Τα έστω δειλά αλλά πάντως θετικά βήματα που απέτρεψαν τη σχεδόν βέβαιη χρεοκοπία και επιτρέπουν συγκρατημένη έστω ελπίδα αντιμετωπίστηκαν με ακραίους χαρακτηρισμούς όπως «έγκλημα κατά του ελληνικού λαού» από τον κ. Τσίπρα, ο οποίος, ανατρέχοντας στις θολές μαθητικές αναμνήσεις του, εκτόξευσε κατά των αλλοδαπών συνομιλητών του και εκείνο το «εμείς στην Ελλάδα λέμε να φοβάσαι τους Δαναούς και δώρα φέροντας» αναφερόμενος στα νέα δάνεια που μας δίνονται μαζί με πολλές υποσχέσεις.
Δεν ξέρω αν οι ακούσαντες είχαν καλύτερες γνώσεις από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτό το ρητό όμως δεν είναι ελληνικό αλλά λατινικό. Αναφέρεται στην «Αινειάδα» του Βιργιλίου και η δοκιμότερη απόδοσή του στα ελληνικά είναι «Φοβού τους Δαναούς καν δώρα φέροντας». Δηλαδή, «να φοβάσαι τους Δαναούς ακόμα κι αν σου φέρνουν δώρα». Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι Δαναοί ήταν οι Ελληνες και δυσπιστούντες οι Τρώες, στους οποίους προσφέρθηκε ως δήθεν δώρο ο Δούρειος Ιππος; Μήπως σκεφθούν το ίδιο και οι ακροατές Ευρωπαίοι για τις υποσχέσεις του έλληνα επίδοξου ηγέτη προκειμένου να τον ψηφίσουν πρόεδρο της ΕΕ; Ο κ. Τσίπρας εκπροσωπεί Δαναούς, δηλαδή Ελληνες, προς τους οποίους ευλόγως δυσπιστούν οι λοιποί Ευρωπαίοι...
Ανάλογη παρερμηνεία διάβασα και στην κολοβωμένα διακινούμενη ρήση του Μαρξ «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Γιατί έτσι όπως καθιερώθηκε από τη μαρξιστική Αριστερά ερμηνεύεται ως ναρκωτικό των θρησκευομένων για να μη βλέπουν ποιο είναι το συμφέρον τους. Τι είπε όμως ο Μαρξ επί λέξει; «Η θρησκεία είναι ο ανασασμός της βασανιζόμενης ύπαρξής μας, η καρδιά ενός κόσμου χωρίς καρδιά, το πνεύμα της εποχής δίχως πνεύμα. Είναι το όπιο του λαού», όπως υπενθυμίζει ο διανοητής-ιστορικός Σαράντος Καργάκος. Δηλαδή, η θρησκεία είναι η παρηγοριά, το καταφύγιο της βασανισμένης μας ύπαρξης και όχι το αποβλακωτικό ναρκωτικό της.
Και μια που και οι πιο άπιστοι γιορτάζουν προθυμότατα τις πλούσιες σε χαρές και ανάπαυση χριστιανικές επετείους, συνεπώς και τη σημερινή Κυριακή του Θωμά, διερωτώμαι: Πώς θα έκριναν την περίφημη ρήση του άγγλου φιλοσόφου Φράνσις Μπέικον «η γνώση είναι δύναμη»; Μολονότι ένας εκ των 12 Αποστόλων, πιστεύων στη θεϊκή υπόσταση του Ιησού και ενήμερος ότι πρόκειται να αναστηθεί, όπως τους είχε υποσχεθεί, αρνήθηκε να δεχθεί το γεγονός ζητώντας να ακουμπήσει τις ουλές από τα καρφιά και το ξίφος για να πεισθεί. Ακόμη περισσότερο δύσπιστος δικαιολογείται να είναι ο έλληνας άνεργος που ακούει τους διθυράμβους για το πρωτογενές πλεόνασμα. Η ευφυέστατη Ανγκελα Μέρκελ το αντελήφθη και το αναγνώρισε: «Στον άνεργο το πλεόνασμα δεν λέει τίποτα!» είπε. Μικρή ίσως παρηγοριά για τους ανέργους, αλλά πρέπει να αντέξουν με τη βοήθεια των λιγότερο δοκιμαζόμενων, γιατί η ανάπτυξη θα έρθει από τις επενδύσεις των ξένων κυρίως και γενικά την τόνωση της αγοράς. Ετσι μόνο θα βρουν δουλειά και οι πολλοί άνεργοι.
Του Γιάννη Μαρίνου από το Βήμα της 27-04-14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου