Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πήγε στο Βερολίνο και ελάχιστα μέτρα από την Άνγκελα Μέρκελ, στη συνέντευξη Τύπου, ήταν σοβαρός, μετρημένος κι άνετος. Είχε τον «αέρα» που έπρεπε. Καθόλου μαγκωμένος, καθόλου ψαρωμένος, αλλά και καθόλου ύφος αδιαλλαξίας ή συγκρουσιακής λογικής. Με άλλα λόγια, έκανε την καλύτερη εμφάνισή του. Όχι μόνο τα τελευταία χρόνια, γενικά. Κι αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα το πού την έκανε. Μέσα στη Γερμανία, στην πρώτη του συνάντηση με τη Μέρκελ. Σαν να πάει ο Ολυμπιακός μέσα στην Μπαρτσελόνα, λοιπόν, και να παίρνει ισοπαλία.
Ο Τσίπρας ήταν εντελώς διαφορετικός από ό,τι τον είχαμε συνηθίσει πέντε χρόνια τώρα. Δεν μίλησε για τους κακούς Γερμανούς που κερδοσκοπούν στην πλάτη μας, αλλά είπε για λάθη των Ελλήνων. Παραδέχθηκε πως αυτό που μας έφερε ως εδώ είναι η αναποτελεσματικότητα του κράτους κι η ενδογενής διαφθορά κι όχι τα παραποιημένα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ ή οι Έλληνες προδότες πολιτικοί που στήνονται στα τέσσερα, όπως λέει ο κυβερνητικός εταίρος Καμμένος. Μίλησε για ηθικό θέμα στο κατοχικό δάνειο κι όχι για δήμευση του Ινστιτούτου Γκαίτε, όπως έλεγε υπουργός του προ ημερών. Κοινώς, ήταν όπως έπρεπε να είναι ένας κανονικός πρωθυπουργός. Μπορεί να του πήρε δύο μήνες (παρά δύο μέρες), αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Ωστόσο, έχει ένα πρόβλημα τώρα. Έχει να αντιμετωπίσει πολίτες (και μέλη του κόμματός του, και υπουργούς του ακόμη) που τόσα χρόνια ποτίστηκαν με τη συγκρουσιακή λογική και με τη ρητορική του μίσους για το πρόγραμμα. Έχει να αντιμετωπίσει ανθρώπους που κάθησαν αμήχανα μπροστά στην τηλεόραση και δεν τον άκουσαν να λέει ούτε μία φορά τη λέξη Μνημόνιο μέσα στο Βερολίνο. Τι θα κάνει με αυτούς; Μακάρι να τους απομονώσει, όπως απομόνωσε τον παλιό Τσίπρα. Τον Τσίπρα του εσωτερικού. Γιατί η χώρα χρειάζεται τον Τσίπρα του εξωτερικού.
Του Τάκη Καραγιάννη από το Protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου