Νισάφι πια. Ξεπεράσανε τα όρια στις Βρυξέλλες. Ξεπεράσανε και τις ανοχές και τις αντοχές μας.
Είμαστε όντως ένα κράτος - μέλος ανίκανο (ακόμη) να βαδίσουμε με τον ευρωπαϊκό βηματισμό γιατί ο τριτοκοσμικός χαρακτήρας δεν έχει φύγει από το πετσί μας.
Οι κυβερνήσεις μας, ακόμη και η σημερινή, δεν έχουν τον δυναμισμό που απαιτούν οι περιστάσεις και τα κόμματα που την σχημάτισαν αρχικά δεν μπορούν να ξεπεράσουν τον παλαιομοδίτικο εαυτό τους.
Η Ελλάδα είναι γεμάτη συντεχνίες με την νοοτροπία να είμαστε «πλούσιοι» ακόμη και σε φτωχή χώρα...
Αλλά και η συμπεριφορά των Ευρωπαίων δανειστών και του ΔΝΤ δεν είναι ευρωπαϊκή.
Θυμίζει νοοτροπία αποικιοκρατίας και τοκογλυφίας.
Σας δίνουμε μεν το δικαίωμα να μιλάτε για τα ελληνικά πισωγυρίσματα στις συμφωνίες που υπογράφουμε και την κωλυσιεργία μας σε όσα λέμε και υποσχόμαστε (ίσως και με δουλικό τρόπο) αλλά όταν κάνετε επίσημες δηλώσεις δεν μπορείτε να μας δείχνετε ανοικτά ότι δεν έχουμε κυριαρχικά δικαιώματα.
Απόδειξη η απαράδεκτη έως ύποπτη διατύπωση συγκεκριμένων διαπιστώσεων στην επίσημη ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και του ΔΝΤ που ακολούθησε την απόφαση σας για την μείωση του ποσού της δόσης από 8,1 στα 6,8 δισ. ευρώ.
Έστω και αν καλυφθεί η διαφορά αργότερα και υπό προϋποθέσεις.
Εξηγείστε μας λοιπόν τι σημαίνει η διατύπωση στην επίσημη ανακοίνωσή «Η αποστολή και οι αρχές συμφώνησαν ότι οι μακροοικονομικές προοπτικές παραμένουν σε γενικές γραμμές σύμφωνες με τις προβλέψεις του προγράμματος, με προοπτική τη σταδιακή επιστροφή στην ανάπτυξη το 2014. Ωστόσο, οι προοπτικές παραμένουν αβέβαιες».
Τι σημαίνει η τελική «τσόντα» στην συγκεκριμένη παράγραφο ότι οι προοπτικές παραμένουν αβέβαιες;
Μήπως σημαίνει ότι μπήκε μπροστά πάλι το σενάριο να πιεσθούν στην Ελλάδα ώστε είτε με μια «κοινωνική επανάσταση» είτε με μια «τυχοδιωκτική πολιτική απόφαση» να οδηγηθούν μόνοι τους εκτός ευρώ και ίσως και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης για να μας φύγει από το κεφάλι η ελληνική ζαλάδα;
Το γνωρίζουμε το σενάριο αυτό.
Όπως γνωρίζουμε ότι καθόλου τυχαία δεν διατυπώθηκε αυτή η διφορούμενη και αμφιλεγόμενης σημασίας ανακοίνωση των Βρυξελλών για την συμφωνία.
Και είμαστε βέβαιοι ότι και η απόφαση του Eurogroup για τις δόσεις και τις υποδόσεις... έχει να κάνει και με κάποιο παρασκήνιο για επιλογή της Ελλάδας προς παραδειγματισμό και συνετισμό προς τα άλλα κράτη - μέλη που έχουν προστρέξει στους δανειστές των Βρυξελλών και του ΔΝΤ.
Αλλά ο παραδειγματισμός αυτός (αν ισχύει) δεν θα βγει σε καλό ούτε της Ελλάδας αλλά ούτε και των Βρυξελλών και της ευρωζώνης.
Γιατί τίποτε δεν θα εξελιχθεί ομαλά αν δεν αλλάξετε νοοτροπία και δεν συμπεριφερθείτε ως πραγματική ευρωπαϊκή οικογένεια.
Πείτε μας λοιπόν. Επιστρέφουμε στην ανάκαμψη το 2014 ή όχι;
Πείτε μας ακόμη. Ισχύουν αυτά που ακούμε στο παρασκήνιο ότι καλά τα πάει η Ελλάδα αλλά η συγκεκριμένη δικομματική κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου δεν είναι τόσο ισχυρή όσο θα θέλαμε και έτσι δεν μπορούμε να σιγουρευτούμε για τις προοπτικές;
Ξεκαθαρίστε μας με απλή και όχι διπλωματική γλώσσα. Βγαίνουν τα νούμερα για το χρέος ή μας ετοιμάζετε νέα «συνταγή» που δεν σηκώνει ο τόπος και ίσως μέσα στην αγανάκτηση της κοινωνίας παρακαλέσουμε να μας διώξετε;
Γνωρίζετε πολύ καλά ότι η κρίση και βούληση του ελληνικού λαού στην συντριπτική του πλειοψηφία είναι η παραμονή του στην φυσική του θέση που είναι η Ευρώπη. Και το προσπαθεί αυτό με θυσίες.
Δεν έχουν νόημα λοιπόν τα χτυπήματα στην πλάτη όταν τα γραπτά κείμενα και οι αποφάσεις δείχνουν ότι δεν μας χτυπάτε ευγενικά... αλλά κάτω από την ζώνη.
Βεβαίως έχουμε τις ευθύνες μας και για το σημείο που φθάσαμε και για τον νέο κύκλο ανησυχίας που θα μας υποχρεώσετε να περάσουμε. Έχουμε τις ευθύνες μας γιατί δεν έχουμε βαρέσει ακόμη την μπουνιά μας στο τραπέζι όπως το δικαιούμαστε μετά από τόσες θυσίες και άλλη τόση υπομονή. Θυσίες που πράγματι πηγαίνουν και θα πηγαίνουν χαμένες αν τα κόμματα, είτε στηρίζουν είτε όχι την κυβέρνηση, συνεχίζουν να περιορίζουν τα «οράματά» τους μόνο στα ποσοστά και στην συμμετοχή τους στην Βουλή. Όσο ακόμη μας χωρίζουν πολιτικά οι ευρωπαϊκοί προσανατολισμοί από την μία και τριτοκοσμικοί από την άλλη.
Αν όμως και η Ευρώπη θέλει να συγκρατήσει την Ελλάδα στην οικογένεια οφείλει να το πράξει με γενναιότητα και όχι καθ υπολογισμό.
Του Γιώργου Κράλογλου από το capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου