Πάντως ήταν σαφές ότι βρισκόμαστε σε μια πορεία που και με αλλά μετρά θα οδηγούσε στην «λεωφόρο της ανάπτυξης».
Τώρα, μετά τις εκλογές τα πράγματα έχουν φτάσει σε οριακό σημείο γιατί απλώς η κυβέρνηση, δεσμευμένη από τις προεκλογικές της υποσχέσεις αλλά και τις ιδεολογικές αγκυλώσεις και βεβαίως την απειρία κάθε είδους κυβερνητικής δράσης και διεθνών σχέσεων και επαφών, κυριολεκτικά «τσαλαβούτα» από εδώ και από εκεί χωρίς πρόγραμμα.
Σε τέτοιες στιγμές, είναι σαφές ότι θα πρέπει να έχεις πάντα στο μυαλό σου ορισμένα δεδομένα των διαπραγματεύσεων και να έχεις βγάλει ορισμένα συμπεράσματα από το παρελθόν κοντινό ή μακρινό.
Εκτός λοιπόν από τα βασικά , ότι θα πρέπει να έχεις καλούς διαπραγματευτές, συγκεκριμένο στόχο και οργανωμένο οδικό χάρτη αλλά και εναλλακτικά σχεδία, οφείλεις να έχεις ειπούν σου και τρεις ακόμη παραμέτρους , που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των διαπραγματεύσεων.
Ο πρώτος είναι να έχεις σαφή εικόνα για την θέση της χώρας σου στο Ευρωπαϊκό και διεθνές σύστημα. Για την θέση σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, γεωπολιτικό αλλά και κοινωνικό. Και επίσης να έχεις αίσθηση των διεθνών συσχετισμών την συγκεκριμένη στιγμή που εσύ κάνεις την διαπραγμάτευση. Γιατί ανάλογα με αυτούς τους συσχετισμούς ένα δικό σου «αίτημα» μπορεί να περνά εύκολα ή να είναι αδύνατον να προχωρήσει.
Το δεύτερο, έχει να κάνει με το ότι θα πρέπει να έχεις συγκεκριμένη και κυρίως πραγματική- αντικειμενική γνώση για τις δυνάμεις σου και τις δυνατότητες που έχεις αλλά και για τις δυνάμεις του αντίπαλου. Ιδίως το δεύτερο σε συνάρτηση με το μέχρι που ο «αντίπαλος» είναι αποφασισμένος να φτάσει. Τι έχει δηλαδή να χάσει.
Το τρίτο και ίσως κυριότερο, αν ιδίως έχεις στο μυαλό σου ότι μπορεί να οδηγήσεις τα πράγματα κάποια στιγμή σε ρήξη, είναι να έχεις μελετήσει τις επιπτώσεις μιας τέτοιας ρήξης όχι μόνον άμεσα αλλά και μεσομακροπροθεσμα στην χωρά και τον λαό σου.
Πρέπει δηλαδή να έχεις πολύ συγκεκριμένη και σαφή αίσθηση του που μπορεί να σε οδηγήσει μια ρήξη. Μια ρήξη που μπορεί να επέλθει, ακόμα και αν εσύ δεν την επιδιώκεις αλλά από τις κινήσεις σου φτάσει εκεί, έστω και από «ατύχημα».
Αν δηλαδή όταν ξεκινάς μια αντιπαράθεση που μπορεί να σε οδηγήσει σε ρήξη , δεν είσαι σίγουρος ότι θα κερδίσεις ή ότι εν πάση περιπτώσει έχεις να χάσεις πολύ λίγα μια και έχεις εναλλακτικό σχέδιο, τότε είναι σαφές ότι θα πρέπει να κινηθείς «πιο συντηρητικά».
Να οδηγήσεις τα πράγματα εκεί που θα είναι βέβαιο ότι θα κερδίσεις ότι περισσότερο μπορείς να πάρεις την συγκεκριμένη στιγμή, χωρίς ρήξη, χωρίς συνολική σύγκρουση.
Γιατί αν η ρήξη οδηγήσει σε ήττα, που σημαίνει και δραματικά αποτελέσματα για την χώρα σου, τότε είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθείς-με μαθηματικό τρόπο-αμέσως μετά σε μια συμφωνία που σίγουρα θα είναι πολύ χειρότερη από την χειρότερη προ ρήξης συμφωνία.
Γιατί οι νικητές ,μετά την ρήξη, είναι σαφές ότι δεν δείχνουν οίκτο.
Και πρέπει πάντα πριν ξεκινήσεις μια ρήξη να έχεις στο μυαλό σου την φράση του Μακιαβέλι «Ο πόλεμος αρχίζει όταν θέλεις αλλά δεν τελειώνει όταν θέλεις»
Και κυρίως όχι πάντα όπως θέλεις, θα προσέθετα…
Του Π. Τρουπιώτη από το Χηματιστήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου