Παρά τα μισόλογα που ψελλίζει και τις αιχμές που αφήνει εναντίον των άλλων, η γερμανική ηγεσία, ομολογεί μια τιμωρητική και εκδικητική διάθεση έναντι της Κύπρου. «Όποιος επενδύει σε χώρες όπου πληρώνει λιγότερους φόρους, αναλαμβάνει και τους κινδύνους», λέει ο υπουργός οικονομικών κ. Σόιμπλε.
Και η Καγκελάριος κα Μέρκελ συμπληρώνει: «Με αυτόν τον τρόπο συμμετέχουν εν μέρει και οι υπεύθυνοι». Συνομολογούν, έτσι, ότι στόχος τους ήταν να τιμωρήσουν τους ξένους καταθέτες στις κυπριακές τράπεζες και δεν νοιαζόντουσαν για του Κυπρίους. Έδειχναν, άλλωστε, να δυσφορούν για το μέγεθος των ποσών που είχαν εισρεύσει στην Κύπρο και θεωρούσαν αδιανόητο το γεγονός ότι οι συνολικές τραπεζικές καταθέσεις στη Μεγαλόνησο ήταν οκταπλάσιες του ΑΕΠ της. Περιέργως, ωστόσο, προσποιούνταν ότι αγνοούν το γεγονός ότι το τραπεζικό σύστημα στο Λουξεμβούργο είναι διογκωμένο πολύ περισσότερο απ’ ό,τι το κυπριακό.
Με όλα αυτά, η γερμανική ηγεσία, η γραφειοκρατία των Βρυξελλών και ο πλούσιος Βορράς έδειχναν ξεκάθαρα πως στρέφονταν ευθέως εναντίον της Κύπρου και ήθελαν να καταργήσουν τη δυνατότητά της να λειτουργεί ως διεθνές χρηματοπιστωτικό κέντρο. Ότι σκόπιμα ήθελαν να πλήξουν τουλάχιστον τον ένα -ο άλλος είναι ο Τουρισμός- από τους πυλώνες στους οποίους στηρίζεται η κυπριακή οικονομία. Γνώριζαν, άλλωστε, πολύ καλά -ακόμη και ηλίθιοι το αντιλαμβάνονταν- ότι το κούρεμα στις καταθέσεις θα προκαλούσε άμεση διαρροή των ξένων κεφαλαίων, θα μηδένιζε τα επίπεδα ρευστότητας, θα επιφύλασσε βαθύτερη ύφεση, θα καθιστούσε ανεπαρκή τα δημοσιονομικά μέτρα και θα οδηγούσε σε νέα ακόμη πιο βάρβαρα μέτρα. Και όλα αυτά είναι τώρα πιθανά ενδεχόμενα για τη μαρτυρική Κύπρο.
Γνώριζε, επίσης, η γραφειοκρατία των Βρυξελλών, αλλά και ο κατευθυνόμενος από τη γερμανική ηγεσία πλούσιος Βορράς -όποια προσχήματα κι’ αν επικαλούνται- πως η επιβολή κουρέματος, ακόμη και σε κεφάλαια κάτω των 100.000 ευρώ, θίγει την εγγύηση των καταθέσεων που είναι θεσμοθετημένη σε ολόκληρη την Ευρώπη. Πλήττει καίρια τον πυρήνα των αρχών του τραπεζικού συστήματος στην Κύπρο, αλλά και σ’ όλες τις χώρες του Ευρωζώνης. Συνιστά κατάφορη παραβίαση των κανόνων της Ε.Ε. και γεννά νέο συστημικό κίνδυνο, καθώς γκρεμίζει κοινοτικές αποφάσεις για την ασφάλεια των καταθέσεων και επιβάλλει μέτρα αντίθετα στις Κοινοτικές Οδηγίες. Τινάζει, όμως, ταυτόχρονα, στον αέρα τη συνολική ευρωπαϊκή αξιοπιστία και τροφοδοτεί την καχυποψία, σε βάρος ολόκληρης της Ευρωζώνης.
Ισχυρίζονται, βέβαια, οι εμπνευστές των απαράδεκτων και επικίνδυνων αποφάσεων ότι το οικονομικό πρόβλημα της Κύπρου ήταν διαφορετικό από εκείνο των άλλων χωρών. Η αλήθεια ωστόσο είναι εντελώς διαφορετική. Διότι και στην Ιρλανδία τραπεζικό ήταν το πρόβλημα, αλλά δεν επέβαλαν εκεί αυτά που αποφάσισαν για την Κύπρο. Και στην Ισπανία οι Τράπεζες ήταν το πρόβλημα, άλλα αποφάσισαν τη χρηματοδότησή τους από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης.
Άσχετα από την όποια εξέλιξη, οι συνέπειες στην Κύπρο είναι ήδη οδυνηρές και επισημαίνονται διεθνώς. Χαρακτηριστικό, αλλ’ όχι μοναδικό είναι το ρεπορτάζ των «Financial Times΄», με τον τίτλο «αντί σωσίβιο, πέτρα στο λαιμό της Κύπρου». Αποκαλυπτικές είναι και οι δηλώσεις του αναπληρωτή διευθύνοντος συμβούλου του Διεθνούς Xρηματοοικονομικού Ινστιτούτου (IIF) σύμφωνα με τις οποίες οι ηγέτες της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ, αγγίζοντας «το απαραβίαστο των εγγυημένων τραπεζικών καταθέσεων», « δημιούργησαν ένα πολύ επικίνδυνο προηγούμενο» και το «κακό φαίνεται να έχει γίνει». Προειδοποιητικό είναι και το δημοσίευμα της γαλλικής εφημερίδας «Le Monde», που επισημαίνει ότι «παραβιάστηκε η αρχή της εγγύησης των καταθέσεων» και τονίζει ότι «κανείς πια δεν είναι σε θέση να προβλέψει τις συνέπειες της απόφασης».
Σε κάθε περίπτωση, μέσα από τις δηλώσεις Μέρκελ και Σόιμπλε, φαίνεται ξεκάθαρα ότι στόχος τους ήταν να πλήξουν την Κύπρο ως χρηματοπιστωτικό κέντρο και να κατευθύνουν αλλού τις ξένες καταθέσεις. Εκτιμάται, άλλωστε, ότι εκμεταλλευόμενοι την οικονομική κρίση, οι Γερμανοί έχουν κερδίσει δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ σε βάρος των δεινοπαθούντων ευρωπαϊκών λαών. Στόχος τους-λένε ευθέως οι ίδιοι- ήταν να τιμωρηθούν και οι ξένοι (οι Ρώσοι, οι Άγγλοι και οι Έλληνες) που εμπιστεύτηκαν τις κυπριακές τράπεζες. Λες και φταίνε οι καταθέτες για το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων, που έπληξε καίρια το κυπριακό τραπεζικό σύστημα. Λες και δεν είναι οι ίδιες οι γερμανικές τράπεζες που φόρτωναν σκανδαλωδώς τις κυπριακές με ελληνικά ομόλογα. Λες και δεν ήταν η ίδια η γερμανική ηγεσία που αποφάσισε το κούρεμα, όταν, έκρινε πως βολεύει τις τράπεζές της.
Δυστυχώς, ωστόσο, ο κυνισμός φαίνεται να συμπλέει με την ιδιοτελή σκοπιμότητα. Η αδιαφορία για το ντόμινο αβεβαιότητας και ανησυχίας στον Ευρωπαϊκό Νότο που προκαλεί η απόφαση για την Κύπρο είναι προκλητική. Δεν μοιάζει, άλλωστε, με κάποιο λάθος ασχέτων, αλλά με μια ξεκάθαρη επιδίωξη εκείνων που μετέτρεψαν την αλληλεγγύη σε τιμωρητική διάθεση και αδίστακτη εκμετάλλευση. Και αυτό, είναι λάθος μήνυμα, σε λάθος ώρα, στις κοινωνίες που δεν αντέχουν άλλο.
Σημερινό άρθρο του Γ. Μιχελάκη στα "ΝΕΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου