Η προσωπική άποψη μιας 20χρονης φοιτήτριας για την εργασιακή εμπειρία που βίωσε στα μεταλλεία Κασσάνδρας διάρκειας μόλις 1 μηνός και όπως αυτή διατυπώθηκε στο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Sceptic Youth” προκάλεσε τρομερή ενόχληση στους διαμορφωτές της “antigold” πραγματικότητας.
Ως γνωστόν, σ’ αυτόν τον ιδιότυπο μικρόκοσμο τους η... αλήθεια, η... ελευθερία άποψης και έκφρασης έχει κάποια «πρέπει», τα όποια όποιος δεν τηρεί, οφείλει να σιωπά γιατί αλλιώς θα έχει την «τύχη» που είχε η 20χρονη φοιτήτρια του ΑΠΘ.
 |
| Στοχοποίηση από τον γνωστό κόκκινο ΦΑΣΙΣΤΑ... |
Ποια «τύχη»; Τα προσωπικά της δεδομένα έγιναν αντικείμενο σκύλευσης και διαπόμπευσης στο διαδίκτυο εμπλουτισμένα με ισχυρές δόσεις ανακριβειών και συνωμοσιολογίας μέσα από πρακτικές που παραπέμπουν σε σκοτεινές εποχές.(Διαβάστε εδώ)
Αποτέλεσμα; Τόσο η 20χρονη φοιτήτρια όσο και η οικογένεια της στο Στρατώνι από χθες βρίσκονται υπό καθεστώς φόβου και τρομοκρατίας. Με λίγα λόγια ο «σκοπός» επιτεύχθει.
Τώρα αρχίζουν τα ατελείωτα «γιατί»;
- Γιατί αυτή η νεαρή κοπέλα πρέπει να φοβάται να κυκλοφορήσει στο δρόμο ή να ανοίξει τον υπολογιστή της;
- Γιατί η οικογένεια της πρέπει να περνάει αυτή την περιπέτεια;
- Γιατί να πρέπει αποδείξει τόσο ή ίδια όσο και η οικογένεια της, ότι εκτός απ’ αυτή τη μικρή χρονικής διάρκειας εργασιακή εμπειρία στο θερινό πρόγραμμα απασχόλησης της "Ελληνικός Χρυσός" αν έχει ή δεν έχει επαγγελματική σχέση ή συνάφεια με τα μεταλλεία;
- Γιατί να πρέπει να μάθει και ο τελευταίος πολέμιος της μεταλλευτικής δραστηριότητας στη ΒΑ Χαλκιδική, ότι η οικογένεια της δίνει αγώνα όπως και χιλιάδες άλλες οικογένειες φοιτητών στην Ελλάδα κάτω από τόσο δύσκολες συνθήκες, όπως είναι αυτές που επικρατούν στη χώρα μας, για να μπορέσει να ολοκληρώσει τις σπουδές της;
- Γιατί να οφείλει να δώσει εξηγήσεις σε κάποιους εμπαθείς και εμμονικούς “antigold” για το γεγονός ότι η αδερφή της δε δουλεύει στα μεταλλεία, αλλά πηγαίνει ακόμη σχολείο και πιο συγκεκριμένα στο γυμνάσιο;
- Γιατί μια φοιτήτρια που διέπεται από “antigold” λογικές να έχει το δικαίωμα να γράψει και να δημοσιεύσει την άποψη της και το ίδιο δικαίωμα να μην το έχει μια φοιτήτρια με διαφορετική άποψη και να θεωρείται ότι ή θέση της είναι κατευθυνόμενη ή αποτέλεσμα χειραγώγησης;
- Ως πότε πια, θα επικρατεί αυτή η λογική του διασυρμού και της ποινικοποίησης όσων διατυπώνουν διαφορετική άποψη σε σχέση με την αλήθεια και την πραγματικότητα που θέλουν να επιβάλλουν στη δημόσια σφαίρα οι πολέμιοι της μεταλλευτικής;
Η λέξη ντροπή είναι η μοναδική και ίσως η πιο επιεικής διατύπωση που αρμόζει γι’ αυτό το νέο τους ηθικό ολίσθημα.
Μια δημόσια συγνώμη ίσως θα ήταν ο μοναδικός τρόπος για να επουλώσει τις πληγές που άνοιξε αυτή η πρωτοφανής επιχείρηση στοχοποίησης και τρομοκράτησης με θύμα τη νεαρή φοιτήτρια από το Στρατώνι και τα μέλη της οικογένειας της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου