοι βουλευτές.
-Στις 22 Ιανουαρίου 2013, η δικογραφία διαβιβάζεται στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών από το Γραφείο του Εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος. Την ίδια ημέρα ασκήθηκε ποινική δίωξη κατά τριών προσώπων και κατά παντός υπευθύνου για ψευδή βεβαίωση κατά συναυτουργία εις βάρος του Δημοσίου, υπό την ιδιαζόντως επιβαρυντική περίσταση της ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας του αντικειμένου του εγκλήματος και για παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση. Η δικογραφία διαβιβάστηκε στον ανακριτή του 5ου Ειδικού Τμήματος Αθηνών με παραγγελία διενέργειας κύριας ανάκρισης. Μετά το πέρας αυτής, η δικογραφία επεστράφη στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών την 22.7.2013 και αφού έλαβε ειδικό αριθμό, την 24.7.2013 υποβλήθηκε στην Εισαγγελία Εφετών Αθηνών.
-Ωστόσο ο κ. Γεωργίου συνέχισε το «έργο» του και τον Ιούνιο του 2013 ζήτησε από τα στελέχη της υπηρεσίας να υπογράψουν έγγραφο εμπιστευτικότητας, η οποία κατά τη γνώμη του μπορούσε να επεκτείνεται και ενώπιον δικαστικών αρχών, παρά το γεγονός (ή μήπως ακριβώς γι’ αυτό;) είχε υποβληθεί το εισαγγελικό αίτημα δίωξής του.
-Στις 26 Μαΐου 2015, ο εισαγγελέας Εφετών πρότεινε στο Συμβούλιο Εφετών να τεθεί στο αρχείο η δικογραφία σχετικά με την καταγγελία περί τεχνητής διόγκωσης του δημοσίου ελλείμματος από την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) το 2009, αναφέροντας πως δεν προκύπτουν ενδείξεις για την διάπραξη αξιόποινων πράξεων, σε βάρος του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου και των στελεχών της κατά την επίμαχη περίοδο. Αντίστοιχη εισαγγελική πρόταση είχε διατυπωθεί προς το Συμβούλιο Εφετών και έναν περίπου χρόνο νωρίτερα, αλλά δεν είχε γίνει δεκτή από τους εφέτες, οι οποίοι αποφάνθηκαν πως απαιτείται περαιτέρω ανακριτική έρευνα. Έτσι, η δικογραφία για την ΕΛΣΤΑΤ είχε επιστρέψει στην 5η ειδική ανακρίτρια, που την χειρίστηκε με εντολή του Συμβουλίου να προβεί σε συγκεκριμένες ανακριτικές πράξεις. Σημειώνεται ότι η δικαστική λειτουργός που χειρίστηκε την έρευνα, έχει διωχθεί πειθαρχικά για χειρισμούς της στην υπόθεση, μετά από καταγγελίες του πρώην μέλους του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ κ. Ζωής Γεωργαντά.
-Τον Ιούνιο του 2015, είχαμε νέα εξεταστική επιτροπή στη Βουλή που «διερεύνησε» τις συνθήκες υπαγωγής της χώρας στα μνημόνια, οπότε το θέμα της ΕΛΣΤΑΤ επανήλθε με νέες καταθέσεις.
-Στις 2 Ιουνίου 2015, με υπογραφή Βαρουφάκη, προκηρύσσεται η θέση του προέδρου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) για 5ετή θητεία.
-Τον Ιούλιο του 2015, ο κ. Γεωργίου με βούλευμα παραπέμφθηκε να δικαστεί ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος. Το εν λόγω αδίκημα για το οποίο παραπέμφθηκε ο κ. Γεωργίου, συνίστατο στο ότι δεν παραιτήθηκε από την προηγούμενη υπαλληλική του θέση που κατείχε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επί 21χρόνια και στην παράνομη διατήρησή της, παράλληλα μ' αυτή του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, κάτι το οποίο παραβιάζει νομοθετικό πλαίσιο που προβλέπει την υποχρεωτική πλήρη και αποκλειστική απασχόληση του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ. Με το ίδιο βούλευμα ο κ. Γεωργίου, καθώς και δύο ακόμα στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ, οι Κωνσταντίνος Μολφέτας και Αθανασία Ξενάκη, δεν παραπέμφθηκαν για το κακουργηματικού χαρακτήρα αδίκημα της ψευδούς βεβαίωσης που αφορούσε την τεχνητή διόγκωση του χρέους του 2009. Ακόμη, με το ίδιο βούλευμα αποβλήθηκαν από πολιτικώς ενάγοντες ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ Νίκος Λογοθέτης και το πρώην μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ Ζωή Γεωργαντά, των οποίων οι καταγγελίες είχαν οδηγήσει στο ξέσπασμα του σκανδάλου.
-Στις 14 Σεπτεμβρίου 2015, η τότε αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου (σήμερα εισαγγελέας) Ξένη Δημητρίου άσκησε αναίρεση στο υπ’ αριθμ. 1149/2015 βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου, με το οποίο ο πρώην πρόεδρος της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) Ανδρέας Γεωργίου παραπέμφθηκε να δικαστεί ενώπιον Τριμελούς Εφετείου Αθηνών για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος, ζητώντας να παραπεμφθεί ο κ. Γεωργίου και για το κακούργημα της ψευδούς βεβαίωσης.
-Την 1η Αυγούστου 2016, το ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου, με την υπ΄ αριθμ. 1331/2016 απόφασή του, έκανε δεκτή εν μέρει την αναίρεση που είχε ασκήσει η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου όταν είχε το βαθμό της αντεισαγγελέως του ανώτατου δικαστηρίου κατά του υπ΄ αριθμ. 1149/2015 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών που αφορούσε τον πρώην πρόεδρο της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) Ανδρέα Γεωργίου, με αποτέλεσμα να παραπέμπεται και πάλι για νέα κρίση στο Συμβούλιο Εφετών και για το κακούργημα της ψευδούς βεβαίωσης, πλέον του πλημμεληματικού χαρακτήρα αδικήματος της παράβασης καθήκοντος για το οποίο ήδη έχει παραπεμφθεί. Η υπόθεση θα κριθεί και πάλι στο Συμβούλιο Εφετών.
Οι παραβιάσεις δια γυμνού οφθαλμού
-Παραβιάστηκε ο ιδρυτικός νόμος της ΕΛΣΤΑΤ, που προέβλεπε πως όλες οι αποφάσεις της πρέπει να είναι προϊόν συλλογικού οργάνου.
-Η έρευνα για τις εταιρίες ειδικού σκοπού έγιναν από μια ιδιωτική εταιρία, την KPMG και όχι από την ΕΛΣΤΑΤ, αλλά η έκθεση της εταιρίας αυτής συμπεριελήφθη αυτούσια στα στοιχεία που έστειλε η Στατιστική Υπηρεσία. Η ανάθεση νέας έρευνας σε εταιρία ορκωτών λογιστών έγινε μετά την αναθεώρηση του ελλείμματος στο 15,4% και αφού είχαν συνυπολογιστεί τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ.
-Παραβιάστηκε (το πιο σημαντικό, όπου στηρίζεται και η κατηγορία της ψευδούς βεβαίωσης) ο ευρωπαϊκός κανόνας του 50% για τις ΔΕΚΟ. Σύμφωνα με αυτόν, το έλλειμμα μιας ΔΕΚΟ μπαίνει στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης εφόσον τα έσοδά της από πωλήσεις του αγαθού ή της υπηρεσίας που προσφέρει, δεν καλύπτουν τουλάχιστον το 50% των λειτουργικών της δαπανών. Ωστόσο, τέτοια στοιχεία δεν υπήρχαν και παρ’ όλα αυτά τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ συμπεριελήφθησαν (με τα γνωστά αποτελέσματα της διόγκωσης του ελλείμματος).
Όλα αυτά οδήγησαν σε τουλάχιστον δύο ολέθριες, μοιραίες και παράνομες αποφάσεις:
Την αναθεώρηση προς τα πάνω του ελλείμματος και του χρέους και την αναθεώρηση προς τα κάτω του ΑΕΠ.
Και η υπόθεση συνεχίζεται…
www.elzoni.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου