Ενώ ο κάθε εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα βρίσκεται μετέωρος στη μια περίοδο με 1,5 εκατ. ανέργους και την προσθήκη καθημερινά άνω των χιλίων νέων, οι της δημοτικής αστυνομίας αρνούνται να μεταταχθούν στην Ελληνική Αστυνομία και να συνεχίσουν να αμείβονται κανονικά.
Όχι μόνο αρνούνται, αλλά στο διάβα τους λυντσάρουν και το δήμαρχο της Αθήνας και απειλούν τους πάντες αν δεν υποχωρήσουν στα αιτήματά τους.
Οι απειλές και η γενικότερη συμπεριφορά καταδεικνύει την απογοήτευση από τη μονομερή αλλαγή των συνθηκών εργασίας τους. Η συμπεριφορά τους είναι χαρακτηριστική της «παρακρατικής» νοοτροπίας στην οποία έχει εκμαυλίσει το πελατειακό κράτος των πολιτικών και των συνδικαλιστών τα μέλη της προνομιούχας κάστας των πελατών του.
Τα «ρετιρέ» του δημοσίου και ευρύτερου δημοσίου έχουν εκπαιδευτεί δεκαετίες τώρα, συναλλάσσονται με τους πάτρωνες τους της πολιτικής και του δημόσιου συνδικαλισμού, άλλοτε εκβιάζοντας την κοινωνία με το κλείσιμο δρόμων, τα βουνά σκουπιδιών και κατέβασμα διακοπτών και άλλοτε με συναλλαγές κάτω από το τραπέζι... όπως π.χ. οι περίφημες επιδοτήσεις εκατομμυρίων της ΓΕΝΟΠ από τη ΔΕΗ.
Η ανάγκη μείωσης του προσωπικού των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης πηγάζει από την αδυναμία της πολιτείας να συντηρήσει το ύψος των κρατικών δαπανών στα τρέχοντα επίπεδα.
Η αλήθεια είναι όμως πως οι μετατάξεις και σε λίγο οι απολύσεις δεν γίνονται βάσει κάποιου σχεδίου ιεράρχησης των αναγκών του δημοσίου. Γίνονται τυχαία και ευκαιριακά. Για την ακρίβεια γίνονται με το «μαχαίρι στο λαιμό» από τους δανειστές προκειμένου να αιτιολογήσουν στους εαυτούς τους και τους ψηφοφόρους τους πως τα δισεκατομμύρια που δίνουν στην Ελλάδα δεν τα πετάνε σε μια «μαύρη τρύπα».
Η αλήθεια είναι όμως πως τα ρίχνουν σε μια «μαύρη τρύπα».
Η Ελλάδα χρεοκόπησε αλλά δεν ακολουθεί κάποιο σχέδιο εξόδου από τη χρεοκοπία, ούτε κάποιο εθνικό σχέδιο που έχει επεξεργαστεί η εγχώρια πολιτική ηγεσία και περιλαμβάνει κάποιου είδους κοινωνικό συμβόλαιο, ούτε κάποιο αξιόπιστο σχέδιο των δανειστών.
Αλήθεια είναι επίσης πως εκτός της πολιτικής ηγεσίας και των κυβερνήσεων την ευθύνη για τη μη ύπαρξη κάποιου εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο αφού με την συνδικαλιστική τους ηγεσία δεν επιτρέπουν εδώ και πολλά χρόνια, οποιαδήποτε διαδικασία αξιολόγησης και ανασυγκρότησης των υπηρεσιών.
Η αξιολόγηση και η πειθαρχία δια δεκαετίες ολόκληρες ήταν λέξεις απαγορευμένες στο ελληνικό δημόσιο. Τώρα, στο και πέντε, όλοι γκρινιάζουν πως οι μετατάξεις και απολύσεις δεν είναι προϊόν αξιολόγησης.
Επιπλέον η «παλαβή» αριστερά που κυριαρχεί ιδεολογικά στον τόπο για δεκαετίες έχει περάσει στην κοινωνία τα δόγματα «λεφτά υπάρχουν», το επίπεδο μισθών δεν εξαρτάται από την παραγωγικότητα αλλά την εκβιαστική ισχύ απέναντι στην κοινωνία και τις πελατειακού χαρακτήρα συναλλαγές με τους πολιτικούς.
Μοιραία η επαφή με τη σκληρή πραγματικότητα μοιάζει με συνέπεια συνωμοσίας σκοτεινών κύκλων.
Κράτος σημαίνει δαπάνες. Όταν δεν έχει τα χρήματα να πληρώσεις, περικόπτεις δαπάνες. Όταν περικόπτεις δαπάνες οριζόντια, εξομοιώνεις τους άχρηστους με τους εργατικούς και εκμηδενίζεις τα κίνητρα και το ενδιαφέρον αμφοτέρων να αποδώσουν υπηρεσίες προς αυτούς που τους πληρώνουν. Δηλαδή τους φορολογούμενους πολίτες.
Μοιραία για κάθε ένα ευρώ χρηματικών περικοπών προκύπτει πολλαπλάσια μείωση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Αν αναλογιστεί κάποιος πως το ελληνικό δημόσιο εισέπραττε από τους συνεπείς φορολογούμενους φόρους Γερμανίας και προσέφερε υπηρεσίες Ουγκάντας, τότε οι υπηρεσίες εκμηδενίζονται παντελώς.
Συνέπεια αυτού είναι τα δείγματα ανθρωπιστικής κρίσης που ήδη ζούμε και να βιώσουμε εντονότερα προσεχώς.
Και ηθικό θέμα...
Επιπλέον, η συμπεριφορά των μελών της δημοτικής αστυνομίας με τον προπηλακισμό του Δημάρχου των Αθηναίων, κ. Καμίνη δημιουργεί μέγα ηθικό θέμα. Πως μπορεί να απασχολεί η Ελληνική Αστυνομία άτομα τα οποία ενέχονται, μεθοδεύουν ή επικροτούν τραμπουκισμούς;
Του Κ. Στούπα από το capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου