Επιπλέον, παρόμοια αποδοκιμασία δεν θυμάμαι να έχει καταγραφεί ποτέ στις δημοσκοπήσεις για το πρόσωπο ενός πρώην πρωθυπουργού. Με λίγα λόγια: αν δεν συμβεί το θαύμα, ο Γιώργος την έβαψε. Θα βρεθεί σε πολύ δεινότερη θέση από εκείνη στην οποία βρισκόταν (ή νόμιζε ότι βρισκόταν) προτού διασπάσει το ΠΑΣΟΚ, για τον προφανή λόγο ότι θα έχει στερηθεί την όποια προστασία θα μπορούσε να του παράσχει το ΠΑΣΟΚ.
Τι μπορεί να κάνει τώρα, λοιπόν; Μήπως να γυρίσει πίσω; Οχι. Ο Γιώργος είναι μεν σπουδαία μορφή της κωμωδίας, αλλά δεν τον έχω ικανό για τέτοια πλάκα, να βγει δηλαδή και να πει: Εεε... λάθος έκανα, παιδιά. Οπότε μη χρονοτριβούμε, εγώ το κλείνω το μαγαζί, εσείς ψηφίζετε ΠΑΣΟΚ κι όλοι μαζί το ξεχνάμε. Τότε, μήπως να μείνει ακίνητος; Θα μπορούσε και, βεβαίως, του ταιριάζει, αλλά δεν ωφελεί σε τίποτα. Επομένως, νομίζω ότι το πιο πιθανό είναι να συνεχίσει ακάθεκτος στον δρόμο προς την πολιτική ανυπαρξία. Ωστόσο, θα έχει πάρει τη θέση του στην Πολιτική Ιστορία του τόπου: θα είναι εκείνος που, αφού κατέστρεψε το ΠΑΣΟΚ, σηκώθηκε και, με την τελευταία πνοή που του είχε απομείνει, τράβηξε και τη χαριστική βολή. Το ΠΑΣΟΚ δεν τελειώνει ούτε με κρότο ούτε με κλαψούρισμα, όπως θα το ήθελε ο στίχος του Ελιοτ. Τελειώνει σαν ταινία του Ταραντίνο.
Παρακολουθώ, με αληθινό δέος ομολογώ, το τέλος της saga των Παπανδρέου, καθώς η μορφή την οποία παίρνει επιβεβαιώνει την πεποίθηση που απέκτησα στη μέχρι τώρα ζωή μου: καλύτερα στα χέρια κακού και έξυπνου παρά στο αντίθετό του...
Ασχετο. Αναρωτιέμαι αν ο Νικόλαος των Παπανδρέου θα ανταποκριθεί στο χρέος που αναλαμβάνει απέναντι στην Ιστορία του Πνεύματος και των Γραμμάτων, γιατί αυτός πρέπει να γράψει τον κύκλο των κωμωδιών που μπορούν να αποδώσουν τέλεια το νόημα αυτής της τραγωδίας!...
Του Στ. Κασιμάτη από την Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου