Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς, το ότι τις τελευταίες εβδομάδες, πολιτικοί και πολιτευόμενοι, απ όλους σχεδόν τους πολιτικούς χώρους, ανακοινώνουν ότι δημιουργούν ή …σκέφτονται να δημιουργήσουν, ομάδες, κινησεις, παρέες, όπως θέλετε πέστε της , που όπως λένε μπορεί να μετεξελιχθούν σε κόμμα.
Είναι η αλήθεια ότι κάποιοι έχουν «ιδεολογικές πλατφόρμες» πάνω στιες όποιες «χρίζουν» τις νέες αυτές κινησεις. Δυστυχώς όμως και γι αυτούς, τα ιδεολογικά ρεύματα όχι μόνον στην χώρα , αλλά και πανευρωπαϊκά, έχουν μειωθεί σε αριθμό, δια της διευρύνσεως και έτσι μάλλον φαντάζουν «πολυτέλεια» κάποιες τέτοιες κινήσεις Ιδιαίτερα στις σημερινή συγκυρία στην χώρα , όπου οι πολίτες ,( όσοι δηλαδή ασχολούνται με την πολιτική και όχι με την προσπάθεια επιβίωσης τους), ενδιαφέρονται για πρακτικά αποτελέσματα των πολιτικών και όχι για θεωρητικές αναζητήσεις.
Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία πολιτευομένων , που ιδρύουν τέτοιες κινησεις με πολύ απλό σκοπό - στόχο να ενταχθούν σε ένα μεγαλύτερο χώρο-κόμμα, διαπραγματευόμενοι όμως την ένταξη τους ως «αρχηγοί κόμματος» και όχι ως μονάδες. Και αυτό γιατί έτσι πιστεύουν ότι θα έχουν περισσότερες ελπίδες επιβίωσης και ανόδου…
Ο πρώην πρωθυπουργός , ο κ Γ Παπανδρέου που με χθεσινή πολυσέλιδη δήλωση του, «απειλεί» ή προειδοποιεί (όπως θέλετε πάρτε το) με ίδρυση κόμματος , δεν ξέρω σε ποια από τις δυο κατηγορίες ανήκει.
Πιθανόν και στις δυο, πιθανόν σε μια τρίτη με δικά του χαρακτηριστικά. Εξάλλου , ο ίδιος ως πολίτικος έχει δικά του συγκεκριμένα χαρακτηριστικά , μοναδικά θα μπορουσε να πει κανεις στην ελληνική πολιτική (και κοινωνική) ζωή.
Ο κ Παπανδρέου που πραγματικά δεν μπόρεσε να φτάσει ούτε τον παππού του , ούτε τον πατέρα του κατ ελάχιστον (άσχετα με το αν υπάρχουν θετικές ή αρνητικές κρίσεις για τους δυο προηγούμενου) δείχνει να μην έχει καταλάβει τίποτε από όλα όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας.
Δείχνει να μην μπορεί να δηχθεί ο ίδιος (ή ίσως αυτοί στο περιβάλλον του που για καθαρά ιδιοτελείς λόγους τον «φορτώνουν») ότι η ελληνική κοινωνία του χρεώνει την χειρότερη διοίκηση της χώρας, από την μεταπολίτευση και μετά. Ότι του χρεώνει (δικαίως ή αδίκως δεν έχει σημασία) τα χωρίς πρόγραμμα μνημόνια, την εμπλοκή του ΔΝΤ χωρίς ορούς και γενικότερα την σκληρή-εξοντωτική λιτότητα.
Και επίσης του χρεώνει άστοχες(τουλάχιστον) πολιτικές κινησεις και επιλογές προσώπων.
Δεν θέλει να τα δεχθεί (ή καλυτέρα δεν τον αφήνουν να τα δεχτεί οι «φίλοι» του) και προσπαθεί να επιστρέψει. Προσπαθεί να δείξει ότι υπάρχει, ότι είχε δίκιο και πως ο ίδιος μπορεί να είναι μέρος της λύσης , Της λύσης όμως ενός προβλήματος για το οποίο σίγουρα δεν είναι ο μονός που φταίει , αλλά φταίει γιατί και δεν το είδε και δεν το αντιμετώπισε σωστά. Έκανε τα αντίθετα από αυτά που έπρεπε να κάνει …
Και αυτό δεν το ξεχνούν ούτε οι σκεπτόμενοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, ούτε οι έλληνες κεντροαριστεροί, ούτε βέβαια το σύνολο των ελλήνων πολιτών.
Τώρα , ο κ Παπανδρέου με τις «απειλές» για ίδρυση κόμματος , ουσιαστικά δηλώνει πως και Πρόεδρο Δημοκρατίας να βγάλουμε, η κυβέρνηση θα έχει προβλήματα μια και ο ίδιος και ορισμένοι βουλευτές που τον ακολούθου ζητούν αλλαγή πρωθυπουργού και πολίτικών. Πολιτικών βέβαια που αυτός θεμελίωσε, αλλά αυτό φαίνεται ότι το ξεχνά…
Μήπως είναι μια ακόμα ανεύθυνη κίνηση ή ένα ακόμα …δημοψήφισμα…
Του Π. Τρουπιώτη από το Χρηματιστήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου