Μπορούν, αν ισχύσει η αρχαία ρήση «ο τρώσας και ιάσεται». Δηλαδή «εκείνος που σε τραυμάτισε καλείται και να σε θεραπεύσει» (κατά μία εκσυγχρονισμένη απόδοση). Οσο για τα περί αντισυνταγματικότητας και κατάλυσης της δημοκρατίας, οι τελευταίοι που θα μπορούσαν να νομιμοποιηθούν στον ρόλο του αξιόπιστου επικριτή είναι τα κόμματα των άκρων, τα οποία καλούν καθημερινά τον λαό να μην πληρώνει και να αρνείται την εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων, απονέμουν δικαιοσύνη με δελτία Τύπου, καταλύουν επιτόπου κάθε νομιμότητα και συνταγματική τάξη αποφασίζοντας ποιος είναι ένοχος στα συμβαίνοντα, π.χ., στις Σκουριές της Χαλκιδικής ή στην υπεράσπιση των χωματερών της Κερατέας, όπως π.χ. πράττει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και ακόμη τρομοκρατούν τους διόλου πρόθυμους ξένους επενδυτές ότι θα χάσουν τα λεφτά τους αν ανταποκριθούν στο κάλεσμα της νόμιμης κυβέρνησης να συμβάλουν στην αφύπνιση της αναπτυξιακής διαδικασίας, που δεν συμφέρει όσους δεν θέλουν να αλλάξει τίποτε. Γιατί δεν αποσαφηνίζεται κατά τις ακατάσχετες συζητήσεις στα τηλεοπτικά πορτοπαράθυρα ότι αυτοί που λένε «όχι σε όλα» εξυπηρετούν, συνειδητά ή όχι, τις προνομιούχες τάξεις και τις συντεχνίες της χώρας, την παραμονή στο Δημόσιο όλων των διεφθαρμένων και απατεώνων που λυμαίνονται το υστέρημα των φορολογουμένων και τη συμπεριφορά «στρατού κατοχής» από τα κομματικά συνδικάτα του ευρύτερου δημόσιου τομέα; Εν πάση περιπτώσει το Συμβούλιο Επικρατείας θεώρησε νόμιμη την κατάργηση της ΕΡΤ και συνεπώς άνοιξε τον δρόμο και για άλλες τέτοιες καταργήσεις.
Θα αναδειχθεί άραγε η ανασχηματισμένη δικομματική πια κυβέρνηση στον Ηρακλή που θα καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου; Κόπρο που η ίδια συσσώρευσε τα τελευταία τριάντα χρόνια με την ασταμάτητη πίεση και με ωφέλεια και των εκτός διακυβέρνησης κομμάτων, που προσχηματικά διαμαρτύρονται, ενώ ελέγχουν καθοριστικά ευρύτερους χώρους, όπως τα πανεπιστήμια, τις τάξεις των καλλιτεχνών και των διανοουμένων, τον χώρο της δημοσιογραφίας, τον συνδικαλισμό. Δύσκολο εγχείρημα έως αδύνατον, αφού μόλις 20 επιόρκους κατάφερε ως τώρα το πειθαρχικό-δικαστικό σύστημα της χώρας να αποπέμψει από το Δημόσιο, ενώ χιλιάδες διωκόμενοι τελεσιδίκως για βαρύτατα κακουργήματα παραμένουν στις θέσεις τους, μολονότι θα όφειλε η κυβέρνηση να τους αποπέμψει και αν κάποιοι από αυτούς δικαιωθούν ας τους επαναφέρει στις τάξεις της δημοσιοϋπαλληλίας.
Δυστυχώς και με το «ηρωικό» κλείσιμο της ΕΡΤ ναι μεν απολύθηκαν 2.600, αλλά αφού αποζημιωθούν κατά νόμον θα επαναπροσληφθούν οι περισσότεροι με τρίμηνες συμβάσεις και ταυτόχρονα θα επανδρώσουν και την υπό ίδρυση Νέα ΕΡΤ. Δηλαδή αντί οικονομίας θα έχομε υψηλότερο κόστος και ταυτόχρονα θα μείνει ανεκπλήρωτη στην πραγματικότητα η υποχρέωση προς την τρόικα για απόλυση 2.000 δημοσίων υπαλλήλων ως το τέλος Ιουνίου, άλλων 2.000 ως το τέλος του 2013 και άλλων 12.500 για διαθεσιμότητα. Φυσικά εναπόκειται στην πολιτική βούληση των κκ. Σαμαρά και Βενιζέλου να τολμήσουν, προχωρώντας επιτέλους στην επιθυμητή εξυγίανση και σύγχρονη οργάνωση της δημόσιας διοίκησης με αξιοκρατικές διαδικασίες. Δυστυχώς η ΔΗΜΑΡ αποδείχθηκε ανασχετικός παράγων με την «ηρωική» άρνηση των δύο υπουργών της (Μανιτάκη και Ρουπακιώτη) να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις για τις οποίες είχε ενυπογράφως δεσμευθεί η κυβέρνηση. Μα ούτε ένας επίορκος να μη χάσει τη θέση του, κύριε Κουβέλη; Ούτε ένας πλαστογράφος; Ούτε ένας κοπανατζής; Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος θυμήθηκε τη ρήση του Τάκιτου: «Ηταν ενάρετος επειδή ήταν δειλός» για να χαρακτηρίσει τη συμπεριφορά του προέδρου της ΔΗΜΑΡ. Αλλες όμως προσδοκίες είχαν επενδυθεί από τους ψηφοφόρους του κόμματος, αλλά και τους πολύ περισσότερους συμπαθούντες.
Και δυστυχώς όλα τα δύσκολα παραμένουν μπροστά μας. Αλλά, ψυχραιμία.
Του ΜΕΓΑΛΟΥ Γ. Μαρίνου από το Βήμα τήν 07/07/2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου