Στα 50 χρόνια της δημοσιογραφίας δεν μου έτυχε κείμενο που να αποδίδει τόσο πιστά την συμπεριφορά του εκλογικού σώματος , κατά την μεταπολίτευση, όσο οι παραπάνω 50 λέξεις του σχολιαστή Ιουλιανός.
Μετέφερα 5 από τις 8 σειρές των γραπτών του σχολιαστή (σε άλλη στήλη στο capital) αφενός γιατί εντυπωσιάστηκα από την άριστη τοποθέτησή του (την οποία είναι αυτονόητο ότι επικροτώ) και αφετέρου για να βεβαιώσω τους αγαπητούς σχολιαστές ότι θεωρώ υποχρέωσή μου να διαβάζω προσεκτικότατα τα σχόλια (όπως τα παραπάνω) σε όλες τις στήλες καθώς (κατά την δημοσιογραφική μου άποψη) συνθέτουν άριστες πηγές ρεπορτάζ με παράλληλο χρήσιμο προβληματισμό. Μακάρι να έκαναν το ίδιο και οι ασχολούμενοι με την πολιτική και τα κοινά.
Ας δούμε όμως τώρα αν χωράει πειστικός αντίλογος στα επιχειρήματα αυτά που, κατά την άποψή μου, αποτυπώνουν ακριβέστατα και την σημασία των αποτελεσμάτων των δύο εκλογικών αναμετρήσεων του 2015.
Ο πιθανότερος έως βέβαιος αντίλογος πιστεύω ότι θα είναι πως η επιλογή ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξέφρασε την αντίδραση του θυμωμένου εκλογικού σώματος στο δικομματισμό και στην αποδεδειγμένη αποτυχία των κυβερνήσεων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ που έτσι και αλλιώς δεν είχε να παρουσιάσει τίποτε περισσότερο από δύο μνημόνια και μια υποτυπώδη ανάκαμψη από την κατάρρευση του 2009 μέχρι και το 2013.
Πρόκειται για συζητήσιμο αντίλογο που όμως έστεκε μέχρι και τις εκλογές του Ιανουαρίου αν και η επιλογή ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντιφατική προς τη βούληση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού να μείνει στην Ευρώπη και στο ευρώ.
Τέλος πάντων. Η έκταση της αποτυχίας των κρατιστών Σαμαρά-Βενιζέλου δικαιολογούν ακόμη και την (έστω και τραβηγμένη) άποψη "…καλύτερα τον Τσίπρα και ας κάνει έστω και τα μισά από αυτά που λέει".
Τι βλέπουμε όμως από τις πρώτες 30-50 ημέρες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιανουάριο, εκτός από την μπαρουφολογία και τις κόντρες υπουργών και συνιστωσών.
Τον Τσίπρα να υπόσχεται μια νέα Ελλάδα με δεκανίκι τους ΑΝΕΛ που δεν έχουν ούτε ιδεολογία , ούτε πιστεύω, ούτε όραμα, ούτε πολιτικά επιχειρήματα αλλά προσφέρονται, έναντι 1-2 υπουργείων, να πειθαρχούν σε ότι τους πει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τον Καμμένο να μοιράζει το Αιγαίο και τα πετρέλαιά στους Αμερικανούς και μετά να ανακαλύπτει ότι αυτό είναι κακό για την Ελλάδα και τις ισορροπίες της με την Τουρκία αλλά και τις διεθνείς της σχέσεις.
Τον Βαρουφάκη ως κλόουν σε παγκόσμιο επίπεδο να γελοιοποιεί τη χώρα σε σημείο που ο λαός μας να γίνεται πρωτοσέλιδο ειρωνείας, κωμικοτραγωδίας και χλευασμού στα διεθνή μέσα ενημέρωσης .
Τον Λαφαζάνη να προσκυνάει τον Πούτιν επαιτώντας λίγα ρούβλια και να διαδίδει ότι πέφτουν προκαταβολές από τους ρώσικους αγωγούς γιατί ο σύντροφος Παναγιώτης αποκάλεσε την Αγία Πετρούπολη Λένινγκραντ.
Τον Δρίτσα να θεωρεί τους Κινέζους του ΟΛΠ κατακτητές και να κατεβάζει τους κομματικούς εργατοπατέρες να τους στείλουν από εκεί που ήρθαν.
Τον Κατρούγκαλο να χορεύει στην πλατεία Συντάγματος με τις καθαρίστριες λες και ρίξανε τον Τσάρο Νικόλαο.
Την Ζωή να κάνει κατάληψη στην Βουλή και στο κανάλι της Βουλής και να θεωρεί τους Βουλευτές χαχόλους που τους κάνει την μεγάλη τιμή να είναι πρόεδρός τους.
Την συντρόφισσα Λέβα να παρακαλεί τον Κουφοντίνα να συμφωνήσει με τα νομοσχέδια που θα βγάλουν από τις φυλακές δολοφόνους και λαθρέμπορους ναρκωτικών.
Τον Μπαλτά να διακηρύσσει ότι η ισότητα προς το τίποτε θα είναι το έμβλημα της ελληνικής μπολσεβίκικης Παιδείας.
Το δημοψήφισμα να βγάζει 62% ΟΧΙ και να το μετατρέπει ο Τσίπρας σε ΝΑΙ και ο Λαφαζάνης σε οπαδούς του…
Τους ΛΑΕ να σχεδιάζουν ντου… στο Νομισματοκοπείο με τον Λαπαβίτσα και την Ραχηλ για να φέρουν την δραχμή και να κουβαλήσουν στην Ελλάδα λεφτά δραχμοαπατεώνων να αγοράσουν ότι βρουν για σκότωμα…
Τα βλέπουμε όλα αυτά αλλά κρύβουμε την (προφανή) αγανάκτησή μας περιμένοντας ίσως να αλλάξουν τα πράγματα με τον καιρό και να προσγειωθεί ο Τσίπρας στη πραγματικότητα.
Στον ΣΥΡΙΖΑ όμως βλέπουν ότι τα χωνεύουμε και έτσι δεν σκάνε να μας οδηγήσουν σε εκλογές για να λύσουν τα εσωτερικά αριστερά τους προβλήματα.
Και τι κάνουμε εμείς. Αντί να τους αναγκάσουμε να κυβερνήσουν όλοι μαζί αναλαμβάνοντας τις εγκληματικές ευθύνες τους για την κατάντια μας κάναμε αποχή κοντά στο 50%. Απαλλάξαμε των ευθυνών τους την Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Και επιλέξαμε ξανά τον Τσίπρα και τους ΑΝΕΛ μόνους τους. Αν αυτήν την φορά ήταν εκτός από τον θυμό και κάποια επιμονή μας σε αριστερό καθεστώς γιατί δεν βγάλαμε (αν όχι το ΚΚΕ αφού μας χαλάει… το κομμουνιστές) τον "γνήσιο" αριστερό Λαφαζάνη που και έξοδο από την Ευρώπη μας εξασφάλιζε και ολοκληρωτικό καθεστώς Χότζα.
Του Γιώργου Κράλογλου από το Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου