Αλλά μιας και το ’φερε ο λόγος, ο Χριστόδουλος Ξηρός σε ποιο πολιτικό άκρο ανήκει; Είναι κι αυτός «ξέμπαρκος του μεσαίου χώρου», όπως προβλέπει η θεωρία του ενός άκρου; Σύμφωνοι! Ο κ. Ξηρός και οι υπόλοιποι καταδικασθέντες για 27 δολοφονίες δεν χρεώνονται σε κανένα πολιτικό χώρο και οι καφενειακές σκέψεις που μοιράζει διά αλληλογραφίας από τη φυλακή δεν έχουν μεγαλύτερο πολιτικό βάρος απ’ όσα λέει ή θα πει ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα, παρά το γεγονός ότι η εγκληματική οργάνωση «17 Νοέμβρη» (με τα μέχρι στιγμής στοιχεία) δολοφόνησε περισσότερους απ’ όσους δολοφόνησαν μέλη και στελέχη της Χρυσής Αυγής.
Αλλά, δυστυχώς, εδώ υπάρχουν μερικές ενοχλητικές λεπτομέρειες της ιστορίας. Το καλοκαίρι του 2002 έγινε ένας παθιασμένος διάλογος με αφορμή την εξάρθρωση της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη», ο οποίος πέρασε από διάφορα κύματα. Οταν επέκειτο η εξάρθρωση πολλοί εξ ευωνύμων φοβήθηκαν ότι η επιχείρηση θα κατέληγε σε ενοχοποίηση της Αριστεράς για τα εγκλήματα της «17 Νοέμβρη». Γράφτηκαν δεκάδες άρθρα και όσοι υπονοούσαν ότι η «17 Νοέμβρη» ήταν αριστερή τρομοκρατική οργάνωση καταγγέλθηκαν με τον ίδιο τρόπο που καταγγέλλονται σήμερα όσοι μιλούν για «δύο άκρα».
Οταν, όμως, εξαρθρώθηκε η εγκληματική οργάνωση άλλαξε το τροπάρι: οι ίδιοι άνθρωποι που έψεγαν όσους μιλούσαν για «αριστερή τρομοκρατία» άρχισαν να επιχειρηματολογούν ότι τα εγκλήματα της «17 Νοέμβρη» ήταν πολιτικά. Βεβαίως στον χυλό της επαναστατημένης Αριστεράς σπανίως βρίσκει κάποιος λογική συνέπεια. Δηλαδή, αν οι ενέργειες της «17 Νοέμβρη» ήταν «πολιτικά εγκλήματα», τότε αυτά πρέπει να χρεωθούν σε κάποιον πολιτικό χώρο και ο καλύτερος υποψήφιος ήταν η Αριστερά. Ποιος, λοιπόν, ενοχοποιούσε τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο;
Να σημειώσουμε ότι σ’ εκείνη τη δύσκολη συγκυρία οι πολιτικές ηγεσίες (των αριστερών κομμάτων συμπεριλαμβανομένων) δεν πάτησαν την πεπονόφλουδα. Δεν υιοθέτησαν τις ανοησίες περί πολιτικών δολοφονιών, με αποτέλεσμα να μη συζητάμε σήμερα αν και κατά πόσο το έγκλημα στη Νίκαια ή το κατηγορητήριο για τους πρωτοκλασάτους της Χρυσής Αυγής είναι πολιτικά εγκλήματα.
Ευτυχώς, η ελληνική κοινωνία αποφάσισε ότι άλλο πράγμα είναι το έγκλημα και άλλο η πολιτική. Οτι η Δημοκρατία μπορεί να διακρίνει το αίμα από την ιδεολογική δράση και ότι μια δολοφονία δεν ξεπλένεται ή δεν αντιμετωπίζεται διαφορετικά από τον ποινικό νόμο αν κάποιος δηλώσει ότι είχε πολιτικά κίνητρα. Απ’ όποια πλευρά (μην πούμε «άκρο» και παρεξηγηθούμε) κι αν προέρχονται αυτά...
Του Πάσχου Μανδραβέλη από την Κ.
1 σχόλιο:
Συμφωνώ.
Μόνο που η δολοφονία του Π. Φύσσα έγινε από ένα ηλίθιο τραμπούκο για ασήμαντη αφορμή, και δεν ήταν προσχεδιασμένη ενέργεια όπως τα εγκλήματα της 17Ν..
Απόλυτα ανόμοιες συγκρίσεις..
Τραμπούκοι τέτοιου είδους υπάρχουν σε όλα τα κόμματα. Στην Χ.Α. απλά δεν είναι τόσο έξυπνοι ώστε να μένουν στο περιθώριο.
Επίσης, το ενδεχόμενο να έγινε το έγκλημα αυτό με άλλους σκοπούς δεν έχει βγει τελείως από τη σκέψη μου. Δεν το έχω σκεφτεί ακόμα ολοκληρωμένα ως γεγονός, δεν μπορώ να δω ακόμα τη μεγάλη εικόνα..
Μέχρι και για εσωτερικό ξεκαθάρισμα της ΝΔ μπορώ να το φανταστώ (το κόμμα των δελφίνων έχει έφεση σε σενάρια συνωμοσιολογίας).
Το ΜΟΝΟ σίγουρο είναι ότι δεν έχει διαταχθεί από τους νεοναζί σατανιστές δολοφόνους τρομοκράτες ανθέλληνες βιαστές φασίστες καθάρματα σκουπίδια υπανθρώπους τομάρια τραμπούκους ειδωλολάτρες άθεους κτηνοβάτες εξωγήινους εγκληματίες της χρυσής αυγής αυτή η δολοφονία. Ούτε καμιά άλλη από όλες τις απίστευτες ανοησίες του κατηγορητηρίου. Μακάρι να είχαν τα 4000 όπλα που την κατηγορούν ότι έχει ( μετά από ενημέρωση από δικηγόρο λαθρέμπορου όπλων, άλλο ένα έγκριτο και αξιόπιστο μάρτυρα σαν τους ανώνυμους Α και Β που τους έδωσαν στεγνά στη δικογραφία με το να ξεχάσουν τα ονόματα τους μέσα )...
Κανείς δε λέει ότι είναι καλόπαιδα , αλλά νομίζω το ξεφτιλίσαμε, σε σημείο που να μην μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει τόση ηλιθιότητα στο δικαστικό και στον πολιτικό χώρο..
Δημοσίευση σχολίου