Καλύτερα πεντακοσάρικο παρά ουτοπία...

Είναι φυσικό, είναι και θεμιτό η αντιπολίτευση να μειώνει τη σημασία του γεγονότος, αλλά όποιος το αγνοεί αναλαμβάνει και το κόστος. Με το «δώρο του Πάσχα» (έτσι το είπε η αντιπολίτευση περιπαικτικά) ο Σαμαράς δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για τη Ν.Δ., αλλά και για τις «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» που συνεργάζονται μαζί του στην κυβέρνηση, στις ευρωεκλογές του Μαΐου. Μοιράζει επιταγές σε εκείνους που υποφέρουν περισσότερο από την κρίση και θα έλεγα ότι κάνει πραγματικό το πολιτικό. Η όποια επιτυχία του πλεονάσματος παίρνει τη μορφή εφάπαξ βοηθήματος, που η καταβολή του θα συμπέσει με το Πάσχα, ίνα πληρωθεί η πρόσφατη -προ εβδομάδος- προφητεία του γέροντα Θεσσαλονίκης Ιωαννίδη (ούτω εφεξής ο κόουτς...), που είδε «πραγματική ανάσταση το Πάσχα». (Οπότε χαλαρώστε. Δεν πάμε ακόμη για την Πόλη. Την επιταγή Σαμαρά εννοούσε ο γέροντας...)


Θα μου πείτε ότι κάτι ανάλογο έκανε και ο απίθανος Μαδούρο στη Βενεζουέλα με το δώρο των Χριστουγέννων για να κερδίσει τις δημοτικές του περασμένου Δεκεμβρίου: έφερε τα Χριστούγεννα ένα μήνα νωρίτερα, ώστε να καταβληθεί το δώρο τον Νοέμβριο. Είναι αλήθεια· και από αυτή τη στήλη εγώ τον κορόιδευα. Και ο Μαδούρο και ο Σαμαράς χρησιμοποιούν την ίδια μέθοδο, η οποία είναι καθ’ όλα θεμιτή σε μια Δημοκρατία: σου προσφέρω για να μου δώσεις την ψήφο σου. (Ας μη χάνουμε χρόνο με τον παιδαριώδη συναισθηματισμό της ουτοπίας. Οσο υπάρχει αντιπροσωπευτική δημοκρατία και δικαίωμα ψήφου σε όλους, θα ισχύει αυτή η αρχή...) Η κρίσιμη διαφορά είναι ότι ο Μαδούρο χαρίζει στους ψηφοφόρους μόνο τον πληθωρισμό ενός μηνός (53% ο δείκτης το 2013) και την ίδια ώρα τον τροφοδοτεί για να τρέξει γρηγορότερα, ενώ ο Σαμαράς μοιράζει πραγματικό πλεόνασμα από τη διαχείριση του κράτους. Θα μου πείτε, επίσης, ότι είναι αυτά που καταβάλαμε εμείς με την έκτακτη φορολόγηση που μας στράγγιξε. Είναι ― και λοιπόν; Τα εξασφαλίσαμε επιβάλλοντας στην πραγματικότητα φόρο στο ιδιόκτητο διαμέρισμα που ισοδυναμεί με την πληρωμή ενοικίου στο κράτος; Ετσι είναι ― ξανά και λοιπόν;

Αυτό που πέτυχε και τώρα προσπαθεί να πουλήσει στον ψηφοφόρο η κυβέρνηση Σαμαρά και Στουρνάρα (και Βενιζέλου, ασφαλώς...) είναι το πραγματικό αποτέλεσμα μιας πολιτικής στην οποία επέμεινε. Αν έχει τη μορφή επιταγής, δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεται κανείς, ούτε εκείνος που τη δίνει ούτε ο άλλος που τη δέχεται. Θα ανταποδοθεί με ψήφο η επιταγή; Μπορεί, δεν γίνεται να προεξοφλήσουμε από τώρα. Είναι, πάντως, κάτι χειροπιαστό ― δεν είναι γελοιότητες του τύπου «φέρνω τα Χριστούγεννα ένα μήνα πιο νωρίς». Αν προτιμά κάποιος τον δρόμο του Μαδούρο, ας ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ). Προς την ουτοπία του τρέχα θα οδηγήσει, εκ των πραγμάτων, ο ανταγωνισμός Τσιπριστών με Λαφαζανιστές, αν ποτέ βρεθούν με το τιμόνι στα χέρια τους. Ειδάλλως, ας δεχθεί το πεντακοσάρικο του Σαμαρά και ας το εκτιμήσει όπως νομίζει...

Του Στ. Κασιμάτη από την Κ.