Υπηρέτης δυο αφεντάδων ...

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους ότι η εκστρατεία του κ. Τσίπρα στην αυλή των «τοκογλύφων δανειστών» αποσκοπούσε στην «διεθνοποίηση του ελληνικού προβλήματος.

Πρόκειται για κάτι που δεν πιστεύει κανείς, αφού προφανώς το ελληνικό πρόβλημα είναι διεθνοποιημένο από πάσης πλευράς.

Στο εξωτερικό δεν προλαβαίνεις να δηλώσεις πως έρχεσαι από την Ελλάδα για να σε κοιτάξουν όλοι με συμπόνια και κατανόηση, συγκεντρώνοντας αρκετές φορές και υποτιμητικά ή απαξιωτικά σχόλια.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως άλλη ήταν η πολιτική στόχευση αυτών των επισκέψεων.

Η στροφή του κ. Τσίπρα προς την realpolitik στόχευε σε δύο μέτωπα:

Να πείσει τους ξένους πως δεν θα χαλάσει δα και ο κόσμος αν βρεθεί στην εξουσία ο κομματικός σχηματισμός του και ο ίδιος στο τιμόνι μιας κυβέρνησης που δεν θα σχίσει τη δανειακή σύμβαση.

Και να πείσει το ελληνικό ακροατήριό του πως δεν πρόκειται να σαρώσει τα πάντα, πως θα συνεχίσει να εφαρμόζει πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής – και επομένως δεν θα θέσει σε κίνδυνο τους έστω και αποδεκατισμένους μισθούς, τις έστω και γλίσχρες συντάξεις.

Υπό αυτήν την έννοια, αν λάβουμε υπ’ όψη μας τη δημοσκόπηση της GPO για το Μέγκα και την «Ανατροπή» του Γιάννη Πρετεντέρη, ο κ. Τσίπρας πέτυχε τον σκοπό του:

Το 76,4% πιστεύει πως ο κ. Τσίπρας δεν θα καταργήσει το μνημόνιο.



Το 21,5% που θεωρεί ότι ο κ. Τσίπρας θα καταργήσει το μνημόνιο, είναι εκείνοι ακριβώς που δεν θέλουν να πιστέψουν πως παραπλανήθηκαν τόσο πολύ.

Βέβαια, είναι αυτοί που κάνουν και τον περισσότερο θόρυβο, τηλεφωνώντας σε κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς και επικοινωνώντας μέσω διαδικτύου, εγκλωβίζοντας μια ομάδα δημοσιογράφων που έχουν επενδύσει σ’ αυτό το κοινό, του οποίου έχουν γίνει όμηροι.

Το κρίσιμο ζήτημα είναι τώρα αν ο κ. Τσίπρας θα καταφέρει να πείσει το συντριπτικά υπέρτερο ποσοστό του κόσμου που πιστεύει πως δεν θα καταργήσει το μνημόνιο ότι αξίζει να τον εμπιστευτεί για να κυβερνήσει τη χώρα.

Τα στοιχεία μέχρι στιγμής δείχνουν πως δεν έχουν πειστεί.

Σε καιρό κρίσης, όση οργή και απόγνωση κι’ αν υπάρχει, η λογική τελικά επικρατεί και οι αντιφάσεις τρομάζουν.

Κατά την ομιλία του στην Κ.Ε. του κόμματός του, ο κ. Τσίπρας είπε πως ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά την κυβέρνηση για να αλλάξει την Ελλάδα.

Αλλά αυτά τα είπαν κι’ άλλοι…

Επίσης, ζητά την κυβέρνηση «για να κατεδαφίσουμε τη δική τους εξουσία και να δημιουργήσουμε ξανά την εξουσία του λαού».

Πλην, όμως, και αυτά τα είπαν άλλοι…

Και διαβεβαίωσε πως «εμείς έχουμε σχέδιο να καταργήσουμε το μνημόνιο, να αποκαταστήσουμε τον κατώτατο μισθό και τα εργασιακά δικαιώματα».

Αλλά και άλλοι είχαν σχέδιο, αλλά αυτό αποδείχθηκε πως δεν ήταν άλλο από το ΔΝΤ…

Ένα άλλο σημείο στο οποίο έδωσε έμφαση στην ομιλία του ο κ. Τσίπρας, είναι πως διάφοροι προπαγανδιστές και «θλιβερά παπαγαλάκια» πολεμούν το κόμμα του με τα πιο αντιφατικά επιχειρήματα – «τη μια μέρα ότι καλύπτουμε τη βία και τη τρομοκρατία, την άλλη ότι καλύπτουμε το ΔΝΤ και το μνημόνιο. Τη μια ότι είμαστε το ένα άκρο της πολιτικής ζωής, την άλλη ότι βάλαμε νερό στο κρασί μας για γίνουμε ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ».

Ο κόσμος, όμως, καταλαβαίνει πως δεν είναι στραβός ο γιαλός, αλλά ότι κάποιοι απλώς αρμενίζουν στραβά.

Διότι όλα τα παραπάνω συμβαίνουν πραγματικά.

Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ  και αποφεύγει να καταδικάσει πράξεις βίας και δηλώσεις μίσους βουλευτών του και δηλώνει στους δανειστές ότι δεν θα σχίσει το μνημόνιο και αθωώνει το ΔΝΤ.

Και τρέχει στην αυλή του Λούλα (που κατηγορείται για παράνομες χρηματοδοτήσεις του κόμματός του) και επισκέπτεται τους περονιστές της Αργεντινής, αλλά και επιδιώκει «εξομάλυνση σχέσεων» με τη Γερμανία, επισκεπτόμενος τον Σόιμπλε και επιδεικνύει ένα διαλλακτικό πρόσωπο στις ΗΠΑ και στο ΔΝΤ.

Την ίδια ώρα, όμως, που διακηρύσσει (επί γερμανικού εδάφους) ότι με τη Γερμανία η Ελλάδα έχει κοινά συμφέροντα και κοινούς εχθρούς, δίνει συνεντεύξεις (στον Μοντ Ντιπλοματίκ, 1η Φεβρουαρίου) και λέει πως «η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας καταρρέει από το χρέος και απειλεί να παρασύρει το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών».

Συγγνώμη, αλλά από πού προκύπτει ότι καταρρέει η Γερμανία;

Στην ίδια συνέντευξη, ο κ. Τσίπρας, επιμένοντας στη δυσφήμηση της χώρας, δήλωσε πως «Η Ελλάδα είναι η πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης».

Συγγνώμη, αλλά για πόσο θα συνεχιστεί αυτή η συκοφάντηση;


Τέλος, ακούμε συνεχώς πως αυτό που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας δρόμος αντοχής.

Συγγνώμη, αλλά αν πρόκειται να συνεχίσουμε να τρέχουμε σε δρόμο αντοχής, γιατί πρέπει να το κάνουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ;

Η αλήθεια είναι πως δεν μπορείς να είσαι για πάντα υπηρέτης δυο αφεντάδων – και των οργισμένων που θέλουν να τα κάνουν όλα γης μαδιάμ και των «νοικοκυραίων» που θέλουν να περισωθεί ό,τι είναι δυνατόν να περισωθεί.

Γιατί, όπως αποδεικνύεται από τη δημοσκόπηση, οι τελευταίοι (οι νοικοκυραίοι) ουδόλως ενδιαφέρονται αν, όπως είπε ο κ. Τσίπρας στον κ. Κούλογλου και στο tvx, «είδαμε το μισό υπουργικό συμβούλιο στην Βραζιλία και στην Αργεντινή.  Είχαμε την δυνατότητα να μπούμε στο άβατο των αβάτων»!

Είναι αυτά τώρα σοβαρά επιχειρήματα για να πειστεί κανείς;