Για ποιο λόγο; Διότι απλά η αγορά δεν υπακούει στη γραφειοκρατία αλλά θέτει τους δικούς της όρους. Δεν έχει σημασία πόσο λέει η πολιτεία ότι πρέπει να πωλείται κάτι, διότι η αγορά δεν λειτουργεί με γραφειοκρατική λογική.
Ο πληθωρισμός στη Βενεζουέλα παρά τους αυστηρούς ελέγχους τιμών είναι 50%. Στην Αργεντινή η κυβέρνηση λέει ότι ο πληθωρισμός είναι 11%, αλλά το ΔΝΤ και άλλοι διεθνείς οργανισμοί τον οριοθετούν στο 25%. Τα Argentinian statistics της Αργεντινής έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα Greek Statistics.
Μετά από 15 χρόνια επανάστασης του Hugo Chavez, η τωρινή κυβέρνηση της Βενεζουέλας αντιμετωπίζει μόνιμες ελλείψεις σε τρόφιμα. Πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι μιας ολόκληρη χρονιάς προμήθεια σε μαύρα φασόλια θα εισαχθεί από τη γειτονική Νικαράγουα. Βλέπεις αγαπητέ αναγνώστη, όταν δεν υπάρχει η προοπτική του κέρδους, ή όταν η φορολογία είναι τόσο μεγάλη που το κράτος σου παίρνει το μεγαλύτερο ποσοστό αυτού, κάνεις δεν παράγει τίποτα. Οι ρομαντικές σοσιαλιστικές φαμφάρες είναι μόνο για τα παραμύθια, διότι αγνοούν το δικαίωμα στο κέρδος και το έμφυτο χαρακτηριστικό του ανθρώπου που είναι η πλεονεξία αλλά και η απληστία.
Τα συναλλαγματικά αποθέματα της Βενεζουέλας είναι μόλις 21 δισ. δολάρια, στα χαμηλότερα επίπεδα 9 ετών. Στην Αργεντινή τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα. Εκεί τα συναλλαγματικά αποθέματα είναι μόλις στα 34 δισ. δολάρια, στα χαμηλότερα επίπεδα από το 2007. Αν η τάση συνεχιστεί και οι δυο χώρες θα βρεθούν αντιμέτωπες με την αδυναμία αποπληρωμής προς τους πιστωτές τους και ακόμα χειρότερο, να μην μπορούν να εισάγουν βασικά αγαθά από το εξωτερικό όπως ενέργεια.
Η αγορά τουριστικού συναλλάγματος είναι από δύσκολο έως αδύνατον για τους περισσοτέρους κατοίκους και των δυο χωρών. Παρ΄ όλ΄αυτά όμως, η ζήτηση για δολάρια είναι τεράστια και οι κάτοικοι των χωρών αυτών πληρώνουν πολύ μεγάλο premium έναντι της επίσημης συναλλαγματικής ισοτιμίας, διότι γνωρίζουν ότι η επίσημη ισοτιμία είναι μούφα.
Από την μια δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στο ίδιο τους το νόμισμα, που το τυπώνει η δική τους η καλή κεντρική τράπεζα και από την άλλη, κάνουν ό,τι μπορούν να προστατευτούν από την πληθωρισμό.
Σαν να μην έφτανε η ζημιά που έχουν κάνει οι αριστερές πολιτικές και ο απόλυτος έλεγχος του κράτους στην παραγωγή (αλλά και στην καθημερινή ζωή των πολιτών των δυο χωρών), η Αργεντινή πρόσφατα ξεπέρασε τον εαυτό της. Τέθηκε σε εφαρμογή νομοθεσία, όπου πλέον οι εργαζόμενοι σε μια εταιρεία που πτωχεύει, θα έχουν την πρώτη κυριότητα στα πάγια και στην περιουσία της εταιρείας, ακόμα και πάνω από τους πιστωτές της εταιρείας!!! Όχι μόνο μια τέτοια πολιτική θα αυξήσει το επιχειρηματικό κόστος, αλλά υπάρχει και το ερώτημα πόσοι πιστωτές θα βρεθούν να χρηματοδοτήσουν το οτιδήποτε πια στην Αργεντινή.
Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό να καταλάβει κανείς τι έχει γίνει σε αυτές τις δυο χώρες. Ενώ η σοβιετική πολιτική του κεντρικού σχεδιασμού έχει αποτύχει, οι κυβερνήσεις σε αυτές τις δυο χώρες επιμένουν ότι μπορούν να διαχειριστούν την οικονομία από το γραφείο του πολιτμπιούρο.
Η πλειοψηφία των πολιτών έχουν πειστεί και συμφωνούν με αυτές τις πολιτικές (και έχουν κάθε δικαίωμα), διότι τους έχουν πείσει ότι μπορούν να εφορμήσουν τον ιδεατό σοσιαλισμό, όταν σε άλλες δικαιοδοσίες η προσπάθεια έχει αποτύχει.
Πολλοί λένε ότι έχουμε πέσει στο βιοτικό επίπεδο της Αργεντινής και της Βενεζουέλας. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε ούτε κατά προσέγγιση εκεί ακόμα. Θεωρητικά μπορεί να φτάσουμε εκεί, αλλά μέσα στην ατυχία μας είμαστε μέλος της Ευρώπης και δύσκολα θα πέσουμε τόσο χαμηλά, ακόμα και αν το προσπαθήσουμε.
Βέβαια όλα μπορεί να γίνουν, διότι ενώ μπορεί να χρειαστεί μια ολόκληρη ζωή να κάνει κανείς μια περιουσία, αν δεν είναι προσεκτικός, τα χάνει όλα μέσα σε μια νύχτα.
Του Γιώργου Καισάριου από το capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου