Έχω σημειώσει και άλλη φορά στη στήλη το ανέκδοτο με τον γελωτοποιό που έπιασε τα οπίσθια του βασιλιά και όταν ο βασιλιάς του έβαλε τις φωνές ο γελωτοποιός απολογήθηκε λέγοντας : «Με συγχωρείς βασιλιά μου νόμιζα ότι ήταν η βασίλισσα…».
Το επαναλαμβάνω γιατί ταιριάζει απόλυτα με την νέα κυβερνητική γκάφα στον ΕΝΦΙΑ και τις 100 δόσεις που για να την δικαιολογήσει ο πρωθυπουργός μίλησε για λαθάρα… «κουρεύοντας» τις αρμοδιότητες του Γκίκα Χαρδούβελη.
Οι γκάφες του Γκίκα Χαρδούβελη που έχει να κάνει με 3.800.000 οφειλέτες, 70 δισ. ευρώ, σε μια οικονομία με την πτώχευση να σε τριγυρνάει… (έστω και από κάποια απόσταση) ασφαλώς και είναι λαθάρα.. (κατά την έκφραση Σαμαρά). Αλλά πριν απ όλα είναι λαθάρα… του ίδιου του πρωθυπουργού και του επιτελείου του.
Γιατί εφόσον στον υπουργό Οικονομικών καταλογίζονται κακοί χειρισμοί και υποτακτική συμπεριφορά σε επηρεασμούς κομματικών συμβούλων (από τις πρώτες ημέρες της θητείας του) δεν τον περιμένεις να αναστατώσει την κοινωνία και την οικονομία για να τον «συμμαζέψεις».
Τον «αποκεφαλίζεις» θεαματικά και βάζεις τον επόμενο (μέχρι να τον αποκεφαλίσεις και αυτόν) αφού, σύμφωνα με την γνωστή παλαιοκομματική συνταγή, οι υπουργοί Οικονομίας ή Οικονομικών τοποθετούνται στην Ελλάδα μόνο για να αναλαμβάνουν τις γκάφες των πρωθυπουργών…
Το μόνο κέρδος όλων υπουργών Οικονομίας-Οικονομικών που πέρασαν από την «γκιλοτίνα» της «συνταγής» αυτής του 1985-2014 είναι ότι έτσι κάλυψαν και την δική τους ανικανότητα…
Ίσως ο κ. Σαμαράς να βρήκε λύσεις ισορροπίας στην κυβέρνηση και στις σχέσεις των συμβούλων του με το οικονομικό επιτελείο.
Ό,τι όμως και να νομίζει, καλό είναι να αρχίσει να πιστεύει (γιατί δεν δείχνει να το πιστεύει) ότι την κυβέρνησή του δεν την έχουν στιγματίσει μόνο τα λάθη στην άσκηση της φορολογική της πολιτικής.
Την έχει στιγματίσει η λαθάρα… της φορολογικής πολιτικής στο σύνολό της.
Μιας άδικης, αντιφατικής, αντιαναπτυξιακής και αναποτελεσματικής (για τις προοπτικές της οικονομίας) φορολογικής πολιτικής που έχει αποκλειστικά και μόνο εκβιαστικό εισπρακτικό χαρακτήρα.
Λαθάρα… και όχι απλό λάθος της φορολογικής πολιτικής είναι ολόκληρος ο χιλιομπαλωμένος ΕΝΦΙΑ που ξεκίνησε να χαρατσώνει ως βίλες τις στάνες και ως προνομιούχα οικόπεδα τα ρουμάνια. Απόδειξη ότι τα πήρε πίσω για να κάνει τους φορολογούμενους να τραβιόνται μέρα-νύχτα μπας και γλιτώσουν τα σπίτια τους από τους κρατικούς πλειστηριασμούς.
Λαθάρα… και όχι απλό λάθος είναι και η φορολόγηση των παγίων στοιχείων των επιχειρήσεων σε μια περίοδο που ζητάει από τις επιχειρήσεις (μεγάλες και μικρές) επενδύσεις. Απόδειξη ότι και εδώ συμφώνησε το υπουργείο του να κάνει διορθώσεις μέχρι το τέλος του 2014.
Λαθάρα… αντίφαση και όχι απλό λάθος είναι η διατήρηση των αντικειμενικών αξιών στο ύψος του 2007 όταν σήμερα πουλάς το σπίτι του όσο-όσο και δίνεις και τα έπιπλα δώρο… αλλά δεν βρίσκεις αγοραστή γιατί η εφορία ζητάει άλλα τόσα για φόρους. Απόδειξη ότι το Σ.τ.Ε έφερε τα πάνω-κάτω και βάζει στην κυβέρνηση τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι…
Λαθάρα… και αντίφαση είναι να ζητάς πόθεν έσχες με βάση τις αντικειμενικές αξίες όταν το κύκλωμα ακινήτων, οικοδομής, κατασκευών και παραγωγής υλικών οικοδομής από τον χάλυβα μέχρι τον ασβέστη… καταρρέει και προκαλεί απολύσεις χιλιάδων εργαζόμενων. Απόδειξη ότι η πολιτική αυτή «αποδίδει» μόνο με τις «κλοπές» μέσω των παλαιών αντικειμενικών.
Λαθάρα… και αντίφαση στην πολιτική ανάπτυξης είναι η υψηλή φορολόγηση των καυσίμων και γενικά του ενεργειακού κόστους των επιχειρήσεων. Απόδειξη ότι έγινε άνω-κάτω η αγορά καυσίμων. Πούντιασαν τα νοικοκυριά. Αποσύρθηκαν τα αυτοκίνητα. Και όταν η κυβέρνηση κατάλαβε την αποκοτιά της μάζεψε τους φόρους στην θέρμανση έστω και για δείγμα.
Λαθάρα… είναι να πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις ανάπτυξη με απαράδεκτου ύψους φορολογικούς συντελεστές, ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ, και χαρατσώματα δήθεν αλληλεγγύης όταν γνωρίζεις ότι ο επιχειρηματίας αποζητά μόνο σταθερό φορολογικό σύστημα (αναπτυξιακής λογικής) ισχύος μιας δεκαετίας (τουλάχιστον) σε συνδυασμό με καταπολέμηση της γραφειοκρατίας. Απόδειξη ότι ψάχνουμε επενδυτή (σοβαρό) με το κερί, ακόμη και σήμερα που τα μεροκάματα είναι σχεδόν πείνας.
Συνεπώς κανείς δεν πρόκειται να ξεγελαστεί είτε με την ομολογία λαθών είτε με το ψαλίδισμα Χαρδούβελη όταν ορθώνεται δίπλα του ως καθεστώς το φορολογικό τείχος του αίσχους. Καθεστώς το οποίο και αναποτελεσματικό είναι στην οικονομία και στα εισπρακτικά του αποτελέσματα, αφού παραμένουν εκτός στόχων με τους φοροοφειλέτες να αυξάνονται κατά εκατοντάδες χιλιάδες από χρόνο σε χρόνο.
Του Γιώργου Κράλογλου από το Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου