Φωτιες άναψε το άρθρο «Συντεχνιακή Αριστερά»;...

Το Παρακάτω άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη από την Καθημερινή άναψε φωτιές αντιπαράθεσης με τον Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών...

Quote
Το καλό με τον κ. Γιάννη Αδαμόπουλο είναι το χουβαρνταλίκι του. Το κακό είναι ότι είναι ανοιχτοχέρης με τα λεφτά των άλλων. Στην ανακοίνωση, που υπογράφει ως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών –και την εξέδωσε για να υποστηρίξει τη ρύθμιση του προκατόχου του στον ΔΣΑ Αντώνη Ρουπακιώτη σχετικά με την υποχρεωτική παρουσία δικηγόρου στη ρύθμιση οφειλών προς τις τράπεζες– αναφέρει: «Οσο για το επιχείρημα του υπουργού Ανάπτυξης περί δήθεν περαιτέρω επιβάρυνσης των οφειλετών, αυτό δεν αντέχει σε κανενός είδους λογικό έλεγχο, τη στιγμή που, κατά τη σχετική πρόταση του υπουργού Δικαιοσύνης, η “επιβάρυνση” για τους οφειλέτες ορίζεται στο “αστρονομικό” ποσό των 50 ευρώ (συν μόλις 0,3% επί του ποσού για οφειλές άνω των 20.000 ευρώ)».


Ας προσέξουμε τα χουβαρνταλίδικα εισαγωγικά στη λέξη «επιβάρυνση», τον σαρκασμό για το «αστρονομικό ποσό των 50 ευρώ» και το «μόλις» πριν από το 0,3% για οφειλές άνω των 20.000 ευρώ. Πιθανώς για τον πρόεδρο του ΔΣΑ το πενηντάρικο να μην είναι αστρονομικό· μπορεί να το αφήνει πουρμπουάρ στα κέντρα όπου συχνάζει. Μπορεί, επίσης, για τον ίδιο και το 0,3% για οφειλές άνω των 20.000 ευρώ να είναι «μόλις», δηλαδή γελοίο ποσό. Για κάποιον άνεργο, όμως, ο οποίος χρωστάει ακόμη 100.000 ευρώ για το στεγαστικό του, το «μόλις» μαζί με το «μη αστρονομικό πενηντάρικο» αθροίζονται σε 290 ευρώ. «Ψίχουλα», που θα ’λεγαν οι νυν και αεί πρόεδροι της συντεχνίας των δικηγόρων.

Το αστείο είναι ότι μαζί με τα «μόλις» και τους αστρονομικούς σαρκασμούς, η ανακοίνωση του ΔΣΑ καταλήγει σε έναν αντιμνημονιακό δεκάρικο: «Σε κάθε περίπτωση, είναι τουλάχιστον εμπαιγμός να δηλώνει (Σ.Σ.: ο κ. Κωστής Χατζηδάκης) ότι δεν συνυπογράφει την “επιβάρυνση” (Σ.Σ.: νάτα πάλι τα χουβαρνταλίδικα εισαγωγικά) του οφειλέτη με 50 ευρώ, ο ίδιος άνθρωπος που μέχρι σήμερα δεν δίστασε να συνυπογράψει και να υπερψηφίσει όλα εκείνα τα δυσβάσταχτα μνημονιακά μέτρα, όπως είναι οι οριζόντιες περικοπές των μισθών και των συντάξεων σε συνδυασμό με την οριζόντια υπερφορολόγηση, που δεν επιβάρυναν απλώς, αλλά εξαθλίωσαν ολόκληρο τον ελληνικό λαό, με την ανεργία να έχει ήδη ξεπεράσει το 27% –το υψηλότερο ποσοστό σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση– το οποίο, σε απόλυτους αριθμούς, αντιστοιχεί σε περισσότερους από 1.300.000 ανέργους».

«Αγανακτισμένος», λοιπόν, και ο πρόεδρος του ΔΣΑ και δεν ξέρουμε αν θα κρεμάσει επί της Ακαδημίας το πανό που έλεγε «Η χούντα δεν τελείωσε το ’73, απόψε τελειώνει μ’ αυτήν τη συντεχνία». Το θέμα είναι ότι πολλοί του λαού τα ντέρτια λένε με στόχο να φορολογούν τους πολίτες με διάφορες προσοδοθηρικές τροπολογίες. Ετσι κι αλλιώς με όχημα την «αντίθεση στο Μνημόνιο» φτιάχτηκαν πολιτικές καριέρες και διά της «αντίστασης» σ’ αυτό διασώθηκαν προνόμια πολλών.

Το ερώτημα όμως αφορά τον αριστερό υπουργό και την αριστερή συνιστώσα τούτης της κυβέρνησης. Διά της αριστερής τροπολογίας Ρουπακιώτη το πενηντάρικο (συν το «μόλις» 0,3% για ποσά άνω των 20.000 ευρώ) καλούνται να πληρώσουν τα θύματα της κρίσης· αυτοί είναι που χρειάζονται ρύθμιση των δανείων τους. Πόσο αριστερή, κ. Φώτη Κουβέλη, είναι η πολιτική να χαρατσώνετε τους ανέργους προς όφελος μιας συντεχνίας; Εκτός αν δεν μιλάμε για «Δημοκρατική», αλλά για «Συντεχνιακή Αριστερά».
Tου Πάσχου Μανδραβέλη από την Καθημερινή
UnQuote

Αυτή είναι η απάντηση του Γιαννη Δ. Αδαμοπουλου - Πρόεδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών...

Το «πενηντάρικο» του ΔΣΑ

Κύριε διευθυντά

Στην εφημερίδα «Καθημερινή», στο φύλλο της Πέμπτης 30ής Μαΐου 2013, σελ. 11, δημοσιεύεται άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη με τίτλο «Συντεχνιακή Αριστερά;» το οποίο εκφεύγει πλήρως από κάθε καλόπιστη και θεμιτή δημοσιογραφική κριτική, καθόσον μου αποδίδει απαξιωτικούς και δυσφημιστικούς για την προσωπικότητά μου χαρακτηρισμούς, με προφανή σκοπό να προσβάλει την τιμή και την υπόληψή μου και να με στοχοποιήσει ατομικά λόγω της ιδιότητάς μου ως προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.

Συγκεκριμένα, αποκαλεί «χουβαρνταλίκι» τη θέση μου υπέρ της πρότασης του υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Αντώνη Ρουπακιώτη, περί υποχρεωτικής παράστασης του πολίτη με πληρεξούσιο δικηγόρο στη διαμεσολάβηση και τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και πρόβλεψης ως ελάχιστης αμοιβής για τον δικηγόρο το ποσό των πενήντα (50) ευρώ.

Στο ίδιο πλαίσιο, με αποκαλεί «ανοιχτοχέρη με τα λεφτά των άλλων» και με κατηγορεί σχετικά με το ως άνω χρηματικό ποσό, ότι «το αφήνω πουρμπουάρ στα κέντρα όπου συχνάζω». Δεν μπορώ να γνωρίζω σε ποια κέντρα αναφέρεται ακριβώς· και εξάλλου, όπως προφανώς γνωρίζει πολύ καλά, η θέση του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών δεν είναι έμμισθη, ώστε εγώ, τουλάχιστον, να έχω τη δυνατότητα να αφήνω τέτοια «πουρμπουάρ». Αλίμονο σε εκείνους που για τις δημόσιες παρεμβάσεις τους δεν αφήνουν αλλά λαμβάνουν «πουρμπουάρ», από άλλου είδους «κέντρα» τα οποία, ο ίδιος ως άνθρωπος που φέρεται να ασκεί το δημοσιογραφικό λειτούργημα ενδεχομένως να γνωρίζει.

Επιπλέον, παρά τα όσα γράφει στο άρθρο του, ο πρόεδρος και τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών ούτε «πολιτικές καριέρες» επιδίωξαν να φτιάξουν «με όχημα την αντίθεση στο Μνημόνιο» ούτε να διασώσουν «προνόμια» κανενός. Αντιθέτως, με όχημα την υπεράσπιση του Μνημονίου, της κυβερνητικής πολιτικής και των επιταγών της τρόικας που, μέσω συγκεκριμένων εντολοδόχων υπουργών, προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν την εξαθλίωση ολόκληρου του ελληνικού λαού, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι και πολιτικές καριέρες έχτισαν, και δημοσιογραφικές καριέρες, και περιουσίες, και θέσεις κατέλαβαν σε διάφορα επίπεδα εξουσίας.

Το αν ο πολίτης έχει ανάγκη από πληρεξούσιο δικηγόρο για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων του απέναντι στους νομικούς παραστάτες των τραπεζών ή αν πρέπει να εμφανίζεται στη διαμεσολάβηση μόνος του, πηγαίνοντας σαν πρόβατο επί σφαγή, μπορεί να είναι αμφισβητήσιμο γι’ αυτόν, όπως άλλωστε και για οποιονδήποτε έμμισθο κονδυλοφόρο, ανάλογα με τους σκοπούς στους οποίους αποβλέπει ο καθένας ή τα συμφέροντα τα οποία εξυπηρετεί.

Πάντως, η άσκηση του ελεύθερου και αδέσμευτου δημοσιογραφικού λειτουργήματος προσιδιάζει σε ελεύθερους και αδέσμευτους ανθρώπους, που έχουν τη βούληση και το θάρρος να σταθούν απέναντι στην κάθε μορφής εξουσία, όχι σε πολιτικούς εκπροσώπους διεθνών ή εγχώριων οικονομικών συμφερόντων, βουλευτών, υπουργών ή άλλων πολιτικών, κομματικών ή κυβερνητικών παραγόντων.

Ενόψει των ανωτέρω, καθίσταται πασιφανές ότι αντικείμενο του άρθρου του είναι η προσβολή της τιμής και της υπόληψής μου καθώς και η κατασυκοφάντηση της προσωπικότητάς μου, λόγω της ιδιότητάς μου ως προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.

Σας υπενθυμίζω ότι η προσβολή της προσωπικότητάς μου συνεπάγεται την αστική του ευθύνη (Α.Κ. 57, 914 επ., 932). Επιπλέον, η εξύβριση και η συκοφαντική δυσφήμηση του προσώπου μου, η οποία μάλιστα, εν προκειμένω, τελείται διά του Τύπου, συνεπάγεται την ποινική του ευθύνη (Π.Κ. 361, 363).

Τέλος, η ως άνω παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του συνεπάγεται και την πειθαρχική του ευθύνη ως μέλους της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων. Για τους λόγους αυτούς και με την επιφύλαξη παντός εν γένει δικαιώματός μου, τον καλώ να προβεί σε άμεση άρση της προσβολής της τιμής και της υπόληψής μου επανορθώνοντας χωρίς χρονοτριβή, με ανάλογη παρουσίαση και ενδεδειγμένο τονισμό, κατά το άρθρο 1 στοιχ. στ΄ του Κώδικα Επαγγελματικής Ηθικής και Κοινωνικής Ευθύνης της ΕΣΗΕΑ, τις ανακριβείς πληροφορίες και τους ψευδείς ισχυρισμούς του και να απόσχει από επανάληψη της προσβολής στο μέλλον.

Γιαννης Δ. Αδαμοπουλος - Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών

Απάντηση

Το πρώτο που μου προκαλεί εντύπωση είναι το γεγονός ότι ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών δεν μπορεί να ξεχωρίσει τον υποθετικό λόγο «μπορεί να το αφήνει πουρμπουάρ στα κέντρα όπου συχνάζει» από τον πραγματολογικό, «το αφήνει πουρμπουάρ στα κέντρα όπου συχνάζει», όπως ισχυρίζεται ότι γράφω στο άρθρο.

Το δεύτερο είναι νομικό: αν το υποθετικό «μπορεί να το αφήνει πουρμπουάρ στα κέντρα όπου συχνάζει» είναι εξυβριστικό και συκοφαντικό, όπως λέει ο πρόεδρος του ΔΣΑ, τότε η περιπλεγμένη φράση της επιστολής του, «αλίμονο σε εκείνους που για τις δημόσιες παρεμβάσεις τους δεν αφήνουν αλλά λαμβάνουν “πουρμπουάρ” από άλλου είδους “κέντρα” τα οποία, αυτός ως άνθρωπος που φέρεται να ασκεί το δημοσιογραφικό επάγγελμα, ενδεχομένως να γνωρίζει», τι ακριβώς είναι;

Πασχος Μανδραβελης