Και τι εστίν αλήθεια;

Τι ρόλο παίζει το ψέμα στη ζωή μας; Φιλοσοφικό το ερώτημα και προσπάθειες απαντήσεως φιλοξενούνται σε χιλιάδες περισπούδαστες μελέτες. Ανεκτά τα κατά συνθήκην ψεύδη, που διευκολύνουν τη ζωή μας. Ευδοκιμεί και το πολιτικό ψεύδος, το οποίο κυριαρχεί και το ζούμε ιδιαίτερα στον τόπο μας. Τα πολιτικά κόμματα διαπρέπουν σ' αυτό και αξίζει να δούμε τι υποστηρίζουν σχετικά κάποιοι σπουδαίοι άνδρες. «Η πολιτική είναι η τέχνη της ψευδολογίας» είχε αποφανθεί πριν από περίπου 250 χρόνια ο πολύς Βολταίρος. Το κάνει πιο συγκεκριμένο ο μέγας κοινωνιολόγος Μαξ Βέμπερ ισχυριζόμενος: «Τα κόμματα ανταγωνίζονται άλληλα ολότελα χωρίς αρχές. Είναι καθαρές ενώσεις θεσιθηρών που συντάσσουν τα μεταβαλλόμενα προγράμματά τους ανάλογα με τις πιθανότητες που έχουν να αγρεύουν ψήφους». Το διαισθανόμαστε αυτό ή και το γνωρίζουμε πολύ καλά. Αλλωστε τα ίδια τα κόμματα αλληλοκατηγορούνται για τα ψέματά τους.


Και καλά, θα μου πείτε, οι ιδεολογίες και τα οράματά τους με τα οποία γοητεύουν τα πλήθη; Ο διαπρεπής γάλλος πολιτικός Μισέλ Ροκάρ απαντά ωμότατα: «Ολες οι ιδεολογίες που ισχυρίζονται ότι μπορούν να κάνουν το όνειρο πραγματικότητα απλώς κάνουν να τρέχει το αίμα των ανθρώπων. Οι ιδεολογίες χρησιμεύουν  για να καταλάβεις την εξουσία, όχι για να την ασκήσεις». Προσοχή: είναι σοσιαλιστής, συνεπώς ιδεαλιστής.

Αλλωστε και ο λαός αποδέχεται το ψεύδος: «Αν θέλεις να κερδίσεις τη συμπάθεια της μάζας, πρέπει να της λες τα πιο ηλίθια και τα πιο ωμά ψέματα» υποστήριζε ο πανούργος Αδόλφος Χίτλερ. Και το αληθές του λόγου της Ακρα Δεξιάς έρχεται να επιβεβαιώσει η Ακρα Αριστερά με τον σύντροφο Βλαδίμηρο Λένιν που διαβεβαίωνε ότι «ένα ψέμα επαναλαμβανόμενο γίνεται αλήθεια». Περίτρανη επιβεβαίωση, τα εκατοντάδες εκατομμύρια που επί πολλές γενεές πίστεψαν και πιστεύουν και τους δύο λαοπλάνους. Καλά, και τόσο αφελείς και ανόητοι είναι οι αποδέκτες των ψευδών; «Η πείρα είναι μια χτένα την οποία ο Θεός χαρίζει στον άνθρωπο μόνο όταν του έχουν πέσει τα μαλλιά» μας θυμίζει μελαγχολικά ο μεγάλος τιμονιέρης Μάο Τσε Τουνγκ που ήξερε να πείθει τους διαφωνούντες με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Τα εκατομμύρια των θυμάτων του μάταια προσπαθούν να μας τα υπενθυμίζουν όλα αυτά. «Τίποτε δεν είναι τόσο θαυμαστό στην πολιτική όσο η φτωχή μνήμη» εξηγεί ο μέγας οικονομολόγος Τζον Κένεθ Γκάλμπρεϊθ. Η τεχνολογική πρόοδος προσετέθη άλλωστε στις στρατιές των πολιτικών για να πλασάρει και εκείνη τα πιο ωραία ψέματα: «Δώστε μου μια τηλεόραση (...) και θα κάνω τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι το νερό βράζει στους πενήντα βαθμούς υπό το μηδέν και αντιστρόφως γίνεται πάγος σε θερμοκρασία 50 βαθμών πάνω από το μηδέν» πλειοδοτούσε ο μέγας σοσιαλιστής φιλόσοφος Μπερτράν Ράσελ. Και πού να γνώριζε τις δυνατότητες του Ιnternet...

Αλλά ας το φιλοσοφήσουμε, όπως συνιστά ο Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν: «Γιατί να λέει κανείς την αλήθεια όταν τον συμφέρει το ψέμα;». Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και τα κόμματα και κάποιες ιδεολογίες που χάρη σ' αυτό ευδοκιμούν.
Του Γ. Μαρίνου από το Βήμα της 15-08-14