Από την άλλη, γελοιοποιήθηκαν ο Τσίπρας κι η επιπολαιότητά του να αμολάει «πιασάρικες» τριτοκοσμικές ανοησίες, μένοντας κάθε φορά έκθαμβος με τις μεγάλες πετυχεσιές της Βενεζουέλας ή της Αργεντινής. Μερικές φορές καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς, Αλέξη μου, και ακόμη περιμένω να μάθω τι κοινό έχεις εσύ με τον Τσάβες, έναν εθνικιστή λοκατζή, πραξικοπηματία, λαϊκιστή σοσιαλιστή και πιστό καθολικό.
Κάποιος μερακλής χαβαλετζής διέδωσε στο διαδίκτυο ότι η Αργεντινή και η Βενεζουέλα έκαναν... μήνυση κατά της Ελλάδας για όσα «συκοφαντικά» είπαν αυτές τις μέρες κυβερνητικοί βουλευτές και παράγοντες. Πλημμύρα οι αναπαραγωγές της μπούρδας από ακράτητους «επαναστάτες». Το δε τρολ που το σκέφτηκε, για να ξεφτιλίσει όσους μάσησαν την μπαρούφα, έβαλε μέσα στην τρολιά κι έναν δημοσιογράφο ονόματι Φελίθ Ναβιδάδ. «Feliz Navidad» στα ισπανικά σημαίνει «Ευτυχισμένα Χριστούγεννα! Κι όμως, ποταμοί τα επιχαίροντα σχόλια, συχνά γεμάτα μίσος, ύβρεις και αμετροέπεια κατά κυρίως του πρωθυπουργού. Κι όλα αυτά κάτω από μια κατασκευασμένη γελοιότητα. Κι όμως ψηφίζουν αυτοί που πίστεψαν τη βλακώδη είδηση.
Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/J.P. Morgan και διάφοροι γύρω γύρω, τα ρέστα του Καμμένου, του παραλίγο αρραβωνιάρη του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορούν να χωνέψουν το ξεβράκωμα και τώρα φτάνουν να λένε ότι η «περήφανη» χρεοκοπία είναι καλό πράγμα! Η χρεοκοπία, η πτώχευση, αδέρφια, δεν είναι καλό πράγμα. Είναι πάντα η άσχημη κατάληξη άλλων κακών επιλογών. Και κριτήριο, βασικό, είναι πώς ζουν οι απλοί άνθρωποι. Ε, λοιπόν, εκεί οι άνθρωποι ακόμη ταλαιπωρούνται, πολλά χρόνια τώρα κι η καθημερινότητά τους είναι πολύ χειρότερη από τη δική μας.
Η επικοινωνιακή και πολιτική νίλα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη μεγάλη. Σαν αυτή που θα πάθει η Ν.Δ. για το νομοθετικό σέρβις στους «νταβατζήδες» των ΜΜΕ. Οποιος το σκέφτηκε απονομιμοποιεί την κυβέρνηση στα μάτια του λαού όσο δεν φαντάζεστε. Αμα η ιδέα είναι από το ψιλικατζίδικο/κόμμα του Βενιζέλου, να την κρατήσει για να παίζει η Αφρα. Αμα είναι ημετέρου, να πάει σπίτι του. Θα φάμε τόσες πέτρες από τους απλούς πολίτες, που θα χτίσουμε το νέο Σινικό Τείχος. Αμα εγώ έχω πιάσει την πέτρα στο χέρι μου, φαντάζομαι άλλοι τι θα κάνουν!
Η έλλειψη σεβασμού στις θυσίες του απλού πολίτη και η εκπομπή του μηνύματος ότι ακόμη και μέσα στην κρίση κουμάντο κάνουν οι μπατιρημένοι μεγιστάνες της προπαγάνδας, των δημόσιων έργων και των προμηθειών είναι δείγμα κάκιστης ηγεσίας. Ανθρωποδιώκτης. Τέτοιες φαεινές ιδέες υπέρ των «νταβατζήδων» μπορούν να έχουν μόνο άνθρωποι που πάσχουν από απόλυτο ιδρυματισμό της εξουσίας, χωρίς καμία επαφή με την αληθινή κοινωνία και τον σφυγμό της.
Αντιλαμβάνομαι, ίσως, τη λογική που λέει «να μην ανοίγουμε μέτωπα με όλους στην κοινωνία και δη τους ισχυρούς». Ηρεμα νερά ώσπου να βγούμε από την κρίση. Διαφωνώ όμως κάθετα, γιατί πιστεύω ότι η κρίση ήταν μια ευκαιρία να τραβήξουμε την πρίζα στα υπερχρεωμένα επικοινωνιακά μαγαζιά των μεγάλων παρασίτων, που λυμαίνονται δεκαετίες τώρα τη χώρα, παχιά τσιμπούρια στον σβέρκο του λαού. Κατανοώ όμως τη λογική που θα έλεγε «εστιάζω στη σωτηρία της χώρας, στην επίτευξη σταθερότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας».
Αλλο όμως «δεν ανοίγω μέτωπα γιατί θέλω κοινωνική ειρήνη» κι άλλο βάζω πλάτες στα παραπαίοντα ερείπια της διαπλοκής, του αληθινού βαθέος κράτους. Το πολύ σέρβις στα συμφέροντα των εκδοτών/μπετατζήδων/προμηθευτών θα οδηγήσει στα αντίθετα αποτελέσματα, στη δημιουργία αστάθειας, λόγω αντίδρασης των πολιτών στην πρόκληση.
Και κυρίως υπογραμμίζω ότι η επιρροή των παραδοσιακών μπετατζήδικων ΜΜΕ είναι συνεχώς συρρικνούμενη. Κάθε πέρσι και καλύτερα σε κυκλοφορίες και θεαματικότητες. Σε μια υγιή ομαλή οικονομική εξέλιξη, χωρίς σωτήριες κυβερνητικές παρεμβάσεις για τα χρέη τους, οι τύποι αυτοί θα είχαν ήδη ακούσει την εξόδιο ακολουθία και θα είχαμε φάει τα κόλλυβά τους.
Θυμίζω ξανά ότι τον Νοέμβριο του 2009 ο Αντώνης Σαμαράς δεν είχε κανένα από τα μεγάλα έντυπα ή ηλεκτρονικά μαγαζιά τους μαζί του. Κυρίως τo Antinews, υπό τη διεύθυνση των Βασίλη και Πάνου Ζήση, επιβεβαιώνοντας τη συνεχώς αυξανόμενη επιρροή του διαδικτύου, με τη ρωμαλέα αντισυμβατικότητά του, σάρωσε την αντίπαλη προπαγάνδα των παραδοσιακών μέσων, εστία ελεύθερου και «ασύμμετρα» αποτελεσματικού δημόσιου λόγου.
Αντί λοιπόν οι ταγοί της παράταξης και οι της προσκολλήσεως να πάρουν το μήνυμα και να πάψουν να υπερεκτιμούν την επιρροή των παραδοσιακών ΜΜΕ των μπετατζήδων και προμηθευτών, τους ανασταίνουμε, τους χαϊδεύουμε. Τους σώζουμε.
Προειδοποιώ ότι με μερικούς από αυτούς τους τύπους το παιχνίδι τελειώνει, όπως με το παγωμένο φίδι που ζέστανε ο βοσκός στον κόρφο του για να το σώσει. Μόλις συνέλθει, σε δαγκώνει μπαμπέσικα...
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου