Την ουσία σε σχέση με το τι μπορεί να γίνει, ώστε το χρέος να γίνει βιώσιμο ( κατά την λογική του ΔΝΤ) , να μπορέσει να ελαφρυνθεί το ελληνικό κράτος, ώστε να υπάρξει δυνατότητα «να πέσουν χρήματα στην αγορα», όπως θέλουμε ως χώρα.
Και η ουσία βέβαια, θα είναι και αυτή ένα θέμα πάω στο οποίο θα υπάρξει αντιπαράθεση.
Τι λέει ο Σύριζα ( αλλά και ορισμένα αλλά κόμματα της αντιπολίτευσης). Ότι θα πρέπει η κυβέρνηση να ζητήσει και μάλιστα πιεστικά, όπως λένε, να υπάρξει , ένα πολύ μεγάλο κούρεμα του χρέους. Ένα κούρεμα που κυμαίνεται από 40-50 μέχρι και 70-80%...
Βεβαίως, θεωρητικά , κάτι τέτοιο όχι απλώς θα ήταν καλό για την χωρά , αλλά (θεωρητικώς πάντα) θα ήταν ευεργετικό.
Πρακτικά όμως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;
Αν θέλουμε να κινούμαστε με βάση την πραγματικότητα και με αίσθηση των δεδομένων και όχι με ουτοπίες ή το τι θα θέλαμε, είναι βέβαιο ότι καμία χωρά , κανένας διεθνής θεσμός (ίσως πια ούτε και τα ΔΝΤ) δεν πρόκειται να συμφωνήσει σε κούρεμα του ελληνικού χρέους.
Σε νέο δηλαδή κούρεμα, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει υπάρξει ένα γενναίο κούρεμα.
Και τ6ο ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει τέτοια περίπτωση, γίνεται σαφές όχι μόνον από τα όσα λένε κυβερνήσεις και υπουργοί άλλων χωρών, ή από τα όσα λένε στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Γίνεται σαφές και από επίσημα κείμενα.
Πριν μια εβδομάδα περίπου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, απαντώντας σε αναφορά που της είχε κατατεθεί από Φιλανδή κάτοικο, για το ζήτημα της διαγράφης μέρους του χρέους Ελλάδας, Ιταλίας Ισπανίας και Πορτογαλίας, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για συζήτηση.
Γράφει ανάμεσα στα αλλά στην απάντηση της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή
« Το ενδεχόμενο διαγραφής χρέους ενέχει τον κίνδυνο αρνητικών αποτελεσμάτων», μια και όπως λέει μεγάλο μέρος του χρέους ανήκει σε συνταξιοδοτικά ταμεία και τράπεζες ευρωπαϊκών χωρών , που σε μια τέτοια περίπτωση «θα μπορούσαν να βρεθούν σε επισφαλή κατάσταση».
Πρόκειται δηλαδή για σαφή αρνητική απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε μια πιθανή τέτοια προοπτική.
Παράλληλα θα πρέπει να σκαφτόμαστε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο να περάσει από τις κυβερνήσεις των υπολοίπων χωρών, μια και θα άνοιγε τους ασκούς του Αίολου συνολικά στην ΕΕ αλλά και θα δημιουργούσε μεγάλα πολιτικά αλλά και οικονομικά προβλήματα στο εσωτερικών άλλων Ευρωπαϊκών χωρών
Και να μην ξεχνάμε , ότι το κούρεμα πρέπει να το δεχθούν και αυτοί που κατέχουν το χρέος. Γιατί αν δεν το δεχθούν , τότε όχι μόνον δεν προχώρά κάτι αλλά παράλληλα η χωρά κινδυνεύει να βρεθεί σε «κατάσταση χρεοκοπίας».
Και βέβαια , ένα νέο κούρεμα , θα οδηγήσει και πάλι την αξιολόγηση της χώρας στο ναδίρ και δεν θ8α έχουμε καμία πιθανότητα δανεισμού από τις αγορές.
Και αυτό μαθηματικά θα μας οδηγεί σε νέο σκληρότερο μνημόνιο.
Αυτά είναι τα πραγματικά δεδομένα και όλα τα αλλά είναι απλώς θεωρίες για μικρά παΐδια.
Η μονή λοιπόν εφικτή λύση είναι η επιμήκυνση της αποπληρωμης για 30 ή καλυτέρα 50 χρόνια με μείωση των επιτοκίων. Αυτό είναι ουσιαστικά το ίδιο με ένα κούρεμα, χωρίς σχεδόν κανένα κίνδυνο.
Και αυτή είναι η μονή εφικτή λύση.
Όλα τα αλλά είναι ουτοπίες προς άγρα ψήφων…
Του Π. Τρουπιώτη από το Χρηματιστήριο.
Σχετ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου