Κατ’ αρχήν αποτελεί πρόοδο στην επαφή με την πραγματικότητα, γιατί πέρυσι άλλα έλεγε. Πέρυσι μοίραζε δέκατες τρίτες συντάξεις και κόψιμο ΕΝΦΙΑ κλπ. Αν όμως η μέση σύνταξη στην Ελλάδα είναι στα 882 ευρώ με αυτήν την αναλογία κάθε εργαζόμενος θα πρέπει συνεισφέρει περί τα 383 ευρώ.
Αν κάποιος συνεισφέρει 383 ευρώ για τους συνταξιούχους, πόσα θα πρέπει να αμείβεται για να δημιουργεί και δικό τους συνταξιοδοτικό απόθεμα, να πληρώνει φόρους άμεσους και έμμεσους, να πληρώνει καμιά ιδιωτική ασφάλεια υγείας γιατί τα δημόσια νοσοκομεία εκτός όλων των άλλων έχουν ξεμείνει από φάρμακα, να πληρώνει φροντιστήριο για τα παιδιά γιατί... κ.λ.π;
Δεν βγαίνει η εξίσωση, Αλέξη, καληνύχτα...
Σύμφωνα με τα στοιχεία λοιπόν, ο μέσος μεικτός μισθός στην Ελλάδα πέρυσι ήταν στα 1.048 ευρώ. Αν από αυτά πρέπει να αφαιρέσουμε τα 383 ευρώ για τη συνεισφορά του κάθε εργαζόμενου σε κάθε συνταξιούχο, τότε μεικτά σε κάθε εργαζόμενο μένουν 665 ευρώ.
Αν αφαιρέσουμε φόρους, εισφορές και βασικά κόστη διαβίωσης, βρισκόμαστε κάτω από το μηδέν. Αυτός είναι ο λόγος που όποιος μπορεί φεύγει από την Ελλάδα και όποιος δεν μπορεί έχει σκαρφαλώσει στα κεραμίδια ή βρίσκεται κρεμασμένος στα κάγκελα...
Η αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος με τη μέθοδο Κατρούγκαλου αποτελεί απάτη και κλοπή και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση σε ό,τι έχει μείνει ακόμη όρθιο στη χώρα.
Αποτελεί απάτη γιατί εμφανίζει σαν βιώσιμο κάτι που οι αριθμοί και η κοινή λογική διαβεβαιώνουν πως δεν είναι βιώσιμο.
Αποτελεί κλοπή, γιατί μονομερώς το κράτος, με την απειλή της κατάσχεσης, ζητά από κάποιους πολλαπλάσιες εισφορές χωρίς να τους εξασφαλίζει την ανάλογη σύνταξη. Αυτός είναι άλλος ένας φόρος που εμφανίζεται σαν ασφαλιστική εισφορά.
Ο Κατρούγκαλος απειλεί καθέναν από εμάς πως για να μην μας πάρει το σπίτι πρέπει να πληρώσουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας έναντι μιας μικρότερης σύνταξης την καταβολή της οποίας δεν μπορεί να εγγυηθεί. Έχουν γίνει τα τελευταία πέντε χρόνια 13 μειώσεις συντάξεων και κανείς δεν ξέρει πόσες θα γίνουν μέχρι τελικής κατάρρευσης.
Το σοβιετιστάν
Οι υψηλότερες εισφορές για όχι ανάλογα υψηλότερες συντάξεις συνιστούν φορολογία.
Όταν οι φόροι φτάνουν με τον άμεσο ή τον έμμεσο τρόπο το 70-80% του εισοδήματος, μιλάμε για κολεχτιβοποίηση της εργασίας και σοβιετικό καθεστώς. Τα σοβιετικά καθεστώτα όπου εφαρμόστηκαν είχαν δύο κύρια χαρακτηριστικά:
α) Το ύψος των μισθών το καθόριζε η κυβέρνηση και όχι η ελεύθερη αγορά. Όταν το 70-80% του εισοδήματος είναι φόροι και εισφορές δεν μιλάμε για ελεύθερη αγορά.
β) Στα σοβιετικά καθεστώτα οι ευνοημένοι δεν είναι αυτοί που παρήγαγαν πλούτο για την κοινωνία στην ελεύθερη αγορά είτε σαν επιχειρηματίες είτε σαν εργαζόμενοι ή στελέχη, αλλά η κομματική νομενκλατούρα και οι πελάτες που στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό. Όταν ο μέσος μεικτός μισθός στη χώρα είναι 1.048 ευρώ οι μετακλητοί του κόμματος παίρνουν τα διπλάσια. Ο ιδιωτικός τομέας εξοντώνεται με φόρους και εισφορές για να δοθούν αυξήσεις στο δημόσιο.
Το μόνο βέβαιο είναι ένα: Η κατάρρευση του τελευταίου σοβιετικού καθεστώτος στην Ευρώπη. Η κυβέρνηση του Τσίπρα επιβεβαιώνει αυτό που γνωρίζουν ακόμη και οι πέτρες. Απ’ όπου πέρασε η αριστερά άφησε πίσω μόνο ερείπια...
Αυτό βέβαια δε συνέβη τον τελευταίο χρόνο, η διάλυση ξεκίνησε από τη μεταπολίτευση και μετά όταν η αριστερή κρατικοδίαιτη ιδεολογία της αριστεράς κυριάρχησε και στη δεξιά που πάντα ένιωθε δέος για το ισχυρό κράτος και τα προνόμια που εξασφαλίζει στους διαχειριστές του.
Η εξίσωση του ασφαλιστικού...
Όποιος πολιτικός θα ήθελε να δώσει μια ειλικρινή λύση στο ασφαλιστικό θα ξεκινούσε από την εξής παραδοχή. Το 25% των συνταξιούχων είναι κάτω του εθνικού ορίου συνταξιοδότησης των 65 ετών. Αυτό το 25% εισπράττει το 30% των συντάξεων που είναι περί τα 8 δισ. ευρώ. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσει η μεταρρύθμιση και η διόρθωση της αδικίας και της κλοπής και αυτών που εργάζονται και ληστεύονται και αυτών που είναι πάνω από 65 ετών και ενώ έχουν καταβάλει εισφορές οι συντάξεις τους μειώνονται.
Το μόνο δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα που μπορεί να υπάρξει είναι ο καθένας να εισπράττει για σύνταξη αυτά που έχει καταβάλει σαν εισφορές, συν μια εθνική σύνταξη από τον προϋπολογισμό σε όποιον συμπληρώσει τα 65 έτη. Από τη στιγμή που γεννιέται κάποιος να υπάρχει ο ασφαλιστικός λογαριασμός και η υποχρέωση από το κράτος κάθε φορά που έχει εργασία να καταβάλει κατά το δοκούν κάτι σε αυτόν, όπως ακριβώς όποιος οδηγεί αυτοκίνητο είναι υποχρεωμένος να έχει ασφάλεια αυτοκινήτου. Πόσα θα καταβάλει κάθε μήνα αυτός ή ο εργοδότης του είναι δικό τους θέμα. Στο τέλος θα εισπράττει ανάλογα με το τι έχει καταβάλει συν αποδόσεις, συν την εθνική σύνταξη. Η χρεοκοπία του ασφαλιστικού στην Ελλάδα καταδεικνύει τη χρεοκοπία της κοινωνικής ασφάλισης. Κοινωνική ασφάλιση σημαίνει ο καθένας να έχει το χέρι στην τσέπη του άλλου, όλοι μαζί στην τσέπη των παιδιών μας και οι πολιτικοί που διαχειρίζονται τα ταμεία της κοινωνικής ασφάλισης να πλουτίζουν σε βάρος όλων.
Όσο υπήρχαν νέοι επιβάτες το αεροπλανάκι πετούσε, τώρα έχει αρχίσει η κάθετη πορεία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου