Είναι αλήθεια πως ολόκληρο το «παιχνίδι» της κοινωνικής αλληλεγγύης και της ανακούφισης των δοκιμαζόμενων από την κρίση κοινωνικών στρωμάτων, έχει αφεθεί στα χέρια της Εκκλησίας (κάνει ό,τι μπορεί), των Δήμων (οι δυνατότητές τους είναι περιορισμένες) και των ΜΚΟ (πολλές εκ των οποίων κουβαλούν στην πλάτη τους τις μυριάδες «αμαρτίες» του πρόσφατου παρελθόντος). Όλοι μας όμως αντιλαμβανόμαστε, πως αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο, καθώς τα προβλήματα οξύνονται όλο και περισσότερο και είναι φανερό πως πλέον απαιτούν κεντρική και θεσμική αντιμετώπιση. Συντονισμό από το πρωθυπουργικό γραφείο.
Οι πρόσφατες δυστυχείς περιπτώσεις συνανθρώπων μας που έχασαν την ζωή τους από μαγκάλια(!) και οι πυρκαγιές που προκλήθηκαν από κεριά(!) και γκαζόλαμπες(!) σε σπίτια φτωχών συνελλήνων που τους έχει κόψει η ΔΕΗ το ρεύμα, οφείλουν να χτυπήσουν όχι απλά καμπανάκια, αλλά θεόρατες καμπάνες, αληθινό συναγερμό κοινωνικής ευαισθησίας στην μεριά της κυβέρνησης.
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση δεν μπορεί να εξακολουθεί να είναι απούσα από την σκληρή και απάνθρωπη καθημερινότητα μεγάλου μέρους του λαού μας, ρίχνοντας το μεγαλύτερο βάρος της στην «υψηλή» εξωτερική πολιτική και την ατέλειωτη διαπραγμάτευση – διελκυστίνδα με την τρόικα και προσπαθώντας να ικανοποιήσει τις θεότρελες απαιτήσεις και τις ακατανόητες εμμονές (κάποιες φορές) των εταίρων και δανειστών μας. Πρέπει να πάψει, λοιπόν, όλη αυτή η επικοινωνιακή μπαρούφα σχετικά με την έλευση της τρόικας. Υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα για τον κ. Σαμαρά, τον κ. Στουρνάρα και τους άλλους υπουργούς.
Το έχουμε ξαναγράψει. Αν γινόμαστε ουρά της τρόικας, πότε θα έρθει, πότε θα βήξει, πότε θα φτύσει ο Τόμσεν τότε χάνουμε το παιχνίδι της καθημερινότητας. Υπάρχει ένα κομμάτι συμπατριωτών μας, ένα κομμάτι που δυστυχώς δεν έπαψε ακόμη να αυγαταίνει λόγω της κρίσης, που δεν αντέχει άλλο, που έχει ήδη ξεπεράσει προ πολλού τα όριά του. Αυτό το κομμάτι του κόσμου οφείλει να στηρίξει και να δια-σώσει η κυβέρνηση, δρώντας αποφασιστικά, γρήγορα, οργανωμένα και κυρίως θεσμικά και αποενοχοποιημένα, ακόμη και αν χρειαστεί να πάει κόντρα στις απαιτήσεις της τρόικας και των εταίρων μας στην ευρωζώνη. Ευχής έργο θα ήταν φυσικά αν κατάφερνε να τους πείσει πως αυτές οι αυτονόητες ενέργειες είναι απαραίτητες, αδιαπραγμάτευτες και επιτακτικές για την σωτηρία πλέον ανθρώπινων ζωών και την διατήρηση του ελάχιστου απαραίτητου κοινωνικού ιστού ώστε να μην καταρρεύσει η κοινωνία. Ακόμη όμως και αν δεν πειστούν, ο κόμπος έχει φτάσει πια στο χτένι και οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση αυτή, πρέπει να αναληφθούν ΕΤΣΙ κι ΑΛΛΙΩΣ.
Ποιες είναι αυτές οι πρωτοβουλίες, άλλωστε, λίγο πολύ τις ξέρουμε. Προστασία των αδύναμων, στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης μέσα στην κρίση. Καλύτερη υγεία, θέρμανση για τους περισσότερους ώστε να βγάλουν το δύσκολο χειμώνα. Πάνω απ’ όλα, όμως, κι επειδή δεν μπορούν να γίνουν όλα όπως παλιά μέσα σε μια ημέρα, αυτό που απαιτείται είναι να βγει η κυβέρνηση στους δρόμους, στα σπίτια, στις πλατείες. Να αφήσουν τα μεγαλοστελέχη τις ζεστές καρέκλες τους και τα ευρύχωρα γραφεία τους και αφουγκραστούν από κοντά την έκκληση του κόσμου. Όσοι μείνουν… κυριλέ θα αντιμετωπίσουν την μήνιν του λαού. Όσοι περιμένουν από τους άλλους να κάνουν τη δουλειά που πρέπει να κάνουν αυτοί, τότε έχουν χάσει το παιχνίδι.
Ας δούμε όμως ορισμένες πρωτοβουλίες και ενέργειες που θα πρέπει το συντομότερο δυνατόν να αναλάβει η παρούσα κυβέρνηση όσον αφορά την κοινωνική πολιτική της:
Η εξασφάλιση στέγης προς όλους τους πολίτες έχει δύο προαπαιτούμενα: πρώτον, αντιμετώπιση όσων είναι ήδη άστεγοι με την χρησιμοποίηση κρατικών ακινήτων προς τούτο και δεύτερον, αποφυγή δημιουργίας καινούριων στρατιών αστέγων με την εξεύρεση της κατάλληλης φόρμουλας στο θέμα των πλειστηριασμών των (αυστηρά) πρώτων και μοναδικών κατοικιών (ασχέτως με το τι ζητά η τρόικα), τόσο όσων χρωστούν προς τις τράπεζες, όσο και όσων χρωστούν στο δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία. Επιπρόσθετα, το μέτρο της προσωποκράτησης θα πρέπει να λαμβάνεται με εξαιρετική φειδώ.
Το θέμα της τροφής είναι ίσως απλούστερο από όλα στην λύση του καθώς το μόνο που απαιτεί είναι κάποια έξτρα κονδύλια κυρίως ως επιχορηγήσεις προς τους Δήμους, οι οποίοι θα αναλάβουν να μοιράσουν τα απαραίτητα στους δικαιούχους μέσω των κοινωνικών τους υπηρεσιών. Φυσικά, το αποφασιστικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση θα έχει γίνει, όταν καταστεί πραγματικότητα η πτώση των τιμών των βασικών διατροφικών αγαθών και αυτός δεν μπορεί παρά να είναι ο μεσο-μακροπρόθεσμος στόχος της κυβέρνησης.
Θεωρούμε εντελώς απαράδεκτο να κόβεται το ρεύμα ενός φτωχού νοικοκυριού, που αποδεδειγμένα δεν έχει να πληρώσει τον λογαριασμό. Δουλειά του κράτους είναι να βρει τα απαραίτητα κονδύλια και να καθορίσει πόσα και ποια είναι αυτά τα φτωχά νοικοκυριά, καθώς και το ύψος του επιδοτούμενου λογαριασμού.
Στο θέμα της ζέστης επίσης, θα πρέπει να μειωθεί πάραυτα ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης, ώστε να πέσει η τιμή του αύριο κιόλας κάτω από τα 70 λεπτά το λίτρο, άσχετα με όσα επιτάσσει η τρόικα επίσης. Είναι απίστευτα σκληρό να υπάρχουν οικογένειες στην Ελλάδα του 2013 που να κινδυνεύουν από το κρύο!
Τέλος, στο μεγάλο θέμα της υγείας, η κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει τα ρέστα της. Ο όρος «ανασφάλιστος υγειονομικά πολίτης» θα πρέπει να εξαφανιστεί από το πολιτικό της λεξιλόγιο. Και η σκέψη ακόμη πως κάποιος δεν έχει πρόσβαση λόγω ασφαλιστικού στάτους σε υπηρεσίες υγείας ή στα απαραίτητα για την υγεία του φάρμακα, θα πρέπει να εξοβελιστεί αμέσως από τα μυαλά των κυβερνόντων. Είναι αλήθεια πως προς αυτήν την κατεύθυνση έχουν γίνει κάποια πρώτα βήματα με το κουπόνι ανασφαλίστων για υπηρεσίες πρωτοβάθμιας υγείας και την επιβολή 25 ευρώ εισιτηρίου στα νοσοκομεία για όσους δύνανται να το πληρώσουν υπέρ των ανασφαλίστων, αλλά δεν αρκούν. Επιτακτική ανάγκη να ανοίξουν οι πόρτες όλων των βαθμίδων της υγείας για κάθε Έλληνα πολίτη ανεξάρτητα από την ασφαλιστική του κατάσταση.
Και φτάνουμε τέλος στην ταμπακιέρα: όλα αυτά θα χρειαστούν χρήματα και που θα τα βρούμε; Δύο είναι οι πιθανές πηγές αυτών των κεφαλαίων βραχυπρόθεσμα:
Η πλήρης εκμετάλλευση των πόρων από την ΕΕ που πολλές φορές λιμνάζουν και χάνονται ανεκμετάλλευτοι. Κυρίως στην κοινωνική πολιτική, αυτοί οι πόροι μπορούν βραχυπρόθεσμα να αποτελέσουν σημαντικό βοήθημα.
Η θεσμοθέτηση απόδοσης ενός ποσοστού των προστίμων και προσαυξήσεων για φορολογικές παραβάσεις για την ανάληψη δράσεων κοινωνικής πολιτικής. Μεσοπρόθεσμα (σε κάποιες περιπτώσεις και βραχυπρόθεσμα καθώς έχει προχωρήσει ο έλεγχος), θα μπορούσε να αποδώσει η εκμετάλλευση όλων των λιστών που έχουν «χαθεί» στα συρτάρια του ΥΠΟΙΚ και του ΣΔΟΕ με πρώτη την λίστα Λαγκάρντ.
Πηγή Antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου