Είναι πρόβλημα οι μετανάστες;

Η αναστολή της εγκληματικής δράσης των παιδιών της Χρυσής Αυγής έχει και ένα παράπλευρο κέρδος. Μπορούμε επιτέλους να συζητήσουμε το πρόβλημα της μετανάστευσης χωρίς τον θόρυβο που προκαλούσαν όσα παράσιτα αντιμετώπιζαν τους μετανάστες ως υπανθρώπους, κατάλληλους κατά τα λοιπά για εμπορική εκμετάλλευση. Μπορούμε επιτέλους να παραδεχθούμε ότι η Ελλάδα έχει πρόβλημα ελέγχου της μετανάστευσης χωρίς τις βλακώδεις κορώνες περί νόθευσης της φυλετικής καθαρότητας μιας κοινωνίας που κατέκτησε το δικαίωμα να έχει ανοιχτά τα σύνορά της. Αν βέβαια και η Αριστερά στύψει τη φαιά ουσία της και αποδεχθεί ότι το να μιλάς για πρόβλημα μετανάστευσης δεν σε κάνει ούτε ξενόφοβο ούτε ρατσιστή. Οι δογματικές της αγκυλώσεις και η ανικανότητά της να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, η αντανακλαστική της άρνηση απέναντι σε οποιαδήποτε κίνηση αποτροπής, ακόμη και στο φράγμα του Εβρου, νόθευσαν τη δημόσια συζήτηση και άφησαν χώρο για να δράσουν οι διάφοροι «προστάτες» της ελληνικής κοινωνίας.


Το πρόβλημα της μετανάστευσης δεν είναι φυλετικό. Το πρόβλημα της μετανάστευσης είναι κοινωνικό και πολιτισμικό. Είναι πρόβλημα ένταξης των πληθυσμών που εισρέουν στη χώρα στην ελληνική κοινωνία, αποδοχής εκ μέρους τους των κανόνων συμβίωσής μας και εντέλει αφομοίωσής τους. Πόση δυνατότητα αφομοίωσης έχει μια κοινωνία σαν την ελληνική που βρίσκεται σε πανικό εδώ και κάτι χρόνια; Και ποιους κανόνες συμβίωσης καλούνται να σεβαστούν οι απελπισμένοι μετανάστες τη στιγμή που εμείς οι ίδιοι τους έχουμε καταργήσει στη δημόσια συμπεριφορά μας; Σίγουρα δεν φτάνει η καταστολή, και οι επιχειρήσεις «Ξένιος Ζευς» μπορεί να καθαρίζουν περιοχές, όμως η δράση τους είναι περιστασιακή και εντέλει καταντά προσχηματική. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια όσους κατάφερναν να περάσουν τα σύνορα τους φόρτωναν σε λεωφορεία και τους ξεφόρτωναν στο κέντρο της Αθήνας. Τώρα αποφάσισαν πως πρέπει να καθαρίσει το κέντρο, και καλώς το αποφάσισαν. Ομως αυτοί είναι ήδη εδώ.

Το θέαμα με τα φέρετρα των ναυαγών στη Λαμπεντούζα είναι αποτροπιαστικό. Χθες οι κάτοικοι του νησιού φώναζαν στον Λέτα και τον Μπαρόζο πως είναι δολοφόνοι. Προχθές ο επικεφαλής του UMP, πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος και υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, ο κ. Κοπέ, ζήτησε να διώξουν την Ελλάδα από τη Σένγκεν γιατί δεν είναι σε θέση να ελέγξει τα σύνορά της. Οντως η Ελλάδα είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να ελέγξει θαλάσσια σύνορα τέτοιου μεγέθους και με τόσα νησιά. Πριν από τρία χρόνια, στο νησί του Βορειοανατολικού Αιγαίου όπου παραθέριζα, κάθε βράδυ η περίπολος του Λιμενικού με το ταχύπλοο επέστρεφε με καμιά δεκαριά ταλαίπωρους που τους είχε ψαρέψει στα ανοιχτά. Το ελικόπτερο της Frontex έψαχνε με τον προβολέα τα νερά.

Αυτό που παραγνωρίζει ή κάνει πως παραγνωρίζει ο κ. Κοπέ είναι πως η Ελλάδα έχει πρόβλημα μετανάστευσης επειδή είναι ευρωπαϊκή χώρα. Κι αν υπάρχει ένας τομέας όπου κρίνεται η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, η επιθυμητή εν πάση περιπτώσει, είναι στον τρόπο που οι υπόλοιπες χώρες θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον εκτεθειμένο τους Νότο και κατά μείζονα λόγο τη χώρα μας. Οχυρωμένοι πίσω από το γράμμα του Δουβλίνο ΙΙ αποδείχθηκαν και σ’ αυτόν τον τομέα αξιότατοι γραφειοκράτες, αλλά αναξιότατοι πολιτικοί. Γνωρίζοντας τις επιδόσεις της παρ’ ημίν δημόσιας διοίκησης υποθέτω ότι και στους κανονισμούς της Σένγκεν οι επιδόσεις μας θα είναι διάτρητες. Ομως αυτή είναι μία μόνον πλευρά του ζητήματος.

Η ουσιαστική είναι πολιτική. Οσο κι αν διαφωνούμε για τις λύσεις, είμαστε σε θέση να συμφωνήσουμε ότι το μεταναστευτικό είναι ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα; Μπορούμε να συμφωνήσουμε, χωρίς φυλετικές αρλούμπες, ότι η δυνατότητα απορρόφησης μεταναστών είναι περιορισμένη;
Του Τάκη Θεοδωρόπουλου από την Κ