Και λέω φάντασμα γιατί αυτή την στιγμή , το μονο που δεν χρειάζεται η χωρά είναι μια εκ νέου «ταλαιπωρία» με εκλογικές διαδικασίες . Διαδικασίες που θα κοστίσουν και σε χρήμα αλλά κυρίως θα κοστίσουν στην οικονομία συνολικά, αφού για ένα τουλάχιστον μήνα θα παγώσουν και πάλι όλα.
Αν μάλιστα , όπως φαίνεται τουλάχιστον ως αυτή την στιγμή τα αποτελέσματα είναι πάνω κάτω ίδια με αυτά των εκλογών του Ιανουαρίου, τότε πραγματικά η χώρα θα βρεθεί σε ένα νέο αδιέξοδο. Ίσως μάλιστα να πρόκειται για ένα αδιέξοδο από το οποίο δεν θα μπορούμε να βγούμε πια παρά μόνον μέσω της …δραχμής.
Ο πρωθυπουργός αυτή την στιγμή βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο, σχεδόν υπαρξιακό ζήτημα. Τα όσα έλεγε προεκλογικά, τα όσα υποσχόταν , όχι απλώς είναι σαφές ότι δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν, έχουν αντικαταστεί από νέα σκληρά μέτρα που έρχονται μέσω μνημονίου, το οποίο ο ίδιος κατήγγελλε.
Έτσι, ο κ Τσίπρας, αυτή την στιγμή δεν φαίνεται να έχει άλλο δρόμο από το να υπερασπίσει, έστω και καταγγέλλοντας την, την επιλογή της συμφωνίας, μια και εδώ που οδήγησε τα πράγματα με την άνευ νοήματος και στόχου τακτική του τελευταίου εξαμήνου , δεν είναι απλώς υποχρεωτική αλλά και μονόδρομος, μια και οποιαδήποτε άλλη επιλογή οδηγεί άμεσα σε κοινωνική καταστροφή.
Όμως το άλλο μεγάλο του πρόβλημα είναι η εσωτερική του αντιπολίτευση. Τα στελέχη του που θελουν να εφαρμόσουν όσα εξήγγειλαν προεκλογικά. Αυτά που θελουν να ισχύσουν όλα όσα υποσχεθήκαν στους πολίτες και πήραν την ψήφο τους.
Και αυτούς τους τελευταίους, αν και είναι σαφές ότι βρίσκονται εκτός της πραγματικότητας, δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις για κάποιους που διαφοροποιούνται. Αυτοί απλώς ζητούν την εφαρμογή του προγράμματος Σύριζα.
Μέσα σε αυτή την αντιπαράθεση , που έχει οδηγήσει την κυβέρνηση να μην έχει την δεδηλωμένη στην Βουλή, ο πρωθυπουργός , φαίνεται ότι οδηγείται στο να επιλέξει εκλογές. Να επιλέξει δηλαδή την χειρότερη μεν λύση για την χώρα , την καλύτερη όμως ελπίζει για τον ίδιο. Και αυτό γιατί εκτιμά πως εκλογές σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα του δώσουν την δυνατότητα να διατηρήσει δυνάμεις αφού δεν θα έχουν δίνει ακόμα σαφέστατα τα αποτελέσματα της συμφωνίας του και παράλληλα δεν θα προλάβουν οι αμφισβητίες του να συγκροτηθούν και να οργανωθούν κομματικά, άστα ν του καταφέρουν δυνατό εκλογικό πλήγμα.
Βέβαια και αυτά είναι σχεδιασμοί επί χάρτου, γιατί κανεις δεν μπορεί να προβλέψει πια θα είναι η αντίδραση των εξαπατημένων ψηφοφόρων που ποτέ δεν δηλώσαν αριστεροί αλλά ψηφίσαν Σύριζα γιατί τους υποσχέθηκε ‘επιστροφή στο παρελθόν». Μια επιστροφή που δεν έγινε και δεν θα γίνει ποτέ.
Όπως επίσης δεν είναι σαφές ποια θα είναι η αντίδραση του σκληρού πυρήνα στελεχών του που γαλουχηθήκαν στο αντιμνημονιο και τώρα καλούνται να στηρίξουν το βαρύτερο μνημόνιο.
Ο κ τσίπας, αν ήθελε να επιλέξει «εθνική πολιτική» θα μπορούσε να οδηγήσει την χώρα σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας , με ορίζοντα το τέλος της τετραετίας και με μίνιμουμ συμφωνία για τα όσα πρέπει να γίνουν στην χώρα για τον εκσυγχρονισμό της.
Αυτό θα αποτελούσε εθνική στάση και θα έδινε την ευκαιρία στην μεν κυβέρνηση με διακομματική στήριξη να «¨γυρίσει την χώρα σε θετική πορεία» και να βάλει τις βάσεις για αλλαγές που είναι αναγκαίες, αλλά και στο πολιτικό σύστημα να μπορέσει να βρει τα σχήματα που θα το εκφράσουν τις επόμενες δεκαετίες. Σχήματα μέσα από την πραγματικότητα και όχι από τις ιδέες του παρελθόντος.
Του Π. Τρουπιώτη από το Χρηματιστήριο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου