Με διεθνές πρωτόκολλο μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο θεσπίστηκε το 1925 η χρησιμοποίηση θανατηφόρων χημικών αερίων ως έγκλημα πολέμου. Συνεπώς, αν παραμείνει ατιμώρητη η κυβέρνηση της Συρίας, που προφανώς τα χρησιμοποίησε, θα δημιουργηθεί κακό προηγούμενο για ελεύθερη χρήση τους όχι μόνο μεταξύ κρατών αλλά και από αδίστακτους τρομοκράτες, όπως έγινε στην Ιαπωνία.
Αλλά γεννάται το ερώτημα: Γιατί δεν απαγορεύεται και συνεπώς δεν τιμωρείται η παραγωγή χημικών όπλων ώστε να μην μπαίνουν στον πειρασμό όσοι τα έχουν στη διάθεσή τους να τα χρησιμοποιήσουν; Μήπως επειδή η παραγωγή και εμπορία τους αποδίδει πλούτο στους ανά τον κόσμο προμηθευτές της αγοράς; Βρίσκω πολύ υποκριτική την οργή των χωρών που παράγουν και εμπορεύονται τα χημικά όπλα όταν αυτά χρησιμοποιούνται. Αυτός δεν είναι ο αυτονόητος προορισμός τους;
Μετά, ποιο είναι το ηθικό επιχείρημα των πολεμούντων το δικτατορικό καθεστώς του Ασαντ; Μήπως η αποκατάσταση της δημοκρατίας, που υποτίθεται ότι είναι η δικαιολογία για την υποστήριξή τους από τη διεθνή κοινή γνώμη; Αλλά ήδη εξαρχής ο κύριος σύμμαχος και προμηθευτής όπλων προς τους εξεγερθέντες είναι το θεοκρατικό Ιράν, όπου η δημοκρατία λειτουργεί μόνο αν το επιτρέπουν ο αγιατολάχ Χαμενεΐ και το μουσουλμανικό ιερατείο. Μάλιστα από καιρό έχει διεισδύσει και φαίνεται ότι θα κυριαρχήσει μεταξύ των μαχητών στη Συρία η αδίστακτη τοπική Αλ Κάιντα (Νούσρα), της οποίας τα αποτρόπαια εγκλήματα παρακολουθούμε με φρίκη στις τηλεοπτικές οθόνες μας.
Συνεπώς, αν ανατραπεί ο Ασαντ, μάλλον θα έλθει στη θέση του ως κυβέρνηση η τρομοκρατική Αλ Κάιντα, που, ως γνωστόν, ευθύνεται για το δεινό χτύπημα των Δίδυμων Πύργων στη Νέα Υόρκη την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και κατά της οποίας οι ΗΠΑ έχουν κηρύξει αμείλικτο πόλεμο!
Γνωρίζω επίσης ότι για να αναγνωρισθεί νόμιμη κάθε πολεμική ενέργεια απαιτείται απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Αυτό το θεσμικό όργανο, όμως, όπως και στο παρελθόν έχω παρατηρήσει, λειτουργεί κατά τον πιο αντιδημοκρατικό τρόπο. Αφού, ανεξαρτήτως της γνώμης της πλειοψηφίας, αρκεί το βέτο του ενός από τα πέντε μόνιμα μέλη του (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία και Κίνα) για να ματαιώνεται κάθε απόφαση στην οποία μπορεί να συμφωνούν ακόμη και τα υπόλοιπα 14 μέλη. Συνεπώς μάταια αναμένεται από τη διεθνή κοινή γνώμη η έγκριση για τιμωρητική δράση του ΟΗΕ αφού Ρωσία και Κίνα διαφωνούν κάθετα. Εν προκειμένω χρήσιμο είναι να υπενθυμίσουμε ότι κύριος προμηθευτής όπλων στη Συρία είναι η Ρωσία, η οποία διαθέτει και μια πολύ σημαντική στρατιωτική βάση σε λιμάνι της Συρίας.
Και το κυριότερο: Πώς θα αντιδράσουν σε περίπτωση αμερικανικής επίθεσης το Ιράν και η Χεζμπολάχ σε Λίβανο και Παλαιστίνη; Και θα αμυνθεί προληπτικά επιτιθέμενο το Ισραήλ, που διαθέτει και πυρηνικά όπλα; Και τι επιφυλάσσει και στην Ελλάδα το άνοιγμα του συριακού ασκού του Αιόλου;
Του ΜΕΓΑΛΟΥ Γ. Μαρίνου από το Βήμα ( 15/09/2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου