Πρώτον, θα ανακοινωθεί ένα δήθεν πρόγραμμα αναπλήρωσης των χαμένων τριών μηνών: κανά δυο μέρες πριν από την εορτή των Φώτων, δύο τρία μαθήματα τη Μεγάλη Εβδομάδα και ιδού λύθηκε το μεγάλο πρόβλημα των φιλοσόφων που ακόμη αναρωτιούνται τι γίνεται ο χρόνος που φεύγει.
Δεύτερον, σύμφωνα με μια νέα επαναστατική πατέντα οι υπάλληλοι θα μετρήσουν ατομικώς τη συνεισφορά στον «αγώνα». Θα δηλώσουν, δηλαδή, μόνοι τους πόσο καιρό απήργησαν, έτσι ώστε να περικοπούν με «δίκαιο τρόπο» τα ημερομίσθια. Εδώ για μια ακόμη φορά θα αποδειχθεί το μεγαλείο της φυλής: κάθε υπάλληλος θα εμφανιστεί να έχει απεργήσει περίπου μία εβδομάδα ενώ συλλογικώς όλοι οι διοικητικοί υπάλληλοι θα έχουν απεργήσει 14 εβδομάδες. Ποιος είπε ότι «μ’ ενότητα κι αγώνα» δεν γίνονται θαύματα;
Τρίτον, ο υπουργός θα ανακοινώσει με υπερηφάνεια ότι μετά τις ακάματες προσπάθειές του άνοιξαν ξανά τα πανεπιστήμια χωρίς να χαθεί το εξάμηνο. Μπορεί επίσης να υπενθυμίσει με σεμνότητα ότι «ο νόμος 4009 (σ.σ.: ο νόμος Διαμαντοπούλου που ψηφίστηκε από τα 4/5 της Βουλής, και το κόμμα του κ. Αρβανιτόπουλου) κατέστη εφαρμόσιμος» από προηγούμενες προσπάθειες που ο ίδιος έκανε για να κρατήσει τον κ. Πελεγρίνη και τους άλλους πρυτάνεις στη θέση τους.
Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών θα σταθεί στο ύψος του. Δεν θα πανηγυρίσει τη νίκη του «κατά της 5ης Φάλαγγας» στα ελληνικά ΑΕΙ. Το πολύ, πολύ να γράψει ακόμη ένα έργο με τίτλο «Θεοδόσιος ο Παραβάτης». Δεν ξέρουμε πού θα το ανεβάσει, αλλά μια καλή ιδέα θα ήταν το αμφιθέατρο στο υπουργείο Παιδείας στο Μαρούσι· έτσι για να επισφραγιστεί το νέο σύμφωνο φιλίας. Φυσικά ουδείς θα ψάξει τι απέγιναν τα 70 χαμένα εκατομμύρια από τα κεφάλαια του Πανεπιστημίου διότι αυτό μπορεί να γίνει θρυαλλίδα νέας αναταραχής στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Εξάλλου, όταν σε μια χώρα που δίνονταν εν μια νυκτί 500 εκατομμύρια στους αγρότες για να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις τους, θα κολλήσουμε σε εβδομήντα ψωροεκατομμύρια που εξαφανίστηκαν στο ΕΚΠΑ;
Φυσικά η «Πρόοδος» θα χαιρετίσει μια ακόμη νίκη σε βάρος του λαού. Θα πει ότι «οι διοικητικοί υπάλληλοι απέδειξαν ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος, εκείνος της αντίστασης». Οι διοικητικοί υπάλληλοι που ήταν να βγουν σε διαθεσιμότητα, θα φορέσουν το καπέλο τους αλλιώς, θα μετονομασθούν «ειδικοί διοικητικοί υπάλληλοι» και φυσικά το πειθαρχικό τους παράπτωμα της μη απογραφής θα διαγραφεί.
«Και τα παιδιά; Τι θα γίνει με τα παιδιά;» θα ρωτήσει κάποιος. Ποιος τα υπολογίζει αυτά; Ετσι κι αλλιώς από την οικογένειά τους έμαθαν ότι το μόνο που χρειάζονται από τα ΑΕΙ είναι εκείνο το χαρτί που θα τους δώσει μόρια στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ. Αν, πασαλείφοντας το εξάμηνο, γίνει κανονικά η εξεταστική ποιος θα στεναχωρηθεί για το χαμένο εξάμηνο;
Κάπως έτσι με «αγώνες» και συμβιβασμούς η χώρα βαδίζει βήμα, βήμα σπειροειδώς προς τα κάτω. Το χειρότερο είναι πως όλοι πιστεύουν ότι έτσι λύονται τα προβλήματα· ότι με ψέματα φτιάχνουμε λειτουργικά ΑΕΙ και κόστος δεν υπάρχει. Η συντριπτική πλειονότητα των παιδιών θα συνεχίσουν να βγαίνουν από τα πανεπιστήμια λειτουργικώς αγράμματα, αλλά όλοι θα ελπίζουμε σε ένα ακόμη θαύμα. Κι αν δεν έρθει, κανένα πρόβλημα. Εδώ θα είμαστε για να κάνουμε νέους αγώνες έτσι ώστε να έρθει η ανάπτυξη και το πολυπόθητο «απροϋπόθετο πανεπιστήμιο».
Του Πάσχου Μανδραβέλη από την Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου