* Υπό το καθεστώς της τρόικας αποφάσισε η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου να τεθούμε όταν βρεθήκαμε σε αδυναμία πληρωμών επειδή έπαψαν να μας δανείζουν οι αγορές λόγω υπερχρέωσης. Αν δεν αποδεχόμασταν τις περικοπές και τις μεταρρυθμίσεις που μας ζητήθηκαν, δεν θα μας έδιναν 240 δισ. ευρώ δάνεια και η χώρα θα είχε κηρύξει πτώχευση με επακόλουθο το οικονομικό χάος.
* Την ανάγκη των μέτρων που προέβλεπαν τα μνημόνια είχε αμφισβητήσει όχι μόνο η σημερινή αντιπολίτευση αλλά και η ΝΔ υπό τον κ. Σαμαρά. Την αντιμνημονιακή ρητορεία την εγκατέλειψε ευθύς μόλις έγινε Πρωθυπουργός, καθώς διαπίστωσε ότι οι μαγικές λύσεις που επικαλούνταν στα ξεχασμένα πια Ζάππεια αποδείχθηκε ότι ήταν εν πολλοίς ανεφάρμοστες. Ετσι αποδέχθηκε τις βάρβαρες οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, αλλά απέφυγε να εφαρμόσει όλες τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για εξυγίανση της δημόσιας διοίκησης, περιορισμό της γραφειοκρατίας, που διευκολύνει τη διαφθορά, και κατάργηση των αντικινήτρων στην επιχειρηματική δραστηριότητα και στις παραγωγικές επενδύσεις. Περιορίστηκε μεν και ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά με συνταξιοδοτήσεις. Δηλαδή κανένας μόνιμος δημόσιος υπάλληλος δεν βρέθηκε άνεργος και χωρίς εισόδημα, όπως το 1,5 εκατομμύριο ανέργων από τον ιδιωτικό τομέα. Απέμειναν 3 εκατομμύρια εργαζόμενοι για να θρέψουν τα υπόλοιπα 8 εκατομμύρια και έτσι οδηγείται σε χρεοκοπία το ασφαλιστικό σύστημα.
* Παρά τις κατάρες κατά της τρόικας, χάρη στα επώδυνα αλλά αναγκαία μέτρα που μας επέβαλε και τον πρωτοφανή δανεισμό με χαμηλά επιτόκια, τέθηκε υπό έλεγχο η κατάσταση και παρά τα κάποια λάθη εξυγιάνθηκαν τα δημόσια οικονομικά, ενεργοποιήθηκε κάπως η παραγωγική μηχανή, ισορρόπησε το ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών και φάνηκε επιτέλους φως στην άκρη του τούνελ. Το περίφημο success story.
Ομως αντί της αναγνώρισης του επιτεύγματος χάρη στα μνημόνια, ο κ. Σαμαράς θυμήθηκε το αντιμνημονιακό του παρελθόν, ανακοίνωσε με πάθος ότι τα σχίζει φύλλο-φύλλο, διώχνει το ΔΝΤ και βγαίνει ξανά στις αγορές, που όμως τον άδειασαν.
Προσπαθώντας έτσι να αποκρούσει την επερχόμενη λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ, κατέληξε με την αντιμνημονιακή ρητορεία του να δικαιώσει τον λαϊκισμό της αντιπολίτευσης και να επανατροφοδοτήσει τις αμφιβολίες και τη δυσπιστία των δανειστών για τη σοβαρότητα του πολιτικού μας συστήματος. Βλέπουν διάθεση βεβιασμένης εξόδου από τα μνημόνια. Και δίνουμε την εντύπωση ότι θα επανέλθει εν δόξη και τιμή το χαζοχαρούμενο και φαύλο παρελθόν το οποίο μας έφερε στη σημερινή δραματική λιτότητα.
Αν χάρη στα μνημόνια γλιτώσαμε την πτώχευση και ξαναβρήκαμε, έστω με θυσίες των πολλών, την οδό επανόδου στην ανάπτυξη, το λογικό θα ήταν να δεσμευθούμε ότι θα συνεχίσουμε τα συμφωνηθέντα προκειμένου να παγιωθεί η επισφαλής σταθεροποιητική και αναπτυξιακή πορεία.
Μήπως απογοητευμένη η ΕΕ μάς ωθεί σε αδιέξοδο, προκειμένου να απαλλαγεί από τους αδιόρθωτους Ελληνες, καθώς μάλιστα φαίνεται σχεδόν βέβαιη η εκλογική επικράτηση του ανατρεπτικού ΣΥΡΙΖΑ; Μια τιμωρία της Ελλάδας θα ήταν ισχυρή προειδοποίηση και για άλλους αντισυμβατικούς ανά την Ευρώπη.
Του Γ. Μαρίνου από το Βήμα της 07-12-14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου