Αττική οδός: Ξοδεύουν 1 εκατ. ευρώ τον χρόνο για κάθε χιλιόμετρο!

Το ποσό του ενός εκατομμυρίου ευρώ δαπανάται ετησίως για την συντήρηση κάθε χιλιομέτρου της Αττικής Οδού! Εξήντα εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο είναι τα ετήσια έξοδα συντήρησης της Αττικής Οδού. Οι άνθρωποι ξοδεύουν κάθε ημέρα εκατόν εξήντα τέσσερις χιλιάδες τριακόσια ογδόντα τρία ευρώ για την συντήρηση ενός καινούργιου δρόμου. Αν υπήρχε Άγιος Βασίλης αυτό θα ζητούσα! Μία σύμβαση ανάλογη με αυτή που υπέγραψε το ελληνικό δημόσιο με τους εργολάβους για την Αττική Οδό! 

Είναι απολύτως βέβαιο ότι τέτοια σύμβαση δεν πρόκειται να υπογραφεί άλλη φορά στο μέλλον. Ούτε και έχει γίνει άλλη φορά στο παρελθόν. Και δεν μιλάμε μόνο για την Ελλάδα, αλλά για ολόκληρο τον κόσμο. Η ιδιαιτερότητα αυτής της σύμβασης σε σχέση με άλλες είναι ότι η απόσβεση του έργου δεν προβλέπεται σε σχέση με τα συνολικά έσοδα, όπως θα ήταν το λογικό, αλλά με βάση τα μερίσματα και κατ’ επέκταση τα καθαρά κέρδη που δηλώνει η κοινοπραξία των εργολάβων. Δηλαδή, έσοδα μείον έξοδα.
Ο εργολάβος δηλώνει τα όποια έξοδα επιθυμεί και το κράτος περιμένει πότε ο εργολάβος θα αποσβέσει το έργο. Δηλαδή, ποτέ! Ή αλλιώς, θα τελειώσει η σύμβαση και ο εργολάβος ακόμη θα ισχυρίζεται ότι κινδύνεψε να χάσει το σπίτι του! 

Η αλήθεια, όμως, είναι λίγο διαφορετική: Η Αττική Οδός κατασκευάστηκε κατά κύριο λόγο με λεφτά του ελληνικού δημοσίου και με δάνεια που πήραν μεν οι κατασκευαστές, για τα οποία, όμως,  εγγυήθηκε κάποιος τρίτος! Μαντέψτε ποιος! Το ελληνικό δημόσιο. Προσέξτε! Σε ένα έργο που κόστισε 1,3 δισ. ευρώ οι εργολάβοι έχουν βάλει μόλις 174 εκατ. ευρώ. Πήραν μεν και δάνεια, αλλά γι’ αυτά εγγυήθηκε το ελληνικό δημόσιο. Όταν θα βρείτε μία ανάλογη σύμβαση που τα λεφτά της κατασκευής τα δίνει σχεδόν όλα το δημόσιο και η απόσβεση του ιδιώτη συνεταίρου του έργου υπολογίζεται με βάση τα καθαρά κέρδη και όχι μόνο τα έσοδα, τότε ελάτε να κερδίσετε έναν συλλεκτικό  τόμο της μεγάλης Σοβιετικής Εγκυκλοπαίδειας.  

Εξήντα εκατομμύρια ευρώ έξοδα συντήρησης τον χρόνο; Τι έχουν βάλει μέσα σε αυτά τα έξοδα; Πότε το ελληνικό δημόσιο έχει ζητήσει έρευνα από κάποιον ανεξάρτητο ερευνητή για να μας πει τι αφορούν αυτά τα έξοδα; Την απάντηση την ξέρετε ήδη. Ποτέ! Το ελληνικό δημόσιο έκανε μία χαριστική σύμβαση με τους εργολάβους και από τότε δεν τους έχει ενοχλήσει στο ελάχιστο. Το αντίθετο, κατά καιρούς συζητά το ενδεχόμενο να τους επιβραβεύσει για τις υπηρεσίες τους με την απευθείας ανάθεση των μελλοντικών επεκτάσεων της Αττικής Οδού!  Τι ζητάνε οι εργολάβοι; Μόνο την παράταση αυτής της καταραμένης σύμβασης...

Για το ζήτημα αυτό εγείρει θέμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει απόλυτο δίκιο να φωνάζει. Το άδικο ανήκει σε όσους έχουν ανεχτεί αυτή την πρωτοφανή σύμβαση. Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, ένα πράγμα μπορεί μόνο να γίνει από εδώ και πέρα, από την στιγμή που το δημόσιο θα πρέπει να σεβαστεί την υπογραφή του: Να πραγματοποιηθεί ένας ανεξάρτητος και σε βάθος έλεγχος για τα έξοδα που έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια. Αν τα έξοδα αυτά δεν συνηθίζονται σε ανάλογες δραστηριότητες, τότε θα πρέπει κάποιος να δώσει εξηγήσεις. Κι αυτό διότι τα έξοδα συνδέονται άμεσα με τον χρόνο επιστροφής του έργου στο ελληνικό δημόσιο. Δηλαδή, σε όλους μας. 

Με άλλα λόγια, αν οι κατασκευαστές έχουν πάρει στην πραγματικότητα πίσω τα χρήματά τους και ένα λογικό κέρδος, τότε θα πρέπει να αποχωρήσουν από την διαχείριση της Αττικής Οδού. Όπως άλλωστε προβλέπεται από την σύμβαση που έχουν υπογράψει. Το επόμενο ερώτημα είναι ποια πιθανή βλάβη έχει υποστεί το ελληνικό δημόσιο από την χαρακτηριστική απροθυμία των εκάστοτε αρμοδίων υπουργών να ζητήσουν την εν λόγω έρευνα. Την  απάντηση την γνωρίζουμε ήδη. Το θέμα είναι να βρεθεί ένας τρόπος για να λειτουργήσουν οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Να λειτουργήσει και η Αττική Οδός με τους ίδιους όρους που λειτουργούν τα συγχρηματοδοτούμενα έργα σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.

Του Θανάση Μαυρίδη από το www.capital.gr