Αυτό που δεν έγινε (και εξακολουθεί να μην γίνεται) αντιληπτό στην Ελλάδα, όπου όλοι όσοι επιμένουν να χαϊδεύουν αυτιά άφηναν και αφήνουν να εννοηθεί πως έχουν κρυμμένη στα συρτάρια τους κάποια μαγική συνταγή, είναι πως μια χώρα που δημιουργεί συνεχώς ελλείμματα θα χρεοκοπήσει οπωσδήποτε.
Και οπωσδήποτε θα βρεθεί σε συνθήκες μνημονίων, τα οποία είναι απότοκα ενός πολύ νοσηρού στρουθοκαμηλισμού.
Οι χώρες που δεν θέλουν να απολέσουν μέρος της εθνικής κυριαρχίας τους και να έρχονται οι τρόικες να τους λένε τι να κάνουν και τι να μην κάνουν, λαμβάνουν κάποια μέτρα οι ίδιες.
Προτιμούν δηλαδή να λύσουν το θέμα τους σε εσωτερικό επίπεδο, αντί να καταγγέλλουν μετά τους «δοσίλογους» και τους «τοκογλύφους δανειστές» και τη «γερμανική Ευρώπη».
Την περασμένη εβδομάδα (16 Απριλίου), ο νέος (σοσιαλιστής) Γάλλος πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, ανακοίνωσε το πάγωμα των κοινωνικών επιδομάτων και των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, στο πλαίσιο ενός προγράμματος εξοικονόμησης 50 δισεκατομμυρίων ευρώ ως το 2017.
Παρά την ψυχρή υποδοχή της οποίας έτυχαν οι πρωθυπουργικές ανακοινώσεις ακόμη και στο εσωτερικό της γαλλικής κυβέρνησης, ο Βαλς ξεκαθάρισε πως δεν θα υπάρξουν αυξήσεις στα κοινωνικά επιδόματα ως το φθινόπωρο του 2015, ενώ θα διατηρηθεί το πάγωμα των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, όπως και των συντάξεων.
«Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε πέρα από τις δυνατότητές μας και πρέπει να σπάσουμε τη δυναμική του χρέους», υπογράμμισε ο Γάλλος πρωθυπουργός, υπενθυμίζοντας ότι το χρέος της χώρας που ανερχόταν στο 50% του ΑΕΠ το 2002, έφτασε στο 90% το 2012.
Έτσι, θα υπάρξουν περικοπές 18 δις ευρώ στις δαπάνες του κεντρικού κράτους, 11 δις ευρώ στις δαπάνες της τοπικής αυτοδιοίκησης, 10 δις ευρώ στο σύστημα υγείας και 11 δις ευρώ σε άλλες κοινωνικές δαπάνες.
Επίσης, αποφασίστηκε η μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, που θα προέλθει από όλους τους τομείς πλην αυτών της παιδείας, της δικαιοσύνης και της αστυνομίας.
Περικοπές θα γίνουν και στον χώρο της υγείας με τη χρήση περισσότερων γενόσημων φαρμάκων και την αντιμετώπιση περισσότερων περιστατικών στα εξωτερικά ιατρεία.
Το σχέδιο αναμένεται να τεθεί προς έγκριση από την γαλλική εθνοσυνέλευση στις 30 Απριλίου, ενώ ο Βαλς ανακοίνωσε ότι μέχρι τον Ιούνιο θα ληφθούν μέτρα υπέρ των ασθενεστέρων.
Ανάλογες αποφάσεις έλαβε την περασμένη εβδομάδα και ο (αριστερός) Ιταλός πρωθυπουργός Ματτέο Ρέντσι, ο οποίος ξεκίνησε ένα πρόγραμμα περικοπών στον δημόσιο τομέα, που θα συνδυαστεί με μειώσεις κρατήσεων και φόρων, αρχής γενομένης από τον Μάιο, κατά ογδόντα ευρώ τον μήνα, για όσους εργαζόμενους κερδίζουν μέχρι 26.000 ευρώ μεικτά, ετησίως, ενώ ανακοινώθηκε και η μείωση κατά 10% του κύριου φόρου που επιβάλλεται στις επιχειρήσεις.
Ο Ρέντσι στράφηκε αμέσως προς τη δημόσια διοίκηση και τις ΔΕΚΟ.
Όπως αποφασίστηκε, η δημόσια διοίκηση στο σύνολό της πρέπει να αναρτήσει, εντός δύο μηνών, όλες τις δαπάνες της στο διαδίκτυο, ενώ θα υποχρεωθεί να πληρώνει τους ιδιώτες που παρέχουν υπηρεσίες ή προϊόντα στο ιταλικό Δημόσιο, εντός δύο μηνών από την κατάθεση των τιμολογίων.
Την ίδια ώρα, οι μάνατζερ των εταιρειών του δημοσίου και οι ανώτατοι δικαστές δεν θα μπορούν να κερδίζουν, στο εξής, πάνω από 240.000 μεικτά, τον χρόνο, ενώ το όριο αυτό, «προτείνεται» και στις επιχειρήσεις μεικτού κεφαλαίου που έχουν εισαχθεί στο χρηματιστήριο, αλλά και στην βουλή και την γερουσία, οι οποίες χαίρουν πλήρους αυτονομίας για τέτοιου είδους αποφάσεις.
Οι συνολικές δαπάνες του ιταλικού δημοσίου, θα περισταλούν φέτος κατά 6,9 δισεκατομμύρια ευρώ και θα αφορούν, μεταξύ των άλλων, τα έξοδα της Τράπεζας της Ιταλίας, της δημόσιας τηλεόρασης Rai, όπως και την κατάργηση των ευνοϊκών ταχυδρομικών τελών για τους υποψήφιους στις εκλογές.
Τέλος, κάθε ιταλικό υπουργείο, δεν θα μπορεί να διαθέτει πάνω από πέντε αυτοκίνητα για τη δωρεάν μετακίνηση των ανώτατων στελεχών του, συμπεριλαμβανομένων υπουργών και υφυπουργών.
Στη χώρα μας πάλι, η προσπάθεια να αποφύγουμε το ΔΝΤ, τις τρόικες και τα μνημόνια δια της αναγγελίας παγώματος μισθών και συντάξεων, αντιμετωπίστηκε με το γνωστό «λεφτά υπάρχουν» και είχε την γνωστή οδυνηρή κατάληξη.
Αλλά και όταν τελικά μπήκαμε στα μνημόνια, το κράτος συνέχισε να σπαταλά τα λεφτά των φορολογουμένων, οι ΔΕΚΟ διατήρησαν για αρκετό καιρό τα προνόμιά τους και η λιτότητα επιβλήθηκε μόνο σε μισθωτούς, συνταξιούχους και ελεύθερους επαγγελματίες, με αιματηρές περικοπές και άγρια φορολογία.
Οπότε, αντί για «πάγωμα» είχαμε επιδρομή και αντί για εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα, καταστροφή του ιδιωτικού.
Σήμερα, μετά από όλα όσα πάθαμε, εξακολουθούν να υπάρχουν εκείνοι που απλώς καταγγέλλουν, τα βάζουν με το μνημόνιο και όχι με την απίστευτη κακοδαιμονία μας και ασκούν κριτική στους άλλους.
Για παράδειγμα, σε συνέντευξη που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έδωσε στις 19 Απριλίου στην ιταλική εφημερίδα «Il Sole 24 ore», δήλωσε πολέμιος της λιτότητας (χωρίς να λέει πού θα βρει ο ίδιος τα λεφτά), πως δεν ανησυχεί για την ήττα του Ολάντ στη Γαλλία, την οποία θεωρεί «δικαιολογημένη» και πως αμφισβητεί τις μεταρρυθμίσεις Ρέντσι στην Ιταλία, για τις οποίες δήλωσε:
«Δεν είμαι βέβαιος κατά πόσον μπορεί να συμβάλει στην όλη προσπάθεια το πρόγραμμα περικοπών των δημοσίων δαπανών, της τάξης των 34 δισεκατομμυρίων ευρώ για την επόμενη τριετία. Οι περικοπές των δημοσίων δαπανών δεν είναι άλλο από έναν ευφημισμό, αντί της λέξης λιτότητα».
Οπότε, τι να κάνει η Ιταλία;
Να μην περικόψει τίποτε και να χρεοκοπήσει;
Να μην περικόψει τίποτε και να μπει κι’ αυτή σε μνημόνιο για να περικοπούν τα πάντα και να φωνάζουν οι πρωτεργάτες της «Λίστας Τσίπρα»;
Εκτός κι’ αν «λεφτά υπάρχουν» και εκεί και απλώς δεν τα βλέπει ο Ρέντσι…
www.elzoni.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου