Αποκαλύπτει τον βαθύ παραλογισμό με τον οποίο μπόλιασε κάθε οργανωμένο θύλακα της κοινωνίας ο ανερμάτιστος αριστερισμός. Το σωματείο αντιτίθεται στην επένδυση για την κατασκευή πέντε σιλό της εταιρείας.
Δεν αρκείται στις χύδην μεγαλοστομίες ότι η επιχείρηση «έχει συμμετάσχει κανονικότατα σε αυτό που λέγεται αναδιάρθρωση του παγκόσμιου κεφαλαίου στη χώρα...». Κατηγορεί την εταιρεία ότι «εφήρμοσε συνειδητά μείωση της παραγωγής της εναρμονίζοντάς την με τις συνθήκες της αγοράς»!
Αντιτίθεται δε στην επένδυση διότι: «1) Η επένδυση θα βελτιώσει την ανταγωνιστική θέση της εταιρείας. 2) Θα μεγεθύνει την ορθολογική λειτουργία του εργοστασίου. 3) Θα μειώσει το κόστος λειτουργίας στην παραγωγή. 4) Θα δώσει τη δυνατότητα μείωσης του μισθολογικού κόστους, γιατί κατά την πεπατημένη θα οδηγήσει σε μείωση των θέσεων εργασίας που στην ουσία είναι αποπομπή της φυσικής εργασίας. 5) Προεικονίζει τα κέρδη του μέλλοντος ακόμα και σε περίοδο ύφεσης της οικονομίας, και αυτό λόγω της δυνατότητας των εξαγωγών του τσιμέντου».
Το χειρότερο δε για τους συνδικαλιστές είναι ότι «η εταιρεία με τις δυνατότητες που της προσφέρει η μητρική εταιρεία διαχειρίζεται τελικά την κρίση, παρά πλήττεται από αυτήν»!
Αν και διακρίνεται κάποια πολιτική σκοπιμότητα (αντιπολίτευσης) στη μακροσκελή ανακοίνωση -ότι δλδ. στη «φιέστα των εγκαινίων των σιλό έχουν προσκληθεί και μετά χαράς θα συμμετέχουν οι κυβερνητικοί φωστήρες, αρχιτέκτονες της κοινωνικής εξαθλίωσης με μοναδικό στόχο να αναφωνήσουν συνεπικουρούμενοι και από τα ΜΜΕ το “ιδού η ανάπτυξη έρχεται”»- αυτή πνίγεται στον αριστερό παραλογισμό: «πιστεύουμε ότι θα είμαστε εμείς (σ.σ. οι εργαζόμενοι) που θα καταλάβουμε πρώτοι το ξεπέρασμα της κρίσης, όταν αποκτήσουμε ξανά τη δυνατότητα να αγοράζουμε το προϊόν που παράγουμε, δηλαδή το τσιμέντο». Τι να το κάνουν το τσιμέντο οι εργαζόμενοι; Θα το φάνε;
Δεν γνωρίζουμε πόσοι από τους 160 εργαζόμενους της εταιρείας συμμερίζονται αυτό το αριστερό παραλήρημα (αν και ο πρόεδρος και γραμματέας του σωματείου, που υπογράφουν την ανακοίνωση, εκλέχτηκαν) αλλά αυτός ο κακοχωνεμένος μαρξισμός (;) απαντάται όλο και περισσότερο στον δημόσιο λόγο και δη στις ανακοινώσεις συλλογικοτήτων.
Με τις (πνευματικές) υγείες μας...
Του Πάσχου Μανδραβέλη από την Κ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου