Λόγω του θορύβου που ξέσπασε, στη συνέχεια αναγκάστηκε να κάνει κάποιες διορθωτικές δηλώσεις πως δήθεν δεν ήταν κάτι τέτοιο στις προθέσεις του.
Στην αρχή αυτής της κρίσης χρεοκοπίας ένα άλλο «παιδί» κομματικού σωλήνα η κα Ξενογιανακοπούλου είχε διορίσει στις διοικήσεις των νοσοκομείων όλα τα «σκουπόξυλα» και τις «σφουγγαρίστρες» της Χαριλάου Τρικούπη. Πριν από αυτήν, το ίδιο είχαν κάνει όλοι οι προηγούμενοι.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που διαθέτουμε δημόσια υγεία επιπέδου κράτους της Κεντρικής Αφρικής.
Για να είμαστε δίκαιοι, ο μοναδικός πολιτικός που προσπάθησε να ανατρέψει το κατεστημένο της «βιοχημανίας» που έχουν στήσει οι φακελάκηδες στη Δημοσία Υγεία ήταν ο Αλέκος Παπαδόπουλος, επί πρωθυπουργίας Σημίτη, ο οποίος αποπέμφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από την κυβέρνηση αλλά και το ενεργό πολιτικό σύστημα και έκτοτε βρίσκεται στο σπίτι του. Όπως όσοι άλλοι έβλεπαν την χώρα να οδηγείται στο γκρεμό.
Ο κ. Χατζησωκράτης την εβδομάδα που πέρασε δεν έχασε την ευκαιρία να κάνει δηλώσεις περί του κοπιώδους αγώνα που διεξάγει να μην απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι. Κάτι τέτοιο προφανώς αποτελεί ύβρη για τον αξιακό πολιτισμό του κ. Χατζησωκράτη. Ούτε καν οι δημόσιοι υπάλληλοι με τις προφορικές συνεντεύξεις που είχε θεσπίσει η τιτάνια μορφή της πελατοκρατίας και των διορισμών ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος δεν υπάρχει σκέψη να απομακρυνθούν.
Αναφέρω την περίπτωση των προφορικών συνεντεύξεων γιατί υποτίθεται πως οι προσλήψεις αυτές παραβίασαν την αξιοκρατία και την ισότητα των πολιτών απέναντι στη διαδικασία του ΑΣΕΠ, άρα εγείρουν ερωτήματα νομιμότητας.
Βέβαια 200-300.000 δημόσιοι υπάλληλοι σημαίνει διπλάσιες ή τριπλάσιες ψήφους αν υπολογίσουμε και εξαρτώμενα μέλη των οικογενειών τους.
Πρόκειται για ένα κρίσιμο μέγεθος όταν καραδοκεί ο ΣΥΡΙΖΑ που ήδη έχει αθροίσει εκλογικά το σκληρό πυρήνα της πελατοκρατίας με τα πρωτοπαλίκαρα του επιφανούς ηγήτορα του εγχώριου ανθυποβρυχιακού αντιμνημονιακού σοσιαλισμού που ακούει στο όνομα Άκης, να πρωτοστατούν ως ψηφοσυλλέκτες.
Το ερώτημα είναι τι κάνει η τρόικα;
Υποτίθεται πως οι δόσεις θα δίνονταν με την αυστηρή τήρηση των διαδοχικών μνημονίων, τα οποία εκτός από μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης περιλάμβαναν και μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση της αξιοκρατικής και εύρυθμης λειτουργίας του κράτους.
Φαίνεται πως έχει υπερισχύσει η γραμμή Τσίπρα σε σχέση με τα μνημόνια. Τουτέστιν, να τους εκβιάσουμε με καταστροφικές επιπτώσεις που έχει το ντόμινο που θα δημιουργήσει μια ελληνική κατάρρευση και να αποσπάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα προς όφελος της παρασιτοκρατίας.
Τα παραπάνω καταδεικνύουν πως το δίλημμα μνημόνιο αντιμνημόνιο πάνω στο οποίο διεξήχθη η πολιτική αντιπαράθεση είναι ψευδές. Και οι μεν και οι δε μοιάζουν λίγο πολύ δέσμιοι των ίδιων δυνάμεων της παρασιτοκρατίας και πελατοκρατίας.
Το μνημόνιο εφαρμόζεται περιστασιακά και επιφανειακά κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με την ανηλεή φορολόγηση όσων δεν μπορούν να την αποφύγουν και όχι στους τομείς βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της χώρας.
Ο δρόμος αυτός όμως είναι αδιέξοδος...
Για την άσχημη θέση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, η αξιοπρέπεια και η ζωή μας μεγάλη ευθύνη φέρνουν πρόσωπα και καταστάσεις σαν τα παραπάνω. Ευθύνη φέρουμε επίσης και όσοι αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει, αλλά θεωρούμε την πολιτική κάτι βρώμικο και αδιάφορο για τις καθημερινές μας δραστηριότητες, με αποτέλεσμα να αφήνουμε την τύχη της χώρας στα χέρια των οργανωμένων μειοψηφιών των πελατών της κομματοκρατίας και συνδικαλιστοκρατίας.
Όλες αυτές οι συμμορίες που εξουσιάζουν τον τόπο όμοια με στρατό κατοχής, έχουν βρει σαν εύκολη ερμηνεία πως για την ελληνική χρεοκοπία ευθύνεται η διεθνής κρίση. Σίγουρα η διεθνής κρίση έχει μερίδιο όπως και η δυσκαμψία του κοινού νομίσματος χωρίς κοινή φορολογία και ενιαία πολιτική διοίκηση. Αλλά η ουσία της ελληνικής κρίσης βρίσκεται στα ήθη που έχουν διαμορφώσει τα κίνητρα και οι (α)-τιμωρίες του πελατειακού παρασιτικού κράτους για δεκαετίες.
Του Κ. Στούπα από το capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου